او براي ادامه تحصيل رشته پزشكي را انتخاب كرد و در سال چهارم دانشكده در كنكور انترن ها قبول شد و در بخش جراحي بيمارستان فيروز آبادي مشغول شد. در سال ۱۳۳۳ با استفاده از فرصت مطالعاتي به پاريس رفت و مدت سه سال -صبحها- در بخش جراحي و بعد از ظهرها در گروه آناتومي به عنوان دستيار استاد به فعاليت پرداخت.

دکتر حكمت همزمان با تحصيل در دوره دبيرستان كاپيتان تيم ملي فوتبال بود و اين رويه تا دانشگاه ادامه داشت.

وی پس از بازگشت از پاريس به عنوان رئيس بيمارستان دادگستري و استاد دانشگاه تهران مشغول به كار شد. در ۱۳۵۳ به دانشگاه ملي(شهيد بهشتي ) دعوت شد و به اتفاق دكتر حكيم كه پس از فوت دكتر اميراعلم به سمت استاد كرسي آناتومي منصوب شده بود، گروه آناتومي دانشگاه شهيد بهشتي را پايه‏ گذاري كرد.

از ديگر سمتهاي مورد تصدي وی مي توان به ریاست بهداري و جراح بيمارستان ملاير، دانشيار آناتومي و جراح بيمارستان سينا در تبريز، استادي بخش آناتومي دانشگاه تهران در سال ۱۳۳۷ و بازنشستگي از دانشگاه تهران در سال ۱۳۵۵ اشاره کرد.

دکتر حکمت همچنین عضو شوراي تخصصي و عضو هیات مميزه مركزي وزارت بهداشت، عضو هیات مميزه و هیات امنای دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي و عضو فرهنگستان علوم پزشكي جمهوري اسلامي ايران و ... بوده است.

دکتر حسين حكمت تا سال ۱۳۵۵ به عنوان استاد گروه آناتومي دانشگاه تهران بود و بنابر درخواست شخصي بازنشسته و با اصرارهاي پروفسور حكيم به دانشگاه ملي(شهیدبهشتی) منتقل شد. پس از انقلاب اسلامي دكتر حكيم بازنشسته شد و دكتر حكمت به عنوان استاد كرسي انتخاب شد.

وی يكي از بانيان دانشگاه تبريز بود و به اتفاق دكتر حكيم گروه آناتومي دانشگاه علوم پزشکی شهيد بهشتي را پايه‏ گذاري كرد. كتاب"استخوان شناسي" تاليف حسين حکمت در دوره يازدهم كتاب سال جمهوري اسلامي ايران از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي به عنوان كتاب سال برگزيده شد.