به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از فارس؛ حجت‌الاسلام احمد رهدار رئیس مؤسسه فتوح اندیشه درباره اهمیت بحث تمدن‌سازی انقلاب اسلامی ایران گفت: این واضع است که انقلاب ایران ظرفیت تمدن سازی دارد لکن در بحث تمدن سازی گاهی باید در فقه خود تغییر ایجاد کرد چرا که فقه تمدنی از فقه حکومتی باید تفکیک شود.

وی در ادامه درباره تفاوت‌های فقه حکومتی و تمدنی توضیح داد: فقه تمدنی مشتمل بر فقه حکومتی نیز هست اما در رویکرد و روش متمایز از فقه حکومتی است چرا که فقه حکومتی معیار مدیریت مباحث فقهی است و بیشتر ناگزیر است که بر ما به الامتیازهای فقه شیعی حرکت کند.

حجت‌الاسلام رهدار یادآور شد: در حالی که فقه تمدنی حوزه حرکتی‌اش بر اشتراک‌های فقه شیعی و سنی استوار است، بنابراین برای فقه تمدنی رویکردهای وحدتی و تمدنی قائل هستیم و اینها هر کدام اولویت‌های خود را دارند برای فقه تمدنی باید نهادهایی چون مجمع تقریب مذاهب و اهل بیت (ع) فعال باشند درحالی که فقه حکومتی لازم است مجمع تشخیص مصحلت نظام را فعال‌تر کنیم.

وی با اشاره به اینکه این توضیحات مشخص می‌کند که انقلاب ایران نه تنها ظرفیت تمدن سازی دارد بلکه معطوف این ظرفیت است و اصلاً شکل نگرفته که تنها محدود به ایران و مدیریت جهان اسلام باشد، توضیح داد: پیاده کردن اسلام در یک کشور بسیار متفاوت از مدیریت جهان اسلام و حتی کشورهایی که نیمی از جمعیت آنها مسلمان هستند یا حتی مسلمانانشان در اقلیت قرار دارند، است، درصورتی که این تمدن سازی صورت بگیرد ما از فقه حکومتی به سمت فقه تمدنی حرکت کرده‌ایم.

حجت‌الاسلام رهدار در ادامه سخنانش درباره اولویت سیاسی تفکرات امام راحل توضیح داد: به اعتقاد من حضرت امام در قلب هویت انقلاب ما حرکت کردند و به جای نفی سیاست به نفی استکبار جهانی اندیشیده و همینطور استکباری که مقابل ایران، جهان اسلام و مهمتر از آن بشریت قرار داشت. انقلاب اسلامی ایران حتی برای مستضعفین آمریکای لاتین هم پیام دارد.

رئیس مؤسسه فتوح اندیشه با اشاره به اینکه در حوزه ایجابی هویت انقلاب اسلامی و بیانات امام خمینی بر نرم‌افزار فقه تکیه قوی دارد، اظهار داشت: بر این اساس هر تحولی که در عرصه سیاسی انقلاب بیافتد باید در حوزه فقه باشد لذا در مبانی حضرت امام فقه‌المصلحه پررنگ می‌شد چرا که انقلاب اسلامی ایران به اعتقاد امام دینی بوده و باید نرم‌افزارهای دینی تغییر دهنده انقلاب را تقویت کرد بنابراین امام راحل در بحث فقه‌المصلحه بسیار مقاومت داشتند و هر کس را هم که در مقابل آن می‌ایستادند، برخورد می‌کردند.