فرهنگ امروز/ سارا فرجی: مریلا زارعی یکی از بازیگران سی‌ودومین جشنواره‌ی فیلم فجر بود که با بازی در فیلم «شیار 143» و از آن مهم‌تر اشک‌هایی که در نشست خبری این فیلم ریخت، نشان داد که با تمام حسش بازی می‌کند و وقتی به تماشای فیلمش می‌نشیند دیگر مریلا زارعی بازیگر نیست، بلکه یک تماشاگر حرفه‌ای و حسی است. گفت‌وگو در حالی انجام گرفت که هنوز تحت تأثیر فیلم «شیار 143» قرار داشت و به قول خودش باورش نمی‌شد که آن‌قدر گریه کرده باشد، اگرچه که در ابتدا تلاش کرد که با آوردن دلیل اینکه خیلی در جریان سینمای ایران قرار ندارد از گفت‌وگو امتناع کند؛ اما پس از چند پرسش کوتاه به سؤالات هرچند کوتاه خبرنگار فرهنگ امروز پاسخ کوتاه داد.   

زارعی با رد این موضوع که سینمای فعلی دچار سیاه‌نمایی و یأس و به نوعی کلیشه شده است، گفت: من در این باره نظری ندارم و اصلاً این شیوه‌ی فیلم‌سازی را بد نمی‌بینم و خب فکر می‌کنم چون حتماً کسی که این شیوه از فیلم‌سازی را انتخاب می‌کند به این سبک علاقه داشته و صلاح دانسته که به آن شکل فیلم بسازد.

او دلیل رایج شدن این سبک را مورد تشویق قرار گرفتن فیلم‌سازان دانست و افزود: کاملاً طبیعی است که وقتی یک نفر کاری را انجام می‌دهد که مورد تشویق قرار می‌گیرد به‌صورت ناخودآگاه تشویق می‌شود و در ضمیرش می‌خواهد که آن کار را انجام دهد تا موفقیتش تجدید شود، به همین دلیل موج این‌گونه فیلم‌سازی فراگیر شده است، حالا این شیوه‌ی فیلم‌سازی می‌تواند هم شامل جشنواره‌های خارجی شود هم داخلی.

بازیگر «چ» حاتمی‌کیا در مورد اینکه چگونه بازی در فیلم‌ها را انتخاب می‌کند، ادامه داد: من چون برای انتخاب بازی فقط سناریو می‌خوانم، در جریان سناریوها هستم و فیلم‌های سینمایی ساخته‌شده را دنبال نمی‌کنم و در جریان سینمای ایران نیستم.

بازیگر اصلی «شیار 143» در خصوص تألم خاطری که بعد از تماشای فیلم «شیار 143» پیدا کرده بود توضیح داد: اصولاً وقتی من فیلمی که در آن بازی کرده‌ام را می‌بینم به‌عنوان یک بازیگر نمی‌بینم، بلکه به چشم مخاطب فیلم را تماشا می‌کنم و انگار آدم دیگری در حال ایفای نقش است؛ بنابراین به‌راحتی می‌توانم از خودم اشکال بگیرم و ایرادات کار خودم را ببینم، از طرفی می‌توانم تحت تأثیر فیلم قرار بگیرم و از آنجایی که بار حسی فیلم «شیار 143» بسیار زیاد بود، من بسیار تحت تأثیر این فیلم قرار گرفتم و نتیجه‌اش را هم که در نشست خبری دیدید.

وی ادامه داد: در این فیلم مسئولیت سنگینی داشتم و تلاش کردم آن‌قدر با دقت و وسواس کار کنم که به ساحت کسی که من نقش او را بازی می‌کنم لطمه‌ای وارد نشود.

بازیگر «هیس دخترها فریاد نمی‌زنند»، افزود: معمولاً هنگامی که بازی می‌کنم سعی می‌کنم از محیط تأثیر نگیرم مگر اینکه به کمکم بیاید و خب در فیلم «شیار 143» عوامل خوب و دوست‌داشتنی بیرونی و هم‌زمانی فیلم‌برداری با ماه مبارک رمضان بسیار به کار من کمک کرد.

زارعی در واکنش به گمانه‌هایی که در خصوص اهدای سیمرغ به او برای بازی در«شیار 143» انجام شده است، خندید و گفت: من با بازی در فیلم خانم آبیار سیمرغم را از کسانی که باید بگیرم، گرفتم و آن‌ها هم زنان و مادرانی بودند که در جامعه‌ی ما نقششان پررنگ بوده؛ ولی دیده نشدند و صبورانه تحمل کردند، بدون اینکه شکوه کنند و ما از کنار آن‌ها رد شدیم و در عوض درباره‌ی در و دیوار فیلم ساختیم.

بازیگر «همه چیز برای فروش» در پایان یک خبر خوش هم داد،  اینکه این روزها به فیلم‌سازی فکر می‌کند و با وجود اینکه می‌داند کار بسیار سختی است؛ اما در حال فکر کردن به این کار است.