به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از ایبنا؛ ژیل دلوز در پاره هجدهم کتاب «منطق معنا» با عنوان «سه تصویر از فلسفه» این ایده را مطرح می‌کند که تفکر پیش از آنکه تاریخی داشته باشد، واجد نوعی جغرافیاست و پیش از آنکه دست به نظام سازی بزند، بُعدها یا جهت‌هایی را ترسیم می‌کند. 

به زعم دلوز، جغرافیاییِ فلسفه را می‌توان به یاری استعاره بیماری‌های فلسفی هم بازگفت و می‌توان ایده‌ئالیسم را بیماری ذاتی فلسفه افلاطونی خواند و به اعتبار اوج گرفتن‌ها و سقوط کردن‌ها یا به تعبیری قبض و بسط‌های ملازم آن، ایده‌ئالیسم را شکل دو قطبی ـ یعنی تناوب شیدایی و افسردگی ـ فلسفه خواند. 

از سوی دیگر، شاید در تاریخ هنر و فلسفه هیچ‌کس ژست فلسفه را به زیبایی و شیوایی رافائل به تصویر نکشیده باشد. رافائل در دیوار نگاره بلندآوازه‌ای که در فاصله ۱۵۰۹ تا ۱۵۱۰ نقاشی کرد و ما امروزه آن را با عنوان «مکتب آتن» می‌شناسیم، به بهترین شیوه، تقدم جغرافیای فلسفه بر تاریخ فلسفه را تصویر کرده است. در مکتب آتن، هر متفکری با ایما و اشاره‌ای نمایان شده که اشاره به تلاقی حکایات زندگی و گزین گویه‌های تفکرش دارد. در این صحنه «تئاتر فلسفه» فیلسوفانی از زمان‌ها و مکان‌های گوناگون گردهم آمده و جلوی چشمان نقاش «ژست» گرفته‌اند. 

درسگفتار جغرافیای فلسفه به روایت دلوز/ رافائل(مکتب آتن) با تدریس صالح نجفی از ساعت ۱۷ تا ۱۹ دوشنبه (۵ اسفندماه) در موسسه مطالعات سیاسی اقتصادی پرسش آغاز می‌شود