شناسهٔ خبر: 16235 - سرویس دیگر رسانه ها
نسخه قابل چاپ

سئوالات عجیب و غریب در مصاحبه دانشگاهی غیرایرانی‎ها

دانش آموختگان خارجی در حاشیه دوازدهمین آئین نکوداشت دانش آموختگان غیر ایرانی در محل دانشگاه تهران به بیان خاطرات حضور خود در ایران پرداختند.

به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از مهر، فاطمه دانش آموخته اندونزیایی رشته علوم سیاسی دانشگاه تهران در بیان خاطره ای از حضورش در ایران گفت: من در ایران سفرهای زیادی به شهرها کردم و دوستان زیادی پیدا کردم اما یک شوهر خوب پیدا نکردم!

وی به ذکر یک خاطره "گوجه فرنگی" پرداخت و اظهار داشت: اوایل تحصیلم که به ایران آمده بودم برای خرید یک کیلو گوجه فرنگی از مغازه دار پرسیدم آقا! من یک کیلو جوجه فرنگی می خواهم، فروشنده از من پرسید چه می خواهی؟ من گفتم جوجه فرنگی می خواهم. فروشنده از من پرسید تو ایرانی نیستی؟ من گفتم نه. فروشنده گفت این گوجه فرنگی است نه جوجه فرنگی که من به خاطر این اشتباه خجالت کشیدم.

این دانشجو که در صحبت هایش فن بیان خوبی داشت از طرف مجری برنامه رئیس جمهور آینده اندونزی شناخته شد.

الکساندر دانشجویی که کشور روسیه در رشته حقوق و روابط بین الملل تحصیل کرده بود، در بیان خاطره خود از دانشگاه تهران و درگیری اش با حراست گفت: من روزهای اول به حراست می گفت من که خارج از دانشگاه نمی توانم کسی بشوم و باید به داخل بیایم.

وی ادامه داد: در روزهای بعد رابطه ام با حراست به قدری خوب شد که به آنان سلام و علیک می کردم.

این دانشجو که در اوائل حضورش در ایران با زبان فارسی آشنایی نداشت، سئوالات مصاحبه ای را که برای ورودش به دانشگاه تهران از وی پرسیده بودند را عجیب و غریب دانست و اضافه کرد: اما حالا که زبان فارسی را به خوبی یاد گرفتم به راحتی با افراد بدون هیچ مشکلی وارد بحث می شوم.

وی از تمام استادان خود که به وی اجازه داده بودند در کلاسهای درس به راحتی صحبت کند و سئوالاتش را بپرسد تشکر کرد.

یک دانشجوی دیگر از افغانستان نیز شعری در وصف کشورش افغانستان، کشورمان ایران و تحصیل در دانشگاه تهران و پوشیدن لباس دانش آموختگی خواند.

به گزارش مهر در بخش دیگری از این مراسم وزیر علوم، معاون کنسولی وزارت امورخارجه، رئیس سازمان امور دانشجویان و سرپرست دانشگاه تهران از دانش آموختگان غیر ایرانی تقدیر و تشکر به عمل آوردند.

دانش آموختگان در این مراسم سوگندنامه خود را قرائت کردند.

 
 

نظر شما