به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از مهر؛ احمد دهقان همزمان با تجدید چاپ رمان «پرسه در خاک غریبه» خود پس از چهار سال از سوی انتشارات کتاب نیستان اظهار داشت: پرسه در خاک غریبه رمانی بود که با احساس خوب و در دوران خوبی نوشتم و به باور خودم یکی از جنگی‌ترین و متفاوت‌ترین آثار داستانی‌ام بود. داستانی که ماجرایش در عراق می‌گذشت و تلاش گروهی از رزمندگان برای نجات کردهای عراق را روایت می‌کرد. اما متاسفانه بعد از چاپ، اظهار نظرها و نقدهای درونی و محفلی در مورد آن مطرح شد که بلافاصله آن را در محاق فرو برد.
وی ادامه داد: این موضوع باعث شد که در مورد رمان کمتر حرفی شنیده شود و با پیگیری‌های ناشر مشخص شد که این کار به صورت دستوری انجام شده است. پس از آن دست به تخطئه این اثر زدند. این عین همان رویدادی بود که قبلاً هم تکرار شده بود و عده‌ای به بهانه اینکه این کتاب ضد جنگ است، به آن انگ زدند.
نویسنده رمان «بچه‌های کارون» افزود: این افراد که در همه دوره‌ها در جایگاه‌های پیدا و پنهان فرهنگی کشور حضور دارند، با شعار هر که با ما نیست، بر ماست، هر چه خواستند کردند. با نگاه‌های نخ‌نما و پوسیده و اداهای تکراری و ارعاب و هوچیگری و پنهان شده زیر چهره ظاهرالصلاح و خیرخواه، کتاب را ضدجنگ معرفی کردند و در پستوها و جلسات، هر آن‌چه خواستند گفتند و شنیدند. اما همه خوب می‌دانیم که این افراد هراس‌شان از کتاب و فرهنگ نیست و فقط می‌خواستند پدرخواندگی‌شان را بر ادبیات و فرهنگ ادامه دهند. بدون شک فهم نادرستی که در مورد ادبیات و جنگ در بین این افراد وجود داشت و وجود دارد، و کاسبی یک عده از این راه، در این زمینه بی‌تاثیر نبود. به هر حال کم نیستند افرادی که با فریاد ضد جنگ دکان دونبش برپا کرده‌اند.
دهقان تاکید کرد: بارها گفته‌ام که نسبتی با تعریف آنها از جنگ و ضدجنگ در ادبیات کشورمان ندارم و بر این مبنا هم اثری نمی‌نویسم. جنگ هشت ساله از افتخارات کشور است و خوشحالم و بر خودم می‌بالم که درباره آن می‌نویسم.
این نویسنده در پاسخ به سوالی در مورد تفاوت دیدگاه خود و منتقدانش به جنگ گفت: من با نگاه سایرین کاری ندارم اما خود من با همه لذت و با ارادت تمام نسبت به جنگ تحمیلی، درباره آن می‌نویسم و سعی داشته‌ام نوشته‌هایم برگرفته از واقعیات باشد. در کنارش البته لذت داستان خواندن نیز برای مخاطب حفظ شود.
دهقان افزود: سعی من همواره این بود که به این ماجرا وفادار باشم و چندان به هیاهوها کاری نداشته باشم. رمان پرسه در خاک غریبه هم حاصل همین نگاه است. آن را بسیار دوست داشتم و نوشتن آن برای من از لذت‌بخش‌ترین روزهای زندگی‌ام بود.
وی در ادامه در مود میزان بهره‌مندی از المان‌های واقعی در خلق این رمان گفت: داستان هیچ‌گاه واقعی نیست اما می‌تواند مبنای واقعی داشته باشد. مثلا در مورد واقعه عقب‌نشینی نیروهای خودی در ۲۳ خرداد سال ۶۷، سه کتاب نوشته شد. یکی را حسین مرتضائیان آبکنار نوشت و دو تا را هم محمد رضا بایرامی. یک خاطره و دو رمان. که ساخت و نوع روایت و همه چیز آن با هم متفاوت است. هر رمان جهانی است در ذهن یک نویسنده که به مخاطبانش هدیه می‌دهد. در مورد پرسه در خاک غریبه نیز باید بگویم که اثر، زیر‌بنای واقعی داشت و از داستانی حقیقی که در کردستان عراق رخ داد، نشأت می‌گرفت. این اثر متعلق به جهان نویسنده بود که با این فرم به مخاطب ارائه شد.
نظر شما