به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از تسنیم؛ رمضان فرصت دوباره‌ای است که از خود تهی شویم و به نوعی الفبای تمرین بندگی از مرحله طلب تا استغناست. مولوی در اشعار خود یادآوری می کند «گر تو این انبان ز نان خالی کنی، پر زگوهرهای اجلالی کنی» و این جان مایه رسیدن به دولت انسانیت و بندگی خداوند است. برنامه‌های ترکیبی از قبیل «شهر باران» تلاش می‌کنند تا به قدر توان ما را به فرصت بندگی نزدیک کنند و باید تا پایان رمضان منتظر شویم و محک خودمان را به کار بگیریم که تا چه می توانند در ایجاد این فرصت نقش داشته باشند.

بوی ماه رمضان که می‌آید حال و هوای تلویزیون و رادیو دگرگون می‌شود و برنامه‌‌ها عطر عاشقی به ماه خدا را می‌گیرند. برای پشت صحنه برنامه افطار شبکه دو سیما به محدوده خیابان شریعتی و استودیو گلستان رفتم جایی که محل ضبط برنامه «شهرباران» ویژه افطارهای ماه مبارک رمضان بوده است.

«تو این شبها حال عجیبی دارم، دوباره رو به تو پر از خواهشم» این ترانه با صدای محمد فکار بخشی از تیتراژ برنامه «شهر باران» به کارگردانی داریوش ربیعی و تهیه کنندگی حامد عقیلی و جعفر رضایی است.

مهمان این قسمت از برنامه سمیه حیدری دارنده مدال نقره مسابقات آسیایی جودو بود که به همراه پدرش حسین حیدری و مریم‌السادات قدمگاهی مربی وی به استودیو آمده بودند. اقدام شاخص و قابل توجه سمیه حیدری این بوده است که هنگام دریافت مدال نقره مسابقات آسیایی جودو در کره با پوشش چادر و حجاب کامل یعنی آن چیزی که ما همیشه از قهرمانانمان سراغ داریم روی سکو نایب قهرمانی حاضر شده بود و این برای رقبای وی جالب توجه بود. یک هفته بعد از بازگشت رهبرمعظم انقلاب در دیدار با سمیه حیدری از وی تشکر می‌کند.

در ادامه برنامه داریوش کاردان در گپ‌وگفتی که با پدر سمیه حیدری دارد، از رمزهای موفقیت این خانواده و صداقت آنها می‌پرسد و وی هم معتقد است که همه چیز با صداقت معنی پیدا می‌کند و باعث می‌شود که بچه‌ها هم با پدرومادر صادق باشند.

لحظات به تدریج سپری می‌شود و گروه حاضر در پشت دوربین با وجود گرمای وصف ناپذیر پروژکتورها و روزه داری مشغول فعالیت هستند تا برنامه به بهترین شکل روی آنتن برود. پس از افطار هم تنها می‌توانند برای دقایقی چای بنوشند و توجه شان معطوف به دقایق پایانی می‌شود.

کاردان: بیان حرف دل مردم جامعه از طریق شوخی و جدی در «شهر باران»
بعد از پایان برنامه با داریوش کاردان مجری «شهرباران» گفتگو می‌کنم و درباره علت کمرنگ شدن حضورش در زمینه اجرا می‌پرسم و این طور پاسخ می شنوم: حدود ۳ یا ۴ سالی است که فکر می کردم نمی توانم به خوبی صحبت کنم و احساس کردم فضا بسته و تحمل مسئولان پایین است و به عنوان یک مجری باید خنثی برنامه اجرا کنم و اصلا نمی توانم این طور کار کنم.

کاردان درباره اجرا و بازیگری عنوان می کند: مردم در برنامه‌هایی مثل زمانی که طنز تلخ می‌ساختم و یا مجری «صندلی داغ» بودم، نقش اصلی را ایفا می کردند و همیشه با مسئولان در گفتار با مسأله مواجه بودم. همیشه سعی داشتم به مسئولان گوشزد کنم که در حوزه شما مشکلاتی وجود دارد اما طی این چندسال احساس کردم همه کم طاقت شدند و صحبت نکنم بهتر است و به دنبال عشق اولم یعنی بازیگری رفتم. دوست دارم نقشم تأثیرگذار باشد و بتوانم خودم را محک بزنم. تمام نقش‌های انسان های بد روزگار را من بازی کردم از میرزا آقاخان نوری تا حاج ابراهیم‌خان کلانتر و آخرین کارم هم «معمای شاه» بود که نقشم امیرعباس هویدا بود.

وی درباره علت بازگشت خود به تلویزیون می گوید: احساس کردم فضای کشور در روزنامه، رسانه ملی و گفتار مسئولان باز شد و می توانم صحبتم را میان موضوعات دیگر بگویم. وجود حامد عقیلی به عنوان تهیه کننده، تیم خوب و مهدی فرجی به عنوان مدیر شبکه یک دوست سال‌های دورم، باعث همکاری مجددم با تلویزیون شد. علت آمدن چندان مهم نیست بلکه مهم این است که بتوانم به خوبی برنامه را اداره کنم.

کاردان همچنین درخصوص چگونگی رقابت با برنامه «ماه عسل» خاطرنشان کرد: با برنامه «ماه عسل» دشمنی یا دوستی ندارم و به نظرم «شهرباران» راه خودش را می رود و من کار خودم را انجام می دهم و هیچ رقابتی احساس نمی کنم.

وی در خصوص بازخوردهای «شهرباران» گفت: برگشتنم بعد از ۵ سال جوسازی به وجود آورده و سوالاتی در ذهن مخاطب ایجاد می کند؛ علاوه بر این تلاش می‌کنیم حرف دل مردم را از طریق شوخی و جدی بگوییم و فکر می‌کنم تعداد افرادی که برنامه را می بینند مهم نیست بلکه اگر بتوانیم روی همان چند نفری که می‌بینند تاثیرگذار باشیم و آنها کار نیک انجام دهند، کافی است. مهم نیست دیگران از ما تعریف یا انتقاد کنند فقط مسأله مردم هستند. سعی خودم را می کنم که بتوانیم یک برنامه خوب داشته باشیم و باقی آن را به مردم و خدا باید بسپاریم.

وی درباره پاسخ به این پرسش که برنامه شما نمی‌خواهد بخشی از مشکلات مردم را با توجه به امتیاز فراگیر بودن رسانه ملی حل کند، می گوید: می‌خواستیم این کار را انجام دهیم اما بودجه ما محدود است و مانیتوری که در آن برنامه را می‌بینیم بسیار کوچک است. هنوز سامانه ما راه نیفتاده و با این امکانات کم نمی توانیم قدمی برداریم. مسأله اصلی ما ماه عبادت است و می خواهیم با مردم صحبت کنیم و هرکس روشی را انتخاب می کند و همین که اجازه دهند، صحبت کنیم کافی است.

ربیعی: درگیر کردن روحی مخاطبان هدف «شهرباران» است
میان گفتگوی عوامل داریوش ربیعی کارگردان «شهرباران» را می‌بینم که چشم‌های قرمز شده اش گویای بیداری طولانی مدت و کار مداوم است. بعد از صرف افطار با وی همکلام می‌شوم و درباره چگونگی چیدمان موضوعات برنامه سوال می کنم و وی می گوید: موضوعات برنامه از همان ابتدا مشخص بود که ابتدا ۶۰ موضوع بود که با جلساتی که گذاشتیم به ۴۰ موضوع رسیدیم که گاهی تغییر می کند چون باید ۳۱ برنامه داشته باشیم.

ربیعی درباره اینکه آیا «شهرباران» صحبت تازه‌ای برای مخاطب دارد، بیان می کند: اصل ماجرا این است که فرم آن تغییر می‌کند. دیدن آدم ها همراه خانواده خودشان اهمیت دارد. کمتر اتفاق افتاده که چهره ها و یا ورزشکاران بین خانواده خود دیده شوند و قطعا نیازی به صحبت نیست وقتی نمونه عینی خوب بودن یک خانواده را می بینیم.

وی با اشاره به رویکرد برنامه اضافه می کند: برنامه گفتگومحور است اما سعی کردیم این گفتگو به شیوه‌ای نباشد که به مخاطب ارتباطی نداشته باشد و فکر می کنم در بخش دوم هدف ما مخاطب است و تنها مهمان برنامه نیست و به نظرم موفق است.

ربیعی درباره انتخاب مهمانان برنامه تشریح می کند: این بسته به تعداد نبود و دوستان لیستی از مهمان‌ها را انتخاب کردند و غربالگری براساس اینکه چه کسی تا به حال آمده یا قبلا دیده شده صورت می گیرد. گاهی مهمانان تثبیت شده هم براساس اتفاقات روزمره نمی‌توانند بیایند و دوباره لیست ما دچار تغییر می شود. تغییر برنامه به دلیل بازخوردها و یا برخورد کردن با موضوعی است که به نظرمان جدید است.

کارگردان «شهرباران» با ارائه نظری در خصوص مشارکت دادن مخاطب در برنامه می‌گوید: جواب دادن مخاطب به پیامک‌ها به معنی مشارکت نیست بلکه مهم این است که مخاطب به طور روحی خودش را با برنامه درگیر کند.

عقیلی :تلاش کردیم تصاویر اذان را روایت گونه بسازیم
سید حامد عقیلی تهیه کننده «شهر باران» آخرین شخصی است که در اتاق رژی با وی گفتگو می کنم  و و ی درباره بخش های مختلف برنامه توضیح می‌دهد: در بخش «ذره آفتاب» برای اولین بار کلام حضرت علی(ع) استفاده شده و یک قطعه دو دقیقه ای موسیقایی ساختیم که می تواند با نسل جوان ارتباط جدیدی برقرار کند. ممکن است کسی باور نکند این جملات برای حضرت علی(ع) باشد. علاوه بر آن آوای رَبّنا را به شیوه جدیدی ساختیم که فکر می کنم طی چندسال اخیر جزو بهترین ها باشد. سومین کاری که انجام دادیم این است که روی اذان کار کردیم و همواره با تصاویر تکراری پخش می‌شد و ما با بودجه مالی اندک این گام را برداشتیم و شیوه آن تا اندازه‌ای روایتی است. امکان این وجود دارد که لحظات اذان با بیان روایت گونه متحول شود.

وی ادامه می‌دهد: کار دیگر ساخت ترانه‌های زیر یک دقیقه و کلیپ‌های بلند است اما به دلیل مشکلاتی که در تایید و تصویب و تصویرسازی آن داریم، یک بخش آن را پخش کردیم. تنها انگیزه‌ام این بود که یک گام برای مدرن کردن یک برنامه مذهبی بردارم. در سبکی موسیقی ساختیم که مورد توجه جوانان امروز است که تا به حال در آن اشاره‌ای به باورهای مذهبی نشده است. ما با الهام از سبک موسیقی مورد علاقه جوانان اشعار مولوی را در این تیتراژ کار کردیم که گفتگوی انسان با خداست اما هنوز نتوانستیم این تیتراژ را داشته باشیم.

عقیلی در خصوص برخی مشکلات پیش روی برنامه تشریح می کند: گاهی محدودیت های مالی اجازه نمی دهد طرح یا ایده خودمان را پیاده کنیم. می خواستیم به افراد موفقی در برنامه بپردازیم که یکبار با شکست مواجه شدند اما امکان پذیر نشد چون به شخصی اعتماد کرده بودم که نتوانست پاسخ مثبتی به این اعتماد بدهد و تمام مهمانان برنامه را به جای دیگری برد و ما به ناگزیر به مدل فعلی را انتخاب کردیم. علاوه بر آن دعوت از شخصیت های سیاسی به کمک مدیران شبکه بیایند. این برنامه جدید است و تا به حال اتفاق نیفتاده که با چهره های سرشناس سیاسی به طور خودمانی صحبت می کند که این باعث محبوبیت آن شخصیت می شود.

وی در پایان می گوید: زمان برنامه کم است و دیر روی آنتن می رود و در نتیجه برنامه‌های تولیدی و گفتگوها ناقص می شود و در نهایت بعد از پایان برنامه متوجه می شویم از همه چیز صحبت کردیم و در عین حال هیچ نگفتیم.در گام اول همیشه نباید از برنامه‌هایی که تعریف جدید دارند، انتظار موفقیت داشته باشیم.