به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایسنا؛ این آسیب‌شناس اجتماعی در این زمینه مطرح کرد: شخصا به عنوان فردی که با توجه به حرفه‌ی کاری‌ام دردهای زیادی را دیده‌ام و تقریبا به تمام رنج و دردها عادت کرده‌ام، مسأله اسیدپاشی تأثیر بسیار بر من گذاشت و به نوعی شگفت‌زده شده بودم که چطور ممکن است این اتفاقات بیفتد و وجدان جمعی را به شدت بلرزاند. مسأله اسید‌پاشی اخیر به عنوان یک معظل اجتماعی در جامعه بسیار آزاردهنده است.

وی در ادامه با بیان اینکه صداوسیما در برابر معضل اجتماعی مثل اسیدپاشی سکوت مطلق هم نکرده است، خاطرنشان کرد: درخصوص اسیدپاشی اخیری که در اصفهان انجام شد، ناگفته نماند که صداوسیما اشاره‌ای نسبت به این موضوع داشت. شاید کامل و به جا در این خصوص آگاهی‌سازی و اطلاع رسانی نکرد اما در سکوت مطلق هم نبود. به اعتقاد من اینکه به مردم بیاموزیم در چنین شرایطی باید چکار کنند و چه اقداماتی را در وقوع حادثه انجام بدهند خیلی کارساز است.

این آسیب‌شناس در عین حال تأکید کرد: به نظرم اگر اطلاع‌رسانی‌ها از طریق رسانه ملی در برابر معضلات اجتماعی مثل اسیدپاشی دقیق و همراه با شفاف‌سازی باشد، مخاطب ایرانی دیگر از طریق ماهواره اخبار را دنبال نمی‌کند و به رسانه ملی خودش اعتماد می‌کند؛ به عنوان مثال منِِ نوعی، به عنوان یک شهروند انتظار دارم قبل از اینکه رسانه‌های خارجی با آب و تاب و جهت‌گیری‌های سیاسی اخبار کشورم را بازگو کنند، رسانه ملی خودم وارد میدان شود؛ این در حالی است که اکثر افراد از طریق اخبار شبکه‌های ماهواره‌ای از مسأله اسیدپاشی اخیر در اصفهان مطلع شده بودند که در این شرایط باید حواسمان به جهت‌گیری‌های رسانه‌های خارجی باشد؛ چراکه ممکن است حتی آدم‌هایی که دوست‌مان نیستند، دست به اقداماتی مثل اسید‌پاشی بزنند که به حساب ما گذاشته شود.

دکتر آقابخشی تصریح کرد: اگر رسانه ملی مردم را نسبت به معضلات اجتماعی آگاه‌تر کند، یک شهروند دیگر به رسانه‌های خارجی اعتماد نمی‌کند. قطعا آگاهی بخشی و اطلاع‌رسانی در برابر معضلات اجتماعی آفت‌ها را کمتر و به نوعی سلامت قربانیان را تضمین می‌کند.

این آسیب‌شناس در ادامه به حوادث سال 88 اشاره کرد و گفت: به عنوان مثال در اتفاقاتی که در انتخابات سال 88 رخ داد، صداوسیما همه چیز را به خوبی نشان نداد به همین خاطر مردم به سمت رسانه‌های بیرونی رفتند. به اعتقاد من رسانه ملی در دو سطح مختلف می‌تواند تأثیر بسیار ژرفی بر روی قربانیان حادثه و همچنین سلامت آن‌ها داشته باشد. من به عنوان یک شهروند دوست دارم از رسانه خودم خبرها را بشنوم و منتظر دروغ‌های رسانه‌های دیگر نباشم. اگر صداوسیما در لحظات اول که یک اتفاقی رخ می‌دهد آگاهی‌رسانی به موقع داشته باشد جانیان حادثه‌ای مثل اسیدپاشی این ترس در بدنشان می‌افتد که ارگانی مثل صدا‌و‌سیما ناظر این قضایا هست.