به گزارش فرهنگ امروز به نقل از سایت انسان‌شناسی و فرهنگ؛ در این جلسه  ناصر فکوهی، مدیر انسان‌شناسی فرهنگ و استاد انسان شناسی دانشگاه تهران، سخنرانی خود را با موضوع «چشم‌اندازهای جدید پژوهش و آموزش در نگاه بین‌رشته‌ای انسان‌شناختی»  انجام خواهد داد.

ورود برای عموم آزاد است

زمان: سه شنبه 7 بهمن 1393 ساعت 15 تا 17

مکان: تهران، خیابان ملاصدرا، شیراز جنوبی، خیابان سهیل، مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور

خلاصه‌ای از سخنرانی:

انقلاب اطلاعاتی  همچون انقلاب صنعتی در قرن نوزدهم، تمام داده های جدید در جهان امروز و  تمام سازوکارهای شکل گیری حهان آتی را که هم اکنون آغاز شده است، را زیر و رو کرده است. این زیر ورویی در عرصه هایی همچون فناوری های جدید تصویری و رسانه ای آشکار تر  بوده و به وضوح دیده می شود. اما در زمینه های دیگری همچون آموزش و پژوهش، مساله به روشنی  موارد مزبور نیست. این در حالی است که انقلاب اطلاعاتی در این عرصه ها، انقلابی بسیار بزرگتر از انقلاب صنعتی به وجود آورده است. در حقیقت، اگر انقلاب صنعتی،  کار و مصرف اقتصادی و رویکردها و سازوکارهای  سیاسی را دموکراتیزه کرد،  انقلاب اطلاعاتی در پی آن است که نه تنها علم و دانش  و آموزش و پژوهش را دموکراتیزه کند، بلکه آنها را به محور های اصلی مدیریت جهان جدید تبدیل کند. از انی رو این انقلاب در موقعیتی متناقض  قرار می یرد زیرا از یک سو،  رگ های حیاتی آن از لحاظ فناوری و  مالی  و اقتصادی در دست قدرت هایی است که  تمایل دارند  دانش و پژوهش را زیر کنترل خود  داشته باشند ، اما از  سوی دیگر  بنا بر ذات خود این سلطه را نمی پذیرد و  ابزارهایی را  به صورت پیوسته تولید می کند که  سبب از میان رفتن  فرایند های «تقسیم»، «مرزبندی رشته ای»  و «طرد» و شکل گیری های «هنجارمند» ، همگی د رمعنای فوکویی این  واژگان شده و  در نتیجه  در برابر قدرت قرار می گیرد. در این گفتار تلاش ما برآن است که با ذکر مثال هایی از تغییر روابط متن /تصویر، ایستایی / پویایی، داده /ضد داده ... غیره  نشان دهیم که چه چشم اندازهایی در این میان  پیش روی ما،  به مثابه  بخشی از جهان و  به مثابه جهان،  قرار دارند و چگونه این چالش ها را که گاه بسیار خطرناک هستند، می توان از تهدید به  شانس و فرصت تبدیل کرد.  ترویج علم و دانش و  روابط بین رشته ای،  و  هم جهت شدن با  نهادها  فرایندهای مدرن آموزش و پژوهش و توزیع دموکراتیک اطلاعات و دسترسی آزاد و نا محدود به آنها، کلیدهایی هستند که برای این تحلیل در اختیار ما هستند و بدون درک آنها از درک جهان و درک جامعه خود وروندی که پیش رو دارد، عاجز خواهیم بود.  کشور ما برغم امکانات و قابلیت های بالا، هنوز در حال تبعیت از ابزارها و نهادها و فرایندهای قرن نوزدهمی و بیستمی است و این امر برای  فرهنگی با پیشینه ای چند هزار ساله که تمایل دارد جایگاهی درخور در جهان کنونی داشته باشد، موقعیتی نامطلوب است که باید با شناخت و تحلیل آن،  سناریوهایی برای  بهبود آن  مطرح کرد.