به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ سی و سومین جشنواره فیلم فجر که این روزها در تهران و 4 استان دیگر در حال برپایی است شاهد یک نوآوری و اتفاق خوب است و آن هم اجازه اکران مستندهای پذیرفته شده در این رقابت سینمایی در سالن اصلی برج میلاد به عنوان کاخ جشنواره است تا اهالی رسانه، منتقدان و سینماگران و بعضا مسئولان فرهنگی، سیاسی و اجتماعی بتوانند این آثار را بر پرده عریض و با کیفیت بالا به تماشا بنشینند.

پیش از آغاز جشنواره و با نگارش نامه ای از سوی تعدادی از مستندسازان حاضر در جشنواره به علیرضا رضاداد دبیر این رویداد سینمایی، این درخواست مطرح شد که نمایش فیلم‌های مستند در سالن‌هایی غیر از سالن اصلی برج میلاد همواره این نقص را به همراه داشته که اهالی رسانه و سینماگران به دلیل تمرکز ویژه بر نمایش‌های سالن اصلی، کمتر موفق به برنامه‌ریزی برای دیدن آثار مستند می‌شوند. آنها از دبیر جشنواره خواستند که یک سانس از سالن اصلی برج میلاد را به نمایش مستندها اختصاص دهد که این خواسته از سوی رضاداد مورد قبول واقع شد و سانس 12:45 برای آنها اختصاص یافت.

با آغاز جشنواره در تاریخ 12 بهمن تا امروز نمایش مستندها گرچه با آن استقبالی که پیش بینی می شد از سوی حاضران در برج میلاد رو به رو نشد ولی همان عده ای که به تماشای آثار نشستند متفق القول بوده و هستند که این آثار از کیفیت قابل دفاعی برخوردارند و بعضا از بسیاری فیلم های بخش «سودای سیمرغ»، «نوعی نگاه» و «هنر و تجربه» که مختص سینمای بلند داستانی است، قوی ترند.

حال اگر دست اندرکاران برگزاری جشنواره فیلم فجر و مدیران سیاستگذار سینمای ایران بر اساس تعداد افرادی که در این سانس به تماشای مستندهای این دوره از فجر نشسته اند بخواهند درباره ادامه یا توقف طرح نمایش آثار مستند در برج میلاد تصمیم گیری کنند، احتمالا فیلم های بخش «سینما حقیقت» باید با کاخ جشنواره خداحافظی کنند ولی اگر آنها به فکر برنامه ریزی میان مدت و نتیجه گیری در بلندمدت هستند این طرح در سال های بعد نیز ادامه پیدا خواهد کرد و حتی تقویت هم خواهد شد.

همانطور که حجت الله ایوبی رییس سازمان سینمایی پس از تماشای دو مستند حاضر در فجر 33 اشاره کرد، سینمای مستند، سینمای فرهنگی و فرهیخته ما است و جایگاه مهمی در سینمای ایران دارد و از آنجا که در هیاهو و زرق و برق فیلم های بلند توجه کمتری به این سینما می شود لازم است مدیران سینمایی دست حمایت خود را از پشت مستندسازان برنداشته و اجازه بهتر دیده شدن آثارشان را بدهند؛ باشد که روزی ما اهالی رسانه نیز انگیزه بیشتری به دیدن فیلم های مستند نشان دهیم و همانطور که خود را برای دیدن بخش های مختلف فجر به برج میلاد می رسانیم و در صف های طولانی می ایستیم برای دیدن مستندها نیز علاقه بیشتری داشته باشیم.

سی و سومین جشنواره فیلم فجر با فیلم های بلند داستانی که عموما تا امروز نتوانسته رضایت اهالی رسانه و منتقدان را جلب کند، می تواند بهترین فرصت برای اهالی رسانه باشد تا وقت خود را با سینمای مستند تنظیم کنند تا کمی حالشان بهتر شده و توان ادامه دادن پوشش جشنواره تا پایان آن را داشته باشند.

لازم به یادآوری است که 11 مستند حاضر در جشنواره علاوه بر کاخ جشنواره، در خانه هنرمندان ساعت 16 و سینما آزادی ساعت 18:30 نمایش داده می شود.

آتلان (معین کریم الدینی)، آزاد راه (محسن خانجهانی)، بختک (محمد کارت)، پناهگاه (عباس سندی)، جای خالی (کمیل سوهانی)، زندگی پنهان (دلاور دوستانیان)، سفر به آمادای (فرشاد افشین پور)، سمفونی استیضاح (محمدعلی شعبانی)، فیه ما فیه (صادق داوری فر)، کربلا، جغرافیای یک تاریخ (داریوش یاری)، من می خوام شاه بشم (مهدی گنجی) مستندهای حاضر در جشنواره هستند.