شناسهٔ خبر: 29010 - سرویس دیگر رسانه ها
نسخه قابل چاپ

آثار «یوسا»، روایت جوامعی که به مسالمت نرسیده‌اند

یوسا طیف وسیعی از قهرمانان را دارد از این نظر قابل مقایسه با نویسندگان کلاسیک است. از سانتیاگوی دانشجوی پرویی گرفته تا مرشد جنگ آخرالزمان و از سوی دیگر مرگ در آند که در آنجا نیز جدال بین سنت و مدرنیته را به تصویر می‌کشد

به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایسکانیوز؛ نشست نوبل‌خوانی، دیروز یکشنبه 26 بهمن در محل اجتماعات شهر کتاب با حضور عبدالله کوثری مترجم و بلقیس سلیمانی نویسنده و با محوریت کتاب «گفتگو در کاتدرال» اثر ماریو بارگاس یوسا برگزار شد. کوثری گفت: رنگی از خشونت در کارهای یوسا به چشم می خورد و کارهای او دقیقا ویژگی همان جوامعی است که هنوز به مرحله مسالمت نرسیده اند.

به گزارش خبرنگار ادبیات ایسکانیو، در این نشست عبدالله کوثری ابتدا به بحث درباره کلیاتی از ادبیات آمریکای لاتین پرداخت. وی گفت: به راستی نویسندگان آمریکای لاتین از ماشادو تا به امروز، دانش و فرهنگ را مهم ترین دستمایه کاری شان قرار داده اند و می توانیم بگوییم با بهترین های اروپایی همتراز خود رقابت می کنند. هرکدام بر دو، سه زبان مسلط بوده اند و بر ادبیات جهان وقوف کامل دارند. به علاوه اینها در کشورهایی زندگی کرده اند که گویا همیشه در حاشیه بوده است و هرگز نقش اصلی را در جهان نداشته اند و این امر در کل آثار آنها مشاهده می شود. پس ادبیات دوره شکوفایی آمریکای لاتین بیش از هرچیز با توجه به تاریخ آنها و در ادامه تاریخ اسپانیا شکل می گیرد.

وی درباره چند عنصر مهم در رمان های بارگاس یوسا گفت: محور عمده کارهای او مساله جدال بر سر قدرت و چگونگی اعمال قدرت است. به همین دلیل رنگی از خشونت در کارهای یوسا به چشم می خورد. بعضی منتقدان نیز به همین موضوع اعتراض کرده اند. کارهای او دقیقا ویژگی همان جوامعی است که هنوز به مرحله مسالمت نرسیده اند. هریک از این جوامع مستعد کودتاها و توطئه هایی هستند.
وی درباره سبک آثار بارگاس یوسا گفت: یوسا خود را رئالیسم می داند و درهیچکدام از آثارش نقشی از رئالیسم جادویی به چشم نمی خورد. اما رئالیسم یوسا وقتی که تصویرگر پرو می شود، یا در «جنگ آخرالزمان» نمایانگر برزیل می شود، از رئالیسم جادویی نیز شگفت تر خواهد بود. میراث دیگری که از یوسا مهم است و در صفحات نخستین «گفتگو در کاتدرال» نیزمی بینیم، موضوع مسئولیت های فردی است. خود سانتیاگو کسی است که یکسر پاسخ کرده های خود را می دهد.

 

IMAG0805

کوثری با اشاره به وسعت شخصیت های یوسا گفت: یوسا طیف وسیعی از قهرمانان را دارد از این نظر قابل مقایسه با نویسندگان کلاسیک است. از سانتیاگوی دانشجوی پرویی گرفته تا مرشد جنگ آخرالزمان و از سوی دیگر مرگ در آند که در آنجا نیز جدال بین سنت و مدرنیته را به تصویر می کشد. تسلط او بر شناخت انسان ها اعجاب آور است. زمانی که جنگ آخرالزمان منتشر شد عده ای از منتقدان آن را با جنگ و صلح تولستوی مقایسه کردند.
وی افزود: اصل تفاوت ما با آمریکای لاتین بینش و نگرش وسیعی است که آنها دارند. آنها نویسندگان جهانی هستند و ادبیات آمریکای لاتین را با کل جهان پیوند می دهند یکی از منتقدان می گوید آمریکای لاتین فیلسوف ندارد اما نویسندگان متفکری دارد. میراث هویت و تعریف خویش چیزی است که آمریکای لاتین به آن نیاز داشت.

وی در ادامه با نقل قولی از فوئنتس گفت: فوئنتس می گوید در ضیافتی یکی از نویسندگان آمریکایی از من پرسید شما چطور هنوز رمان های حجیم 500صفحه ای می نویسید در حالی که نویسندگان ما دیگر بیش از 200 صفحه نمی توانند بنویسند. فوئنتس می گوید: این برای این است که ما 300سال حرف نزده ایم و اکنون تمام آن حرف ها را می زنیم.

در ادامه بلقیس سلیمانی نویسنده رمان «بازی آخر بانو» گفت: نقش ادبیات را در بازیابی هویت در آمریکای لاتین نباید نادیده گرفت. اینکه امروز آمریکای لاتین با ادبیاتش جهان را تسخیر می کند نشانگر این است که ادبیات چقدر می تواند راهگشا باشد. در 1990 که یوسا کاندیدای ریاست جمهوری شد بسیاری از منتقدان خشونت هایی که او در کتاب دارد را دستمایه انتقاد به او قرار دادند.

وی ادامه داد: گفتگو در کاتدرال با دو سوال اساسی آغاز می شود: اینکه پرو از کی و چطور به اینجا رسید؟ و من از کی و چطور به اینجا رسیدم؟ و کل این رمان پاسخ به این دو سوال و مساله پیوند فرد با جامعه است. او با شیوه های روایی گوناگون به این سوالات پاسخ می دهد. شیوه روایی او بسیار پیچیده و هزارتوست. او مدام به دنبال روایت های تازه است.

سلیمانی با اشاره به آغاز این رمان گفت: بخش اول این کتاب مانند نی نامه ما در مثنوی مولاناست، یعنی بخش اول چکیده و گویی خلاصه کل رمان است و همه رمان توضیح بخش اول است. در این رمان گفت و گوها بسیار اهمیت دارند. یوسا در این اثر نویسنده بازیگوشی نیست و مانند کوندرا به دنبال بازی های زبانی طنزآمیز نیست. این کتاب کتابی بسیار جدی است.

وی همچنین گفت: البته یوسا در طنز نیز بسیار چیره دست است و کتاب «خاله خولیا و نویسنده اش» اثری طنز از اوست. کوثری در ادامه این مبحث اضافه کرد: : کتاب دیگری نیز به اسم «ماموریت ویژه» از این نویسنده هست که آن نیز به طنز است که البته هنوز ترجمه نشده و درواقع نوعی لمپنیزم است. یوسا زمانی که بخواهد طنز بنویسد به بهترین نحو این کار را انجام می دهد.

نظر شما