به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ رام کردن زن سرکش (The Taming of the Shrew) نمایشنامه‌ای کمدی اثر ویلیام شکسپیر است که در حدود سال‌های ۱۵۹۷-۱۵۹۴ نوشته شده‌است. این نمایشنامه شناخته‌ شده دارای یک پیش پرده و ۵ پرده است و تاکنون اقتباس های بسیاری از آن در دنیای نمایش و البته سینما صورت گرفته است.

در خلاصه داستان این نمایشنامه آمده است: باپتیستا مینولا بازرگانی بسیار ثروتمند اهل پادوآ دو دختر دارد. دختر بزرگتر، کاترینا به سبب کارها و روحیه شیطان و تخسی که دارد در شهر و دیار خود انگشت نماست و از همین رو بی شوهر مانده‌است. حال آنکه خواهر کوچک ترش، بیانکا که محجوب و سربه زیر است خواستگاران بسیار دارد، ولی پدر از پذیرفتن و دادن پاسخ مساعد به خواستگاران خودداری می‌کند مگر آنکه اول برای دختر بزرگ تر شوهری پیدا شود. تا اینکه مردی به نام پتروچیو تصمیم می گیرد با او ازدواج کرده و کاترین را به شیوه خودش تربیت کند...

فرانکو زفیرلی در سال ۱۹۶۷ اقتباسی از این نمایشنامه را با بازی الیزابت تیلور و ریچارد برتون ساخت که نامزدی اسکار در رشته های بهترین کارگردانی هنری و بهترین طراحی لباس را برایش به همراه داشت.

مریم کاظمی بازیگر و کارگردان تئاتر نیز قصد دارد نمایش «رام کردن زن سرکش» را از ۱۵ فروردین ماه ۹۴ در سالن ناظرزاده تماشاخانه ایرانشهر به صحنه ببرد. در این نمایش که برای اولین بار در سی و یکمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر به صحنه رفت بیش از ۳۰ هنرمند تئاتر از جمله کاظم هژیر آزاد، حسین محب اهری، جواد زیتونی و مریم کاظمی به ایفای نقش می پردازند.

به بهانه اجرای این اثر نمایشی با کاظمی گفتگوی کوتاهی انجام دادیم که در ادامه می خوانید:

*پس از گذشت دو سال از تولید نمایش «رام کردن زن سرکش» آیا تغییراتی در گروه و شیوه اجرا دادید؟

- شیوه اجرایی این نمایش بعد از دو سال تغییری نکرده است فقط با دور شدن از جو شتابزدگی جشنواره، فرصتی پیش آمده تا بتوانیم برای اجرا بیشتر تمرین کنیم و آماده تر باشیم.

اما گروه اجرایی بعد از دو سال بدون اینکه مایل باشم تغییراتی کرده است. بعضی از عوامل پشت صحنه یا بازیگران به دلایلی چون وقفه دوساله تولید تا اجرا نتوانستند در اجرای فعلی با ما باشند. کاظم هژیر آزاد از جمله بازیگرانی است که به گروه نمایش پیوسته و در اجرای عمومی حضور خواهد داشت.

*معمولا در تمام نمایش هایی که روی صحنه می برید از دو گروه بازیگر استفاده می کنید که خود را برای نمایش آماده می کنند، آیا در «رام کردن زن سرکش» هم که نمایشی پر پرسوناژ است همین روش را به کار خواهید برد؟

- این به روال کاری گروه ما یعنی گروه تئاتر «مستقل» برمی گردد. جمع ما به طور  مدام تمرین می کند، رپرتوار داریم و برنامه اجراهای آینده را هم پیگیری می کنیم. برای همین کمی رفتارمان غیر معمول است زیرا نمی توانیم برنامه ریزی را فدای مقطع کوتاه مدت اجرای یک نمایش کنیم که چند نفر دور هم جمع شده و بعد از اجرا از هم جدا می شوند.

همه می دانیم که این روزها به دلیل مشکلات اقتصادی اعتماد و صبر افراد کم شده است چون به جای مبارزه با مشکلات بیرون از خانواده تئاتر، مبارزه را به داخل خانه کشانده ایم و با یکدیگر درگیر می شویم در صورتی که با اعتقاد و اعتماد باید با آسیب هایی که ارزش های حرفه ای ما را نشانه گرفته است، مبارزه کنیم. ما در گروه مان به این نتیجه رسیده ایم که برای تضمین سلامت اجرای نمایش کمی محافظه کارانه عمل کنیم بنابراین به خودمان سخت می گیریم و رژیم جمعی حمایت از گروه می گیریم.

استفاده از دو گروه برای اجرا ضمن امکان تمرین نقش های متفاوت برای همه اعضای گروه و دورشدن افراد از خودمحوری و بزرگ بینی، اقتصاد را هم تقسیم می کند و این مساله را هم با همه هنرمندانی که از خارج از گروه دعوت به همکاری می کنیم، می گوییم. من به عنوان سرپرست و کارگردان فعلی گروه به این روش احترام می گذارم.

*نمایشنامه شکسپیر و فضای مردسالارانه این نمایش و بورژوازی کهنه ای را که نشان می دهد چطور برای اجرا تبیین کرده اید تا به نمایشی امروزی و مناسب جامعه امروز تبدیل شود؟

- روند بورژوازی بدون اینکه بخواهیم آن را خوب یا بد بدانیم فقط یک اصطلاح تعریف شده در کتاب های تاریخ نیست بلکه روش زندگی طولانی مدت بشر در طی قرن ها بوده است، روشی که جزئیات زندگی اجتماعی او را در حریم خصوصی و عمومی در بر می گرفته و البته ممکن است این روند زندگی دوباره و در دوران جدید نیز تکرار شود بنابراین باید به پیشنهادی که نویسنده در اثرش مطرح کرده توجه کرد و بخشی از آن را در اجرای اثر به کار گرفت. درام روی کلیات سوار نمی شود بلکه این جزئیات است که با تحلیل و تحقیق و بازنویسی و بازآفرینی در اجرای یک اثر تاثیر می گذارد در این اجرا هم تلاش شده روی جزئیاتی که شکسپیر در نمایشنامه اش مطرح کرده، تاکید شود.

امروز روی گذشته، و آینده روی اتفاقات امروز پی ریزی می شود بنابراین باید به تاثیرات این نوع نگاه و رگه های وجودی آن در جامعه امروزمان توجه کنیم زیرا داستان ها یک لایه تاریخی - اجتماعی و یک لایه عاطفی - رفتاری دارند و به نظرم تفکیک آنها برای کسانی که کار نمایش را برگزیده اند امکان ندارد ولی تلفیق هنرمندانه و برگزیدن جنبه های مهم یک کار به انتخاب گروه نمایشی، جهت اجرا را مشخص می کند.

* چرا نقش اصلی تمام نمایش هایی که روی صحنه می برید خودتان بازی می کنید؟ آیا حضور شما در صحنه به کیفیت اثر لطمه نمی زند؟

- مریم کاظمی  یک بازیگر و یک گزینه است و مریم کاظمی کارگردان، مریم کاظمی بازیگر را انتخاب می کند. هیچ کارگردانی قصد ندارد انتخابی کند که به کارش لطمه بزند و هیچ کس براساس نظر عام، نمی تواند کاری پیش ببرد.

* بیشترین تمرکزتان در کارگردانی روی نمایش های شاد و موزیکال است و کمتر به سراغ اجرای آثار تراژیک یا ملودرام گرایش داشته اید.

- هرنمایشنامه خودش به شما می گوید مرا چگونه اجرا کنید و انتخاب شیوه اجرایی به دانش و تجربه شما برمی گردد نه مد روز. امیدوارم مرا آنقدر نادان تصور نکرده باشید که فکر کنید شاد و موزیکال اجرا می کنم چون مد روز است.  فقط به طور ساده این روش اجرایی را دوست دارم و آن را بلدم و طبیعتا نمایشنامه هایی که این امکان را به من بدهد، برمی گزینم.