به گزارش فرهنگ امروز به نقل از روزنامه‌ی شرق؛ کتاب با پیش‌گفتاری همراه است که بیژن الهی آن را در بهمن ١٣٥١ نوشته است. در بخشی از این پیش‌گفتار درباره زبان هُلدرلین می‌خوانیم: «ترجمان هلدرلین باید زبان را به مفهوم مقدس کلمه درک کند. این هم از ویژگی‌های شاعرست که زبان بی‌حضور را با حضور می‌گرداند؛ همان‌طور که این زبان «حضور» یافت در لحظه‌یی که آدمِ اولی آبی‌ی آن بالا را که عادتش بود ببیند «آسمان» گفت و حالا، که «آسمان» می‌گوییم، حضور نمی‌یابد. هستندگی‌ی گوینده در صفت این حضور نشسته‌ست؛ صفتی که خودِ حضور را ممکن گردانده‌ست. اگر در، مثلا، الوار، زبان از پاکی‌ست که آهنگ بر می‌دارد، و آهنگ بی‌اندازه‌اش رسانای پاکی‌ی بی‌اندازه‌اش‌ست، اگر در، مثلا، بکت، زبان گرایشی به این می‌دارد که پاک تهی شود تا برسد به «هیچ چیز»‌ی که می‌تواند همه چیز باشد، در هلدرلین، به یک معنا و به نوعی، تقدس‌ست که زبان را امکان حضور می‌دهد؛ و امکاناتِ- فارسی‌گونه‌ی- بی‌کران به هم پیوستگی و از هم‌گسستگی‌ی آلمانی‌ست که، زیر هاله‌ی غرابتِ آنچه به میانجی‌ی شاعر از یونانی‌ی دوردست می‌پذیرد، با ایجاد حریمی به هیبت و هیمنه دست‌نازدنی، ره‌نیافتنی، این تقدس را به عینیتی میاورد، یا- بهتر- به تجسدی...» نشر بیدگل پیش از این نیز اشعار و ترجمه‌هایی از بیژن الهی را در قالب چند کتاب منتشر کرده بود و کتاب «نیت خیر» نیز ادامه همان کتاب‌هاست.