شناسهٔ خبر: 34520 - سرویس دیگر رسانه ها
نسخه قابل چاپ

واکنش جیمز کامرون به درگذشت آهنگساز «تایتانیک»

جیمز کامرون نسبت به درگذشت جیمز هورنر آهنگساز مشهور آمریکایی واکنش نشان داد.

به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ جیمز کامرون فیلمساز مطرح هالیوود در این باره گفت: وقتی خبر را شنیدم به فکر فرو رفتم و سپس ماجرا را از اینترنت پیگیری کردم. هر دوی ما با یک فیلم در ۱۹۸۰ شروع کردیم و آخرین فیلمی که در لیست کارهایش بود دنباله «آواتار» بود که قرار بود امسال روی آن کار کند. ما فقط سه بار با هم کار کردیم و هر بار با ده سال فاصله که اولین بار در اواسط دهه ۸۰ در فیلم «بیگانگان»، اواسط دهه ۹۰ در فیلم «تایتانیک» و «آواتار» در سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۰۹ بود.

وی افزود: من او را برای اولین بار در فیلم «جنگ فراسوی ستاره ای» دیدم. بدون شک او بهترین انتخاب برای فیلم «بیگانگان» بود اما چون در آن موقع حسابی سرش شلوغ بود شروع خوبی با هم نداشتیم. او یک روز و نیم آهنگسازی کار را در لندن انجام داد و رفت و تنظیم کار را خودمان انجام دادیم. او بعدها نامزد جایزه اسکار شد و به خاطر آن از من تشکر کرد.

کامرون به مرور خاطراتش با هورنر پرداخت و گفت: وقتی من در حال ساخت «تایتانیک» بودم او تازه کار «آپولو ۱۳» و «شجا دل» را تمام کرده بود. من فکر کردم مهم نیست چه اتفاقی می افتد من می‌خواهم حتما با جیمز کار کنم.  او خودش را کاملاً وقف فیلم کرد . او تمام برنامه هایش را رها کرد و برای اینکه بتواند حس فیلم را درک کند ۳۰ ساعت از راش‌هایی که گرفته بودیم دید. از او خواستم که برخی از ملودی ها را بنویسد. من اعتقاد دارم یک کار خوب را میتوانید با سوت هم بزنید. وقتی جیمز برای اولین بار در خانه اش تم اصلی کشتی را با پیانو زد من گریه کردم. سپس آهنگ تم رز را اجرا کرد و من باز هم گریه کردم. یکی از حسرت هایی که بعد از آن خوردم این بود که تنها یک بار توانستم در جلسه ارکسترال شرکت کنم. گروه ارکستر عاشق او بود و بر خلاف سایر آهنگسازها همیشه با  نوازندگان ثابتی کار می‌کرد.

کارگردان «تایتانیک» افزود: جیمز در «آواتار» نیاز به مهارت خاصی داشت. او تحقیقات زیادی را همراه با موسیقیدان های قومی برای پیدا کردن صداهای مختلف انجام داد و چیزهای عجیب و غریب زیادی را تجربه کرد. آخرین خاطره شخصی من از جیمز برای چند ماه پیش است که گروه او یک اجرا در تالار رویال آلبرت داشت و کل آهنگ فیلم «تایتانیک» را در حین پخش فیلم اجرا کردند و من دوباره او را ملاقات کردم. فضای خیلی احساسی ایجاد شده بود و من خوشحالم که این آخرین خاطره من از جیمز است. آنها مجبور شدند فیلم را با زیرنویس پخش کنند چون وقتی ارکستر شروع به نواختن می‌کرد صدای فیلم شنیده نمی شد.

نظر شما