شناسهٔ خبر: 34639 - سرویس دیگر رسانه ها
نسخه قابل چاپ

سیاست گذاران فرهنگی نگران نسل جوان نیستند

علی اکبر علیزاد، مدرس و پژوهشگر تئاتر در نشست تخصصی تئاتر و جوانان به عدم توجه مسئولان به دغدغه های نسل جوان پرداخت.

به گزارش فرهنگ امروز به نقل از شبستان؛ اولین نشست از سلسله نشست های «آسیب شناسی تئاتر» با عنوان «تئاتر و جوانان، باید و نبایدها در تئاتر جوانان» با حضور علی اکبر علیزاد استاد دانشگاه، مترجم و کارگردان تئاتر در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات وزارت ارشاد برگزار شد.

علیزاد در ابتدای این نشست گفت: متاسفانه توجه به جوانان دغدغه سیاستگزاران فرهنگی نیست به عنوان کسی که سالهاست با نوجوانان و جوانان در مدارس و دانشگاه ها کار می کنم می دانم که سن ۱۵ تا ۲۵ سال سن مهم و تاثیرگذاری در رشد جوانان است اما سیاستگذاران فرهنگی واقعا هیچ فکری درباره پرورش این نسل ندارد و انگار نگران این نسل نیست.

وی با اشاره به اینکه در گزارشی خواندم که ۹۰ درصد بودجه آموزش و پرورش صرف دستمزد معلمان می شود، گفت: آموزش و پرورش، وزارت علوم و جاهای دیگر که بایست به مسئله جوانان بپردازند بخش زیادی از بودجه شان را صرف هزینه های جاری می کنند حتی در مورد تئاتر هم این ماجرا صدق می کند و بودجه چند میلیاردی آن معمولا به جایی نمی رسد.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: دولت حتی نسبت به سیاست گذاری هایی که در دو دهه پیش انجام می داد منفعل تر شده است در دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ هنوز به هنرمند سوبسید می دادند و نگاهی غیرتجاری به تئاتر داشت اما امروز متاسفانه تئاتر تجاری باب شده است و به هنرمندان یاد داده اند که چطور با اجرای تئاتر ۳۰۰ میلیون تومان پول دربیاورد و دیگر نگران اندیشه ورزی در تئاتر نباشد.

علیزاد در مورد تئاتر جوانان گفت: فرض کنید خانواده ای برای تابستان نگران اوقات فراغت بچه اش باشد این بچه را کجا می تواند بفرستد در میان کلاس هایی که برگزار می شود یکی از جذاب ترین ها معمولا تئاتر و بازیگری است به دلیل جذابیت های اولیه ای که مثل شهرت، امکان بازیگری در سینما و چیزهای دیگر، بعد از مدتی که این بچه به کلاس های تئاتر می رود و اگر شانس بیاورد مربی خوبی داشته باشد احتمالا راغب به ادامه فعالیت در این زمینه خواهد بود و در آن صورت با این سوال جدی خانواده ها روبرو می شود که تئاتر به چه دردی می خورد؟

وی با بیان اینکه این سوال، مسئله نظریه پردازان در ۱۰۰ سال گذشته هم بوده است، گفت: یکی از جواب های جدی به این چرایی مسئله تغییر ذهن است، تئاتر می تواند ذهن آدم ها را تغییر دهد.

عضو هیئت علمی دانشگاه سینما تئاتر افزود: تئاتر ذهن را تغییر می دهد، تحقیقاتی صورت گرفته است که ذهن چطور تغییر می کند، طبق تحقیقات علمی بیشترین انعطاف پذیری و تغییرپذیری مغز در بین سنین ۱۵ تا ۲۵ سال صورت می گیرد و هرچه انسان از این سن می گذرد مقاومت ذهن در برابر تغییرات بیشتر می شود.

علیزاد با اشاره به اینکه حکومت های فاشیستی بیشترین سوءاستفاده را از این سنین کرده اند، گفت: آلمان نازی دسته های پیشاهنگی ایجاد کرده بود که عمدتا از کودکان ۱۵ سال و یا کمتر در آن استفاده می کرد. یکی از بازی های رایج این پیشاهنگ ها تمرین اتاق گاز بود که بعدها فاجعه جنگ جهانی دوم شد.

مترجم کتاب نمایشنامه نویسی خلاق تصریح کرد: هر حکومتی هر خانواده ای بایست این سن مهم تغییر پذیری را جدی بگیرد و بداند که تئاتر یکی از راه های مناسب برای ایجاد تغییرات و بلوغ در نوجوانان است.

وی افزود: ما می توانیم از طریق هنر روی این سن متمرکز شویم و آنها را پرورش دهیم، اگر قرار است روی پرورش این نسل کار کنیم باید برنامه ریزی داشته باشیم متاسفانه ما هیچ مرکز تئاتری برای جوانان نداریم. بخشی از امکانات دولتی و شهرداری ها صرف ساختن سالن های غیراستانداردی می شود که بعدها محل سخنرانی های بیهوده می شوند در حالی که ایجاد فضایی برای پرورش جوانان به چند سوله احتیاج دارد.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: یک سوال جدی در مسئله جوانان وجود دارد و آن اینکه جوانان کشور ما بلوغ را طی می کنند؟ آیا آنها را برای مواجهه با مسایل جدی جهان آماده کرده ایم؟ برای مثال در قبایل آفریقایی جوان ها بایست یک سری مراحل را طی کنند تا بالغ محسوب شوند اما شیوه پرورش ما معمولا به گونه ای است که جوان تا ۳۰ سالگی بالغ نمی شود و خانواده اش این اجازه را به او نمی دهد.

نظر شما