شناسهٔ خبر: 35739 - سرویس دیگر رسانه ها
نسخه قابل چاپ

با نمایش ساز ایرانی جلوی تهاجم فرهنگی را بگیریم

سهراب پورناظری با انتقاد از عدم نمایش ساز ایرانی در تلویزیون،گفت: ماهواره سازهای غربی را به مردم نشان می دهد و گام به گام نقشه اش را برای ما اجرا می کند تا آن جا که حتی در نحوه لباس پوشیدن و غذا خوردن ما اثر گذاشته است.

به گزارش فرهنگ امروز به نقل از شبستان؛  نشست رونمایی از آلبوم«شبگرد کولی » با حضور سهراب پوناظری،آهنگساز و صدرالدین حسین خانی، مدیر شرکت فرهنگی هنری ایران گام ظهر امروز یکشنبه ۴ مرداد در تالار وحدت برگزار شد.
در ابتدای این نشست سهراب پورناظری، آهنگساز و نوازنده تنبور  درباره مسایل و مشکلات امروز موسیقی گفت: از خانه موسیقی شروع می کنم و اتفاقاتی که حول محورش می گذرد. همه می دانند که نهادهای صنفی در مملکت ما اوضاع شان چگونه است، خانه موسیقی هم به همین ترتیب، خانه موسیقی هم از ایده آلش بسیار فاصله دارد. در حوزه فرهنگ ضعیف ترین نهادهایی که ضربه پذیرند حوزه موسیقی در سبک های مختلف است.

وی افزود:  به عنوان کسی که ۲ یا ۳ سال است با خانه موسیقی مراوده داشتم عضو  شورای مشورتی خانه موسیقی به همراه برادرم، همایون شجریان و علی رضا قربانی هستم، خرد جمعی به ما می گوید اگر ضعفی در کل موسیقی هست تا جای ممکن در خانه موسیقی باید حل شود، نقد من به هنرمندان این بود که در خانه خود مشکل خود را حل کنند نه جایی که مورد سوءاستفاده دیگرانی شود که از موسیقی حمایت نمی کنند، آنها دلی برای فرهنگ این مملکت نمی سوزانند، خرد جمعی حکم می کرد تمام اختلافات را در خانه موسیقی حل کرد.

شهراب پورناظری خاطر نشان کرد: مشکلی برای «آلبوم کولی شبگرد باد» بود من به خانه موسیقی مراجعه کردم، همین نقدهایی که در خبرگزاری ها و میتینگ ها با سوء برداشت های سیاسی توسط عده ای از همکاران ما گفته می شود را من به آقای نوربخش گفتم، اگر جواب قانع کننده ای نمی شنیدم به جای دیگری می رفتم، ولی کلیت موضوع بر یک شریان حساس مثل اتفاقات مالی و تعاونی زوم می شود و به مشکلات اصلی پرداخته نمی شود ، این مسایل که موزیسین ها به آن می پردازند اصل نیست و دغدغه های موسیقی نیست، موسیقی ما مشکلات کلانی دارد که بیمه و مسایل مالی برای آن خرد است.

این آهنگساز درباره علت انتشار نامه ای خطاب به پیروز ارجمند، رییس دفتر موسیقی گفت: من سال پیش نامه ای خطاب به رییس وقت دفتر موسیقی منتشر کردم، این مسئله را تاکنون نگفته ام و نمی خواستم برای معاون هنری، وزیر و دولت مشکلی ایجاد کنم، هنرمندان باید منافع جمعی خود را در نظر بگیرند. مشکل ما شخصی نبود، مشکل حرفه ای بود، ما سال ۹۰-۸۹ با همراهی آقای قربانی کنسرت در تهران داشتیم و بعد از آن می خواستیم آمریکا برویم شب سفر به آمریکا دیدم برای طهمورث مشکلی ایجاد شده است که نمی تواند ما را همراهی کند وی نتوانست همراه ما شود، من و آقای قربانی کنسرت را برگزار کردیم، در انجا روبیک آروتزیان نوازنده ای دودک را به من معرفی کردند که خوب دودک می زد، آلبوم کولی شبگرد باد ۴ ساعت به صورت بداهه در استودیو ضبط شد و آماده انتشار شد، اما دست نگه داشتم در یک شرایط بهتری منتشر شود؛ این کار را به چند تا از شاگردان داده بودم، خبر دادند که این کار بر روی یک تله فیلم پخش می شد که آهنگساز آن آقای ارجمند بود. شوک بزرگی برای من بود، چطوری می شود این کار از استودیو بیرون آمده باشد ، شکاف بین من و ایشان از اینجا آغاز شد تا معرفی ایشان به عنوان رییس دفتر موسیقی و ... به من گفتند چرا با این لحن نامه نوشته ای، من انتظار نداشتم در مسیر کاری من این مشکلات پیش بیاید  آن نامه به این دلیل بود که ایشان باید مرزهایی را رعایت می کردند و ایشان نکردند، این سابقه این آلبوم بود خواستم حقیقت را بگویم که محکوم به خشم نشوم، من ایشان را مسئول موسیقی این فیلم می دانم.

وی درباره ساخت موسیقی فیلم آرایش غلیظ اظهار داشت: بعد از انتشار آلبوم آرایش غلیظ صحبت هایی بود که یک آلبوم مستقل است اما نبود، این آلبوم سبک ندارد موسیقی فیلم آرایش غلیظ راک نیست، فقط سازهای آن عوض شده است و هیچ ادعایی منبی بر این ژانر ندارم.

این آهنگساز درباره بداهه نوازی در آلبوم « شبگرد کولی باد»  گفت: آن اتفاقی که در بداهه نوازی باید بیفتد در این آلبوم اتفاق افتاده است و می تواند سرفصلی برای بداهه نوازی در تنبور باشد، این آلبوم در فضای تنبور هست اما تنبور نیست چون ما با موسیقی کشور دیگری استفاده کرده ایم.

پورناظری درباره اینکه موفقیت تجربه ساخت موسیقی فیلم آرایش غلیظ گفت: تمام تجربیاتی که کرده ام موفق بوده ام، من نمی خواهم رضایت هیچ احدی را در کار هنری بگیرم، نمی خواهم تأیید کسی را بگیرم و نمی خواهم کسی را راضی کنم و هر چیزی را می خواهم تجربه کنم، می کنم، موسیقی که اینقدر درباره اش گفته و شنیده می شود قطعا حرفی برای گفتن دارد. من عاشق موسیقی ایرانی هستم برخلاف اینکه من را آوانگار می دانند من در خلوت خودم سه تار می زنم. موسیقی فیلم اگر بخواهم کار کنم باید آن فیلم خیلی ویژه باشد نه اینکه موسیقی فیلمی که تا الان کار کردم بد بوده اند نه.

وی یادآور شد: راجع به آلبوم بهنام صفوی که این روزها بیمار است باید بگویم من رویه کاری ام این نیست که در این حوزه(پاپ) کار کنم آن مشکل هم سوءتفاهمی برای بهنام بود. ما اساتید بزرگی در ژانر پاپ داشتیم مثل بابک بیات و...  اینها موزیسین های بزرگی هستند و برایشان حرمت قایل هستیم، من به موسیقی پاپ هیچ وقت توهین نمی کنم. بعد از آلبوم چرا رفتی برخی دلواپس شدند.

وی درباره بداهه نوازی در آلبوم شبگرد کولی باد گفت: ما در قطعه چهارم سی دی یک جمله را با هم همنوازی می کنیم که آن را برای کل بداهه نوازی فیکس کردیم بقیه مطالب در همان لحظه اتفاق افتاده است و این دومین برخورد ما هست موسیقی ایرانی و هنر ایرانی کلا مبنایش قرینه سازی و جمله پردازی است جمله در موسیقی ایرانی بیس قضیه است.

صدرالدین حسین خانی، مدیر شرکت فرهنگی و هنری ایران گام درباره هزینه های تولید این اثر و مشکلات فروش آثار موسیقیایی گفت:  هزینه کارهای آقای پورناظری سنگین است چون در خارج از ایران تولید می شود و در مورد تیراژ الان بازار خوبی برای فروش آثار موسیقی نداریم، موسیقی شنیده می شود ولی کمتر کسی برای آن پول پرداخت می کند، مردم از سایت های رایگان استفاده می کنند این خطری است که شرکت های تهیه کننده و پخش اثر با آن مواجه هستند، الان نسبت به سال گذشته ۳۰ درصد فروش آثار موسیقی کمتر شده است این خبر بدی است. اکثر فروشگاه های ما تغییر شغل می دهند و این برمی گردد به اینکه ما حامی نداریم دولت حمایت نمی کند و صنفی هم ما را حمایت نمی کند. این آلبوم در ده هزار نسخه تیراژ می شود ولی متاسفانه فروش فیزیکی افت کرده است.

سهراب پورناظری درباره ساخت این آلبوم و همکاری با نوازنده ارمنی گفت: این آلبوم سال ۸۹ در لس آنجلس ضبط شده است و در حدود ۴۰ دقیقه است، نوازنده ارمنی که با من زد پیوندهایی با موسیقی ایران داشت و من هم همینطور با موسیقی ارمنی  خطوط مشترکی داشتم، این احساس ما در آن لحظه است و در جای خودش دارای ارزش است.

سهراب پورناظری با بیان اینکه نباید نمایش ساز در تلویزیون ممنوع شود و این آغاز تهاجم فرهنگی است، گفت: دولت برای موسیقی ایران چکار کرده است ما برای تهاجم فرهنگی چکار کرده ایم اگر از تلویزیون ساز پخش شود ما دیگر تهاجم فرهنگی نخواهیم داشت، چرا شعر حافظ و سعدی و مولانا در جهان پخش می شود ولی ساز پخش نمی شود ؟ بزرگترین تهاجم فرهنگی نشان ندادن ساز در تلویزیون است. مسئولان باید پاسخگو باشند، موسیقی که عرفان و تعقل را ترویج می کند را نباید نشان بدهیم اما ماهواره باید همه سازهای غربی را به مردم نشان دهد. غرب مو به مو و گام به گام نقشه اش را برای ما اجرا کرده است حتی در نحوه لباس پوشیدن ما به غذا خوردن ما اثر گذاشته است یعنی ما باید اینقدر ضعیف و تاثیرپذیر بوده ایم.

نظر شما