شناسهٔ خبر: 37812 - سرویس دیگر رسانه ها
نسخه قابل چاپ

افول تئاتر کودک را باید در خود اهالی آن جستجو کرد

مریم اکبری می گوید: آثار نسبت به گذشته ضعیف تر شده، این را هم نمی شود گردن مردم، شرایط و چیزهای دیگر انداخت، خودمان هم مقصریم. هم مسائل مالی و نگرانی از فروش و هم عدم آشنایی با نمایش کودک و روحیات کودکان، از دلایل افول این حوزه اند.

به گزارش فرهنگ امروز به نقل از شبستان؛ مریم اکبری کارگردان نمایش «دختر بوته گوجه فرنگی» درباره اثر تازه اش گفت: این نمایشنامه اثر ترجمه ای شده ای است که توسط حسین فدایی حسین گردآوری شده. متن را دوست داشتم و آنرا برای اجرا انتخاب کردم، اما ناچار شدیم که تغییرات زیادی در متن ایجاد کنیم. متاسفانه نمایشنامه ترجمه ضعیفی داشت و با کمک آقای فدایی حسین به متن فعلی رسیدیم.

توجه به برخورد با کودکان مهاجر

وی درباره چرایی انتخاب نمایش که قصه اش درباره مهاجرت است، افزود: مهاجرت برای ما ایرانی ها اتفاق آشنایی است. هم تعداد ایرانی ها در کشورهای دیگر زیاد است و هم تعداد مهاجران در کشورمان. گاهی برخوردهایی که با بچه های مهاجران در کشورهای میزبان صورت می گیرد، برخوردهای درستی نیست و به نظرم نیازمند آموزش است.

اکبری همچنین با اشاره به آموزش های غلط پدر و مادران به کودکان گفت: تربیت اشتباه پدران و مادرانی که فخر زندگی شان مسائل مادی است، ناخوداگاه روی کودکان هم تاثیر می گذارد. اینطور می شود که خانه بزرگ تر داشتن، یا ماشین گرانتر و حتی لوازم تحریر متفاوت تر دلیل افتخار می شود و این مسائل از مهدکودک ها که بچه ها کنار همدیگر قرار می گیرند نمود پیدا می کند.

این بازیگر شناخته شده تئاتر کودک درباره انتخاب بازیگران و چرایی بازی خودش توضیح داد: اعتقاد داشتم در اثری که کارگردانی می کنم، بازی نکنم تا بتوانم دقت بیشتری روی کار داشته باشم. تمرین های اولیه را با روشنک کریمی انجام دادیم و بعد که ناچار شدیم بازیگر دیگری انتخاب کنیم، کسی که بتواند به نقش نزدیک باشد را پیدا نکردم. ضمن اینکه پذیرش بازیگر تازه برای گروه سخت بود چرا که ایتدا میزانسن ها را با روشنک کریمی بسته بودیم و تکرار مراحل گذشته دشوار بود، پس به این نتیجه رسیدم که خودم بازی کنم.

وی درباره انتخاب دیگر بازیگران نمایش هم گفت: برای نقش مقابل خودم دنبال بازیگری بودم که تفاوت های فیزیکی و بازی مشخص داشته باشد که بتوانیم تفاوت های مدنظرمان را نشان دهیم. از فاطمه خدابنده لو پیش تر نمایشی دیده بودم و وقتی از طرف همسرم که پیش تر با او کار کرده بود به من پیشنهاد شد، او را مناسب ایفای نقش دیدم.

مریم اکبری با بیان اینکه برای نقش دختر بوته گوجه فرنگی به ترکیبی از بازیگر و عروسک فکر می کرده تصریح کرد: پریا علی محمدی عروسک گردان است و این یکی از دلایل انتخاب بود چرا که حضورش باعث می شد اگر در مسیر تمرین به این نتیجه برسیم که کاراکتر باید عروسکی باشد، دغدغه پیدا کردن عروسک گردان نداشته باشیم.

مسائل مالی دغدغه هنرمند است

بازیگر فیلم «آواز گنجشک ها» همچنین درباره اینکه چرا پیش از این برای اجرا در تالار هنر اقدام نکرده بود گفت: شاید نزدیک به چهار سال قبل اولین بار نمایشنامه «دختر بوته گوجه فرنگی» را خواندم و تصمیم گرفتم آن را اجرا کنم اما مشغله بازیگری ام اجازه نمی داد. متاسفانه مسائل مالی معمولا مانع از آن می شود که کار مورد علاقه مان را روی صحنه ببریم.

مریم اکبری با اشاره به اینکه کار در حوزه تئاتر کودکان را از سال ۷۱ آغاز کرده، مطرح کرد: وقتی پس از بیست و دو، سه سال فعالیت اثر تازه ای را می بینم، متوجه می شوم که چقدر آثار ضعیف تر شده است. این را هم نمی شود گردن مردم، شرایط و چیزهای دیگر انداخت، خودمان هم مقصریم. هم مسائل مالی و نگرانی از فروش گیشه و هم عدم آشنایی برخی از تئاتری های امروز با نمایش کودک و روحیات کودکان، از دلایل افول نمایش کودک هستند. اتفاق بدی که افتاده این است که ما خودمان رفته رفته سلیقه تماشاگران را عوض کردیم و حال به جایی رسیدیم که بر اساس سلیقه او کار می کنیم.

وی اضافه کرد: وقتی چاره ای برای حمایت از هنرمندان اندیشیده نمی شود، دغدغه های مالی فعال تئاتر را مجبور می کند که قبل از هر چیز روی گیشه تمرکز کند. چندی پیش من نمایش «تصمیم، تصمیم» به کارگردانی مهدی فرشید سپهر را داشتم که با وجود دریافت هشت جایزه اصلی از جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان همدان در گیشه ناموفق بود. یعنی نمایش به گواه کارشناسان و داوران اثری برتر بود اما اینکه نخواسته بود به مسائل گیشه و تماشاگر پسند فکر کند موجب شکستش شد. خب؛ اگر این اثر و هنرمند حمایت نشوند، آیا نمایش دیگری درکار خواهد بود؟

مخاطب ثابت، اتفاق ویژه تالار هنر

اکبری در پاسخ به این سئوال که تئاتر کودک توانسته تماشاگر ثابت داشته باشد یا خیر گفت: این اتفاق خوشبختانه برای تالار هنر رخ داده، چون برخلاف کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان که به دلیل مستمر نبودن اجراها نتوانسته مخاطب ثابت داشته باشد، با اجراهای مداوم توانسته کسانی را که باور دارند بایست بچه ها را با تئاتر آشنا کنند جذب کند.

نظر شما