به گزارش فرهنگ امروز به نقل از شبستان؛ به نقل از حوزه هنری، عبدالحمید قدیریان، نقاش، طراح صحنه سینما و مدیر دفتر مطالعات كاربردی هنر حوزه هنری  با بیان اینكه هنرهای تجسمی به طور بالقوه بیشتر از آن چیزی است كه الان از آن بهره‌برداری می‌شود، گفت: در سال‌های اخیر شاید حوزه هنری به دلیل رویكرد اصلی ادبیاتی‌اش، كمی از شدت و جدیت تاثیرگذاری هنرهای تجسمی غافل شده است. تصور من این است كه هنرهای تجسمی به قدری قدرتمند است كه می تواند حتی اصلاح‌گر بسیاری از هنرها بویژه سینما باشد. 

وی ادامه داد: یكی از علت‌هایی كه سینمای امروز ما تا حدود زیادی تهی از مفاهیم عمیق است، این است كه سینمای ایران در سال‌های اخیر نتوانسته با نقاشی و به طور كلی با هنرهای تجسمی ارتباط خوبی برقرار كند. نقاشی مادر تصویر است، نقاش می‌تواند با مختصات خود ابعاد، عمق، احساس و فضای متعالی‌ای را ایجاد كند كه سینماگر در ساخت یك فیلم نمی‌تواند به راحتی آن‌ها را در فیلم‌اش بگنجاند. 

قدیریان با تاكید بر اینكه ما باید مخازن تصویری داشته باشیم، افزود: این مخازن باید به گونه‌ای باشند كه وقتی سینماگر  ما می‌خواهد اثر هنری را خلق كند با وجود آن مخازن تصویری ایده‌های مفهومی، نگرشی و نوآوری‌های جدید به ذهنش خطور پیدا كند. 

وی افزود: در بحث سینما داستان یك مقوله است، اما یك مقوله اصلی كه فضا تولید می‌كند، تصویر است. سینماگر ما ممكن است بتواند داستان و قصه خوب تعریف كند و بنویسد، اما اگر سواد تصویری نداشته باشد و به هنرهای تجسمی اهمیت ندهد، نمی‌تواند عمق تصویر خوبی را به مخاطب القا كند؛ چون كار و تخصص‌اش این نیست. این یكی از عناصر بالقوه هنرهای تجسمی است. بنابراین سینماگران باید از هنرمندان هنرهای تجسمی كمك بگیرند. 

مدیر دفتر مطالعات كاربردی هنر حوزه هنری اظهار كرد: چرا غرب باید این موضوعات را بفهمد و عمل كند، اما ما انجام ندهیم؟ چرا نباید واحدهای هنرهای تجسمی سرمایه‌گذاری كلانی بكند كه در دراز مدت از آن بهره‌برداری كنیم؟ متاسفانه ما همیشه در برنامه‌ریزی‌های خود، نتایج كوتاه مدت را در نظر می‌گیریم در صورتی كه تاثیرگذاری حوزه هنرهای تجسمی از مباحثی است كه در دراز مدت جواب می‌دهد و بار قوی‌ای هم دارد. 

این طراح صحنه سینما گفت: وقتی به فیلم‌های جدی سینمای غرب نگاه می‌كنیم می‌بینیم بلااستثنا از هنرهای تجسمی استفاده كرده‌اند. حتی برخی اوقات عین به عین آثار هنرهای تجسمی را پیاده كرده‌اند؛ زیرا آن‌ها خوب می‌فهمند كه مثلا آثار نقاشی چه معنایی دارد و می‌فهمند یك نقاش یك فضا را در طی زمان درك كرده و آن را به تصویر كشیده است و این می‌تواند در روح مخاطب تاثیرات عجیبی داشته باشد. 

وی ادامه داد: ما هم می‌توانیم از این انرژی نهفته‌شده در آثار نقاشان‌مان به خوبی استفاده كنیم. من فكر می‌كنم لزوم و اهمیت كار بر روی هنرهای تجسمی را نه تنها حوزه هنری بلكه هیچ كدام از ارگان‌های فرهنگی و هنری ما هنوز به خوبی متوجه نشده‌اند؛ هنوز كسی این رشته را نه به عنوان یك رشته فرهنگی هنری آغازگر، به رسمیت نشناخته است بلكه بیشتر به عنوان یكی از رشته‌های هنری كه می‌تواند بغل باقی رشته‌ها باشد و به نوعی «جوریِ جنس» بازار آثار هنری باشد، نگاه می‌كنند.

این هنرمند انقلابی كشورمان در پایان گفت: ما با كمبود زمان مواجه‌ایم؛ بارها گفته‌ام كه «ما وقت نداریم»! باید كمی جدی‌تر و سریع‌تر كارهایی كه بر دوشمان نهاده شده است را انجام دهیم. چون سیر تحولات جهانی خیلی سریع و شدید شده است و معلوم است كه خداوند برنامه‌های كلانی بر دوش ما و نظام ما نهاده است. ما وقت نداریم كه سر فرصت همه این كارها را انجام بدهیم، بلكه باید به صورت جهادی به آن‌ها بپردازیم و مشكلات را حل كنیم، والا عقب می‌افتیم و باید جواب‌گوی كم‌كاری‌هایمان باشیم.