به گزارش فرهنگ امروز به نقل از شبستان؛ دکترمحمدبقایی ماکان با بیان اینکه ۲۰ سال پیش مقاله ای با عنوان فردوسی برون مرز درباره اقبال منتشر کرده بودم گفت: این عنوان در همان زمان به مذاق برخی از اقبال پژوهان خوش آمد و آن را بدون ذکر ماخذ درنوشته های خودشان ذکر کردند که این مسئله مرا به یاد «چارلز سندرز پرس» بنیان گزار فلسفه پراگماتیسم انداخت وقتی ویلیام جمیز همین عنوان پراگماتیسم را با همان ایده چالز مطرح کرد او تصمیم گرفت دیدگاه خود را به صورت بیانیه ای در این خصوص مطرح کند تا دیگران از نامی که او انتخاب کرد برای خود استفاده نکنند.

 وی افزود:انتخاب چنین نامی برای آخرین تحقیقی که در مورد اقبال لاهوری داشتند بیشتر به این سبب بوده است که با این عنوان کتابی منتشر شود تا بعدها دیگران به نام خود از این عنوان بهره برداری نکنند وعلت این امر تجربه ای بود که در مورد یکی دیگر از نام هایی که برای کتابم انتخاب کرده بودم، پیش آمد.و آن عنوان «می نگریم و می رویم»، بود و چون کتابی با این عنوان منتشر شد و برای من بسیار شگفت آور بود؛ ترس علت انتشار این اثر بود.

این پژوهشگر ادبیات تصریح کرد: محتوای این کتاب در مجموع در شناخت اقبال از منظر انسان دوستی است و تعلق خاطر او را به فرهنگ و تاریخ و زبان فارسی که به واقع می توان گفت: در میان از ایران پژوهان مهم بی مانند است و بسیاری از سرودهای او در تمجید و ستایش در تاریخ و مدنیت  ایران کهن است که همه آنها را نمادی از عظمت و شکوه و قدرت معرفی می کند چنانکه می دانیم  در مجموع اشعار اقبال ۹ هزار بیت به فارسی سروده شده است که نشان از تعلق خاطراو به سرزمین ایران و فرهنگ برآمده آن دارد.

انتشارات ترفند این اثر را منتشر می کند.