به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایرنا؛ از پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، کتاب فلسفه پزشکی اثر احمدرضا همتی محقق گروه فلسفه پژوهشکده حکمت و دین پژوهی این پژوهشگاه است که در چهار فصل به فلسفه پزشکی و سیر تاریخی آن، نظریه ای درباره سلامت، نظریه در رابطه با پزشک و بیمار و همچنین اخلاق پزشکی می پردازد.
نویسنده در مقدمه این کتاب نوشت: پژوهش حاضر در واقع کتابی برای معرفی فلسفه پزشکی نیست، اگر چه سعی شده به طور مختصر این حوزه معرفی شود. در این پژوهش هدف اولیه تامل دقیق فلسفی درباره مهمترین موضوع های فلسفه پزشکی یعنی ماهیت سلامت و بیماری بوده است. 
وی افزود: برخی از این ایده ها در چند سال اخیر در نشریه های علمی کشور منتشر شده بود اما در این پژوهش سعی کرده ام در چارچوبی مشخص سه حوزه پژوهش از فلسفه پزشکی یعنی هستی شناسی، معرفت شناسی و اخلاق پزشکی را در قالبی سازگار با یکدیگر بررسی کنم. 

** کتاب فلسفه حکمت صدرایی
این کتاب اثر حسن پناهی آزاد محقق گروه فلسفه پژوهشکده حکمت و دین پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی است که از هفت بخش تشکیل شده و 14 فصل دارد.
در بخش اول که به عصر حیات و شخصیت صدرا اختصاص دارد مطالبی درباره عصر صفویه و شخصیت صدرا مطرح شده، در بخش دوم با عنوان حکمت صدرایی مطالبی با موضوع های فلسفه و حکمت، حکمت متعالیه، موضوع حکمت صدرایی و در بخش سوم تحت عنوان موضوع حکمت صدرایی مطالبی درباره «موضوع فلسفه، پیش از صدرا» و موضوع فلسفه در حکمت صدرایی طرح شده است.
در بخش چهارم با عنوان اسلامیت حکمت صدرایی مسائلی همچون فلسفه اسلامی و اسلام و حکمت صدرایی بیان شده و در بخش پنجم با عنوان خاستگاه حکمت صدرایی مباحث فقر تاریخ نگاری و عوامل تاسیس حکمت متعالیه مورد بررسی قرار گرفته است.
بخش ششم به منابع حکمت صدرایی اختصاص یافته و ضمن بررسی منابع پژوهشی حکمت صدرایی به منابع فکری حکمت صدرایی پرداخته شده و در بخش هفتم با عنوان روش شناسی حکمت صدرایی به نفی استقلال و اصالت از حکمت صدرایی و همچنین استقلال و اصالت حکمت صدرایی مورد بررسی قرار گرفته است.
نویسنده در مقدمه کتاب ضمن تبیین اشتراک کلام و فلسفه نوشت: فلسفه اسلامی در خصوص حکمت متعالیه صدرایی عمیق‏تر و فراگیرتر است. زیرا به نظر می رسد اگر متکلم نسبت به مباحثی مانند اصالت وجود، تشکیک در وجود، وجود رابط و مستقل، ویژگی ‏های هستی ممکن و واجب، وحدت و اقسام آن، علت و معلول، امتناع دور و تسلسل، ویژگی‏ های هستی مادی و مجرد، اقسام سبق و لحوق و مانند آن آگاهی کافی نداشته باشد، از عهده تحقیق دربارۀ مسائل خداشناسی و توحید بر نخواهد آمد. 
وی افزود: به نظر می رسد میان کلام شیعه و حکمت صدرایی وجوه مشترکی در مباحث وجود و صفات خدا و مباحث مربوط به معاد می توان یافت و سایر مباحث کلامی مانند نبوت و امامت در حقیقت به خداشناسی بازمی‏گردند. زیرا همگی مصادیق و مظاهر صفات الهی چون عدل، حکمت، رحمت و لطف هستند و به همین دلیل مباحث یاد شده با توجه به اینکه فلاسفه بر پایه مبادی یقینی و اصول برهانی موضوع های دینی را بررسی می‏کنند، در ایفای این رسالت کلامی یعنی کسب معرفت تفصیلی و تحقیقی در زمینه عقاید دینی از متکلمان موفق ‏تر بوده‏اند.