در فاصله زمانی سال ۱۳۲ تا ۲۲۷ هجری قمری تشیع در ایران تحت تآثیر جریان های شیعی زیدی و امامی رشد پیدا کرد. ماجرای یحیی بن زید و ورود امام رضا(ع) به خراسان، مهاجرت طیف وسیعی از سادات را به ایران در پی داشت. در بسیاری از شهرهای ایران در این دوره شاهد حضور شیعیان هستیم و در این مقطع می توانیم از قم، کاشان، آوه، طبرستان و شهرهای مختلف خراسان به عنوان کانون اصلی شیعه نام ببریم.

تا پایان قرن نخست هجری، شیعیان به ندرت از مرزهای عراق خارج شدند و تعداد کمی از آنها در ایران حضور داشتند؛ اما با شروع سده دوم به ویژه در سال های ۱۳۲ تا ۲۲۷ بافت جمعیتی شیعه در منطقه تغییر کرد و مهاجرت های زیادی از عراق به سایر کشورها، از جمله ایران انجام گرفت. برای درک بهتر و بیشتر مسائل امروز شیعیان لازم است تا زمینه تاریخی، اجتماعی و فرهنگی آنان بررسی شود.

کتاب«تشیّع در ایران» قرن دوم و سوم هجری اثر رضا صفری در گروه مطالعات فرهنگی و اجتماعی مرکز پژوهش های جوان پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی سامان یافته و از چهار فصل به شرح زیر تشکیل شده است.

فصل اول: ورود تشیع به ایران

فصل دوم: بررسی اوضاع تشیع از آغاز تا سال ۲۲۷ هجری قمری

فصل سوم: پراکندگی جغرافیایی شیعه در ایران

فصل چهارم: چرایی پراکندگی جغرافیایی شیعیان در مناطق مختلف

گفتنی است کتاب«تشیّع در ایران» قرن دوم و سوم هجری اثر رضا صفری محقق گروه مطالعات فرهنگی و اجتماعی مرکز پژوهش های جوان، با قیمت ۱۷۰۰۰ تومان توسط انتشارات کانون اندیشه جوان، منتشر و در دسترس مخاطبان قرار گرفته است. علاقمندان جهت کسب اطلاعات تکمیلی و تهیه کتاب می توانند به نشانی  www.poiict.irمراجعه کنند.