به گزارش فرهنگ امروز به نقل از هنرآنلاین؛ شامگاه چهارشنبه ۳۱ شهریورماه ارکستر ایتالیایی ˝کامریستی دلا اسکالا˝ به اجرای آثاری از برترین آهنگسازان ایتالیایی پرداخت.

این ارکستر که در سال ۱۹۸۲ توسط تعدادی از نوازندگان "تئاترو آلا اسکالا" به وجود آمد تا به حال در کشورهای مختلف به اجرای برنامه پرداخته است.

در ابتدای برنامه مدیر هنری گروه به روی صحنه آمد و ضمن ابراز خوشحالی از اجرای این کنسرت گفت: این برنامه و سفر ما با زحمات و حمایت شهرداری میلان و نمایشگاه‌های رم شکل گرفت. باعث خوشحالی است که این ارکستر اپراهای فاخر ایتالیایی را اجرا می‌کند و اپرا بزرگترین ابداع موسیقی ایتالیا است. امشب علاوه بر ادای دین کردن به اپرا، به یک ساز معروف که در ایتالیا متولد شده یعنی ویولن نیز ادای احترام می‌کنیم.

او با بیان اینکه اولین سازهای ویولن در قرن ۱۷ میلادی ساخته شده است افزود: تمام آن سازهای اولیه هنوز توسط نوازندگان مورد استفاده قرار می‌گیرند و کیفیت بالایی دارند. سولیست برنامه امشب نیز با سازی می‌نوازد که متعلق به سال ۱۶۵۰ میلادی است و توسط یکی از بزرگترین سازندگان ویولن ساخته شده است.

پس از آن برنامه با حضور پنج نوازنده روی صحنه آغاز شد در حالی که یک نوازنده ایرانی هم در میان آن‌ها حضور داشت. نسیم سعد نوازنده ویولنسل در کنار کلودیو موندینی (ویولن)، نا لی (ویولن) روبرتو پارتی (کنترباس)، جوزپه روسو روسی (ویولا) به اجرای کنسرتویی از ویوالدی پرداختند. از مجموع قطعات اجرایی شب گذشته، سه قطعه متعلق به آنتونیو ویوالدی بود که نخستین آهنگسازی است که تعدادی از بهترین قطعات را برای ویولن نوشته است. کنسرتو "محبوب" اثر دیگری از اوست که برای ویولن و سازهای زهی نوشته شده و برای اجرای آن فرانسیسکو ماریا مانارا سولیست ویلن به صحنه آمد تا به همراه سایر نوازندگان به اجرای این قطعه بپردازد. مانارا که جوایز متعددی را در مسابقات بین‌المللی به دست آورده است در این برنامه هم با اجرای بی‌نقص قطعات دشوار و پیچیده بر صحنه درخشید.

در ادامه برنامه دو قطعه از آثار اپرای جوزپه وردی که توسط کامیلو سیووری و آنتونیو بازینی برای ویولن و سازهای زهی بازآفرینی شده است به اجرا درآمد. "کنتابیله" هم قطعه‌ای از نیکولو پاگانینی بود که در اصل برای ویولن و گیتار نوشته شده و این بار توسط ارکستر زهی اجرا شد. اما نکته بسیار آزاردهنده‌ای که در این برنامه وجود داشت تشویق‌های بی‌موقع تماشاگران بود که به دفعات و به شکل ناراحت‌کننده‌ای تکرار شد. عدم شناخت مخاطبان از این نوع موسیقی باعث شده بود فاصله میان بخش‌های مختلف یک قطعه را به معنای پایان آن بدانند و به تشویق بپردازند. این اشتباه تا جایی پیش رفت که چند بار در سکوت طولانی وسط قطعه هم به تشویق پرداختند که این کار با واکنش‌های عصبی نوازندگان مواجه شد.

پس از پایان برنامه بار دیگر مدیر هنری ارکستر به صحنه آمد و گفت: برای ما افتخار بزرگی بود که امشب برای شما به اجرای برنامه بپردازیم. این موسیقی بیانگر ریشه تاریخی ما است و امیدواریم باز هم بتوانیم آن را به شما به اشتراک بگذاریم. به همین مناسبت لازم می‌دانم از مقامات ایرانی به ویژه علی مرادخانی و مجموعه بنیاد رودکی تشکر کنم که امکان اجرای برنامه در این تالار مجلل با این آکوستیک عالی را فراهم کردند. همچنین از سفیر ایتالیا که از صمیم قلب مایل به چنین اتفاق فرخنده‌ای بود تشکر می‌کنم.

با پایان صحبت‌های او و تشویق‌های مکرر تماشاگران سولیست برنامه چند بار دیگر به صحنه بازگشت و دو بار به اجرای قطعه بیز پرداختند.

شهرداد روحانی، فریدون شهبازیان، علی مرادخانی، سفیر ایتالیا و جمعی از اعضای سفارت ایتالیا از مهمانان این برنامه بودند.