به گزارش فرهنگ امروز به نقل از شرق؛ توقیف غیرمنتظره انیمیشن ضدصهیونیستی «فهرست مقدس» در لبنان از محصولات سازمان اوج، فعالیت‌های بین‌المللی این سازمان دولتی را در معرض توجه قرار داده است. در روزهای گذشته خبر رایزنی این سازمان با مل گیبسون، کارگردان و بازیگر هالیوودی، برای حضور در فیلم سینمایی «آخرین پرواز کرکس» رسانه‌ای شد؛ فیلمی با موضوع عبدالمالک ریگی، از تروریست‌های منطقه شرق ایران که به مبارزه مسلحانه علیه جمهوری اسلامی پرداخت؛ پروژه‌ای که ظاهرا از طرف «اوج» مدتی در حال پیگیری است و حتی پیش از این ادعا شده بود مل گیبسون برای مذاکرات درباره این فیلم به ایران هم سفر کرده است. این خبر را البته روابط‌عمومی سازمان اوج بلافاصله تکذیب کرد؛ بااین‌حال گفته شد سازمان اوج فیلم‌نامه «آخرین پرواز کرکس» را که حسین بهزاد آن را نوشته، برای گیبسون فرستاده تا آن را مطالعه کند. گفته شده گیبسون قرار است نقش یک ژنرال آمریکایی را در این اثر ایفا کند.
اوج‌گیری با «اوج»
نام «اوج» اول‌بار با پخش مستندهایی از این سازمان در مخالفت با مذاکرات هسته‌ای مطرح شد؛ مستندهایی با نام‌های «رژیم بازرسی‌ها»، «لبخند گرگ»، «هنوز نمی‌توانیم»، «فکت‌شیت ملت» و «بازرسی‌های بی‌سابقه» که در قالب برنامه‌های خبری- تحلیلی صداوسیما روی آنتن رفت. یکی از ویژگی‌های این مستندها بدون شناسنامه‌بودن و دسترسی آسان به آنها در فضای اینترنتی بود. محمد حسنی، مدیرعامل این مؤسسه فرهنگی- رسانه‌ای، در یک نشست خبری در شهریور ٩٢، شکل‌گیری اوج را چنین توضیح داده بود: «این سازمان به‌عنوان یک تشکل مردم‌نهاد با رزومه بین‌المللی که دو سال از عمر آن می‌گذرد، مجموعه‌ای است که با کنار هم قرارگرفتن مؤسسات فعال در حوزه هنر و رسانه شکل گرفته است. این مؤسسه شبیه به یک اتحادیه بوده و کار آن حمایت از اشخاصی است که در این حوزه کار می‌کنند». اوج پس از آن از ابراهیم حاتمی‌کیا در ساخت فیلم «بادیگارد» حمایت کرد تا نام این رسانه بیش از پیش مطرح شود. به‌مرور اخباری درباره فعالیت‌های بین‌المللی این سازمان منتشر شده که البته بیشتر به «بلندپروازی» شبیه است. در کنار اینها این سازمان شدیدا در حال تولید مجموعه‌های تلویزیونی است. به گزارش تسنیم، پس از سریال «آسمان من» به کارگردانی محمدرضا آهنج که از شبکه‌های سیما پخش شد، این سازمان ١٦ سریال را در دستور تولید خود دارد که پنج سریال آن الف ویژه خواهد بود و قرار است این زنجیره تولید ادامه داشته باشد. یکی از این سریال‌ها مجموعه «شادآباد» با موضوع نقش اجتماعی مسجد در زندگی شهری، به تهیه‌کنندگی محمدرضا شفیعی، کارگردانی امیرمهدی پوروزیری و نویسندگی حسین حسنی و محمدرضا محسنی‌راد است که در ٣٠ قسمت تولید می‌شود. یکی دیگر از مهم‌ترین تولیدات مؤسسه اوج، تولید سریال «کشتزار مرگ» با محوریت جنایات صدام، نوشته علیرضا نادری است که فیلم‌نامه آن در مرحله پایانی نگارش قرار دارد، اما هنوز درباره کارگردانی این اثر گمانه‌زنی‌ها ادامه دارد. تولید سریال «هنگام بیداری»، به کارگردانی سیروس مقدم از دیگر مجموعه‌هاست که به مقطع تاریخی مقاومت مردم بوشهر در برابر انگلیسی‌ها و شخصیت آیت‌الله سیدعبدالحسین لاری می‌پردازد و هم‌اکنون در مرحله انتخاب و تعیین عوامل به‌سر می‌برد و قرار است در ٤٠ قسمت از اواخر امسال کلید بخورد. سریال «دختر شینا»، به کارگردانی نرگس آبیار هم از دیگر آثار این مؤسسه است که در مرحله نگارش قرار دارد و اقتباسی آزاد از رمان «دختر شینا»، نوشته بهناز ضرابی‌زاده است. این سریال قرار است به تهیه‌کنندگی محمدحسین قاسمی در ١٣ قسمت تولید شود. سریال «حُسن یوسف» هم قرار است به نویسندگی و کارگردانی محمدباقر مفیدی‌کیا تولید و در چند ماه آینده وارد مرحله فیلم‌برداری شود. سریال «حسن یوسف»، زندگی یک زوج جوان را روایت می‌کند که در بستر زندگی و چالش‌های روزمره تلاش دارند به زندگی خود ادامه و در برابر مشکلات زندگی‌شان بهترین انتخاب را انجام دهند. این سریال از این نظر که وقایع بیرونی و ملموس سال‌های اخیر کشور به‌وضوح در آن مشاهده می‌شود، با سایر سریال‌هایی که در موضوع سبک زندگی تولید شده، متفاوت است. همچنین سازمان هنری اوج به‌زودی ساخت چند اثر سینمایی را نیز آغاز خواهد کرد. سیاست‌گذاری راهبردی در حوزه تولیدات هنری گفتمان انقلاب اسلامی، شناسایی و توانمندسازی مؤسسات و استعدادهای جوان و خودجوش، سازماندهی و نهایتا سفارش تولید محصولات حرفه‌ای، توزیع، نظارت و ارزیابی بر فعالیت‌های فوق از جمله اهدافی است که سازمان اوج برای ادامه فعالیت‌هایش در نظر گرفته.
خبرسازی یا واقعیت؟
در تمام این سال‌ها کارگردان‌های مستقل ایرانی با درخشش در جشنواره‌های معتبر یا از طریق همکاری‌های بین‌المللی و برگزاری کارگاه‌های آموزشی، معرف خوبی برای سینمای ایران بوده‌اند. این سینما از طریق همین فعالیت‌ها جایگاه خوبی در سینمای جهان دارد، اما سؤال اینجاست که ایجاد روابط بین‌المللی در ساخت فیلم می‌تواند زمینه‌ساز ارتباط‌های بیشتر سینمای ایران با سایر کشورها شود؟ در همین راستا، گهگاه خبرهایی مبنی‌بر حضور بازیگران هالیوودی در فیلم‌های ایرانی رسانه‌ای می‌شود. شاید پررنگ‌ترین آنها تصمیم اولیور استون برای ساخت مستند احمدی‌نژاد، حضور بازیگران خارجی در پروژه کوروش کبیر یا حضور آنجلینا جولی در فیلمی ایرانی بود؛ خبرهایی که هیچ‌یک به نتیجه نرسیدند و بیشتر خبرسازی بودند تا خبر. درنهایت پروژه‌هایی که قرار بود سینماگران خارجی را به ایران بکشاند اتفاق نیفتاد. تحقق مذاکرات سازمان اوج با گیبسون هنوز مشخص نیست، اما باید پرسید کدام مدل از تعامل‌های بین‌المللی سینمای ایران با دنیا، به بهتر دیده‌شدن آن کمک کرده؟ تلاش‌های فردی کارگردانانی مانند فرهادی و کیارستمی یا همکاری با فیلم‌سازان و ستاره‌های دنیا؟
نظر شما