وی افزود: ما پدیده‌ای داریم به نام شیعه‌تراشی؛ به این معنا که سعی می‌شود همه را شیعه معرفی کنیم. در این پدیده، این حقیقت دیده می‌شود که روح تفکر ایرانی، شیعی است؛ چیزی که در آثار کربن هم وجود دارد. جاذبه کربن به خاطر شخصیت او نیست، بلکه به خاطر این است که ما اگر بخواهیم از سنت خودمان بهره‌برداری کنیم، نیاز به نظریه و رویکرد داریم. کربن نظریه‌پرداز است نه یک شرق‌شناس.

رحمتی ادامه داد: ما نباید در خود کربن متوقف بشویم. در زمانه کربن، وضعیت جامعه طوری نبوده که حرف‌های او فهمیده شود. البته در جامعه ایرانی، روشنفکرانی بوده‌اند که کربن را فهم می‌کردند ولی موج‌هایی مثل مارکسیست‌ها اجازه نمی‌دادند، نظریات او فهم شود. کربن پاسخ سؤال‌هایش را از متون ما و گفتگو با افرادی چون علامه طباطبایی و سید جلال آشتیانی می‌گرفته است.

سردبیر مجله حکمت و معرفت اضافه کرد: شروع تفکر فلسفی در تشیع با اسماعیلیه است، بنابراین آثار اولیه کربن متمرکز بر اسماعیلیه است. از نظر کربن، امام با نبی یکی است. ما دو نوع نبوت داریم؛ نبوت ظاهری و نبوت باطنی. امام، وجه ولایی نبوت است. همچنین برای کربن بحث شناخت خداوند بسیار اهمیت دارد.