وی افزود: ما می توانیم راحت از فرهنگ‌سازی کتابخوانی صحبت کنیم در حالی که می‌دانیم مقوله فرهنگسازی یک پروسه عظیم، هزینه بردار و فعال است که نیاز به حضور بزرگان و مسئولان دارد؛ بعد ما انتظار داریم با همین شرایط موجود مردم کتاب خریدن را در سبد ملزومات زندگی‌شان بگنجانند.

حنیف اظهارداشت: ما در کشور هر ساله هزینه بسیاری در قالب بودجه به مراکز فرهنگی اختصاص می‌دهیم که وظیفه شان هزینه کردن بودجه در راستای فرهنگ است مانند فرهنگ کتابخوانی اما به جرأت اگر همه این هزینه‌ها در حوزه کتابخوانی و کلا فرهنگ صرف می‌شد اوضاع اینطور نبود.

این نویسنده و منتقد ادبیات تأکید کرد: تعدد مراکز فرهنگی که هرکاری در آن‌ها صورت می‌گیرد جز فرهنگسازی، تأسف‌آور است. ما در بین مراکز و فرهنگسراها که مسئولیت فرهنگی را بر عهده دارند بسیار نمونه‌های کمی می‌بینیم مانند فرهنگسرای گلستان که تا این اندازه به مقوله معرفی نویسندگان به مردم، معرفی کتاب‌ها، برگزاری جلسات نقد و بررسی و حتی برگزاری گعده‌های صمیمی میان نویسندگان و مردم عادی بها بدهد.

حنیف ادامه داد: اگر ما ایمان داریم فرهنگ لازمه ارتقای سطح جامعه و به مثابه هوایی است که در آن تنفس می‌کنیم باید حداقل به اندازه نیمی از نگرانی که در مورد آلودگی هوا یا سایر مشکلات شهری داریم نگران کم توجهی مردم به کتاب و کاهش میزان مطالعه در کشور باشیم.

وی تصریح کرد: به اندازه‌ای که نگران پوشاک و خوراک مردم هستیم کاش نگران کم شدن میزان مطالعه و در نهایت دانش مردم باشیم مردمی که نسبت به ادبیات و کتاب بی‌توجه می‌شوند در حقیقت نسبتت به فرهنگ و تاریخ کم توجهی می‌کنند و این به معنای افول بسیاری از ارزش‌های هر جامعه در جهان است.