در این برنامه  محمدمهدی علیمردی با اشاره به متون هندو و ارتباط آن با آریایی ها، گفت: آریایی ها در سال هزار و پانصد قبل از میلاد وارد ایران شده و سپس با ورد به پنجاب پاکستان، به خاک هند وارد شده و در حوالی رود سند سکنا گزیدند.

وی همچنین در ادامه افزود: بر اساس شواهد تاریخی آریایی ها در مشاغل مربوط به دام مشغول بوده و از نظر دینی همواره برای آتش و خورشید قربانی داشته اند، اما مهاجرت آن ها به رود سند باعث شد تا علاوه بر دامداری به مشاغل مربوط به کشاورزی نیز بپردازند، به همین دلیل قربانی های آن ها در زمینه کشاورزی نیز به وجود آمد.

این کارشناس فلسفه ادیان با بیان این که کتاب «وِدَ» اولین نوشته های آریایی ها را منسجم کرد، توضیح داد: واژه «وِدَ» در لغت به معنی دانش است، به طوری که این کتاب از نظر آخرت شناسی شباهت هایی به آخرت شناسی اسلامی دارد.

وی همچنین در ادامه تاکید کرد: آریایی ها همانند مسلمین، معتقد بودند که انسان یک بار به دنیا آمده، یک بار مرده و به بهشت یا جهنم می رود.

در ادامه برنامه سید محمد روحانی با اشاره به آخرت شناسی وِدَ ای، توضیح داد: در آخرت شناسی وِدَ ای علاوه بر بهشت و جهنم واژه ای همانند قیامت هم وجود دارد، اما این واژه با قیامتی که در دین اسلام تعبیر شده است، فاصله داشته و مطابق با قیامت ابراهیمی نیست.

وی همچنین در ادامه اضافه کرد: آیین هندو روز حسابرسی عمومی ندارد، اما روزی را به اسم قیامت دارد که به معنای فروپاشی دنیا تعبیر می شود.

این پژوهشگر ادیان هندی با اشاره به معنای واژه نجات در فرقه های هندو، عنوان کرد: واژه نجات در نحله های مختلف هندی و آیین هندو معانی مختلفی دارد، اما در حالت کلی واژه  نجات زمانی به کار برده می شود که دوگانگی بین فرد و خدا از بین رفته و فرد در خدا فنا می شود.

وی در خصوص نگاه درون دینی آیین هندو توضیح داد: بر اساس نگاه درون دینی در آیین هندو یک انسان در زندگی دو انتخاب دارد و این انتخاب باید در بین گزینه های مرتاض گونه یا غیر مرتاضی انتخاب شود؛ به طوری که دستیابی به بهشت یا از طریق رفتار مرتاض گونه و یا از طریق اعمال نیک در دنیا میسر می شود.