به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ خبرنگار ایسنا، در این باره گفتوگویی با سعید محسنی تنها استاد این دوره از فیلمنامهخوانی در خصوص مهم‌ترین ضعف‌های فیلم‌نامه‌نویسان، روحیه نقد پذیری فیلم‌نامه نویسان جوان و سطح آن‌ها انجام داده است که بخش‌هایی از آن در زیر آمده است.
از نظر شما مهم‌ترین ضعف‌های فیلم‌نامه‌نویسان جوان هم‌اکنون در چه مواردی خلاصه می‌شود؟
حقیقت آن است که ضعف‌های بسیاری در زمینه فیلم‌نامه‌نویسی وجود دارد، اما اگر بخواهم از مهم‌ترین آن‌ها بگویم باید به توجه نداشتن به مبانی فیلم‌نامه نویسی و بی عنایتی به جریانات ادبی به ویژه اشکال تازه داستان نویسی در حوزه ادبیات داستانی کشور اشاره کنم، اینها ضعف‌هایی است که در بخش آماتوری بیشتر و در بخش حرفهای کمتر دیده می‌شود، معتقدم که فیلم نامه‌نویسان جوان توجه لازم را به ادبیات داستانی ندارند.
هدف از برگزاری این دوره آموزشی چیست و فیلم‌نامه خوانی تا چه اندازه می‌تواند به رشد فیلم‌نامه نویسان جوان کمک کند؟
در واقع هدف از برگزاری دوره‌های فیلم‌نامه نویسی، بررسی کارگاهی است، به این معنا که فارغ از مباحث تئوریک به شکل عملی به دست نوشته‌های دوستان در حوزه فیلم نامه نویسی پرداخته شود، این موضوع بسیار مهم است که جایی مهیا شود که دوستان، فارغ از مباحث تئوریک و آکادمیک به شکل بی واسطه با مخاطب یا مخاطبانی مواجه شوند که نگاهشان به سینما اندکی دقیق‌تر، حرفه‌ای‌تر و جدی‌تر است، مخاطبانی که بتوانند در عین نقد و تحلیل اثر، پیشنهادهای موثری برای موفقیت آن ارائه دهند.
محورهای این دوره آموزشی چیست؟
این دوره آموزش به معنای کلاسیک کلمه نیست و تاکید بر برگزاری کارگاهی دوره است، به همین دلیل بیشتر از اینکه سر فصل‌های از پیش تعیین شده برای تدریس تعیین شود، دوره معطوف به عناصر موجود در فیلم نامه‌های دوستان شده است، فیلم‌نامه‌های شرکت‌کنندگان مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرد و به اقتضای آنچه که این فیلم نامه‌ها نیاز دارند طرح موضوع و مسئله می‌شود.
آیا در این دوره فقط قرار است که فیلم‌نامه‌های شرکت کنندگان خوانده شود یا آن‌که از فیلم‌نامه‌های معروف ایرانی و خارجی نیز بهره گرفته می‌شود؟
این دوره تنها به فیلم‌نامه شرکت کنندگان اختصاص دارد و فیلم‌نامه‌هایی که در دوره‌های گذشته از سوی مدرسان قبلی مورد بررسی قرار گرفته‌اند در این دوره جمع بندی می‌شود، این جمع بندی قرار است به ارتقای فیلم‌نامه این دوستان منتهی شود، اما زمان ما محدود است و احتمالا هر هنرجو تنها یکبار فرصت پیدا می‌کند اثر خود را بخواند و فرصتی برای آثار دیگران نیست.
آیا نقد، تحلیل و پیشنهاد به تنهایی برای افزایش کیفیت کار فیلم‌نامه نویسان کارساز است؟
خیر اما فراموش نکنید که فیلم‌نامه تنها یکی از اجزای سینماست، جزئی که در کنار دیگر اجزا ساختار سینما را می‌سازد، این اجزا در عین استقلال به هم وابسته‌اند و روی یکدیگر تاثیر می‌گذارد، این است که نقد، تحلیل و پیشنهاد برای یک فیلم‌نامه مهم‌ترین کاری است که می‌توان برای ارتقای یک فیلم‌نامه انجام داد.
به عنوان یک متخصص فکر می‌کنید چه بخش‌ها و کارگاه‌های دیگری لازم بود به این برنامه آموزشی اضافه شود تا اثربخشی لازم را داشته باشد؟
به جای تاکید بر مسئله کلاس و کارگاه بیشتر از هر چیز فیلم‌نامه‌نویسان جوان ما نیاز دارند که به یک بینش دقیق‌تر و صحیح‌تر در حوزه نوشتن برسند، هر کارگاهی که ممکن است این بینش را تقویت کند کارکرد آن بسیار بالا خواهد بود.
با توجه به صحبت‌هایی که در جلسه نخست از سوی شرکت کنندگان مطرح شد آن‌ها را در چه سطحی ارزیابی می‌کنید؟
در این زمان نمی‌توان شرکت کنندگان را با متر و معیار دقیقی مورد ارزیابی قرار داد، ابتدا لازم است خروجی و نتایج دوره مشخص شود تا بتوان در مورد سطح آن‌ها صحبت کرد.
امروزه پیشکسوتان حوزه هنر بسیار بر نقدپذیری هنرمندان تاکید دارند، شما به عنوان استاد این دوره فیلم‌نامه خوانی روحیه نقد پذیری فیلم‌نامه نویسان جوان حاضر را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
جوان و آرمان‌گرا بودن در ذات خود، اندکی روحیه نقدپذیری را دچار سختی می‌کند و این موضوع طبیعی است، اما حداقل تا کنون در جلساتی که برگزار شده، دوستان با سعهی صدر و درایت آن بخش‌هایی از حرفهای من و دوستان را که درست است را بپذیرند و استفاده کنند و آن بخش‌هایی را که به دردشان نمی‌خورد و حتی احیانا غلط است را کنار بگذارند، به همین دلیل این مطلب خود موید این است که ما داریم به سمت یک نوع نقدپذیری مثبت حرکت می‌کنیم.
نظر شما