به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ نشست «خوانش انتقادی جامعه‌شناسی دورکیم و مسائل جامعه ایران» در دانشگاه خوارزمی برگزار می‌شود.

فرهنگ ارشاد، مهسا اسدالله نژاد، حسین ابوالحسن تنهایی، حمیدرضا جلایی‌پور، آرمان ذاکریف سید حسین سراج‌زاده، حسام سلامت، سارا شریعتی، صلاح‌الدین قادری، محمد امین قانعی راد، علیرضا قبادی، مسعود گلچین، حسن محدثی، سید جواد میری، سید حسین نبوی و حمزه نوذری در این مراسم سخنرانی می‌کنند.

این نشست ۱۵ و ۱۶ اسفند از ساعت ۱۳ و ۳۰ دقیقه تا ۱۸ در دانشکده ادبیات علوم انسانی دانشگاه خوارزمی واقع در خیابان مفتح جنوبی برگزار خواهد شد.

اوید امیل دورکیم (زاده ۱۵ آوریل ۱۸۵۸ - درگذشته ۱۵ نوامبر ۱۹۱۷)، جامعه‌شناس بزرگ قرن نوزدهم و ابتدای قرن بیستم است. به عقیده بسیاری، دورکیم بنیان‌گذار جامعه‌شناسی به‌شمار می‌رود. هر چند آگوست کنت به عنوان واضع واژه جامعه‌شناسی (Sociology) شناخته می‌شود، ولی اولین کسی که توانست کرسی استادی جامعه‌شناسی را تأسیس کند، دورکیم بود. وی همچنین مؤسس سال‌نامه جامعه‌شناسی در فرانسه است.

عمده کارهای دورکیم به مکتب اثبات‌گرایی گرایش دارد. او معتقد بود رخدادهای اجتماعی دارای واقعیت خاص خود هستند و از نظر او می‌توان واقعیت‌های اجتماعی را همچون شیء مورد بررسی قرار داد. نخستین اصل مشهور جامعه‌شناسی او این بود که وقایع اجتماعی را باید همچون اشیا مطالعه کرد.

نوشته‌های دورکیم طیف وسیعی از عناوین و موضوعات گوناگون را شامل می‌شود. سه مضمون عمده موردتوجه او، یکی اهمیت جامعه‌شناسی به منزله یک علم تجربی، دیگری پیدایش فرد و فردیت و شکل‌گیری نظم اجتماعی نوین و بالاخره ریشه‌ها و خصوصیات اقتدار اخلاقی در جامعه بود.

عنوان رساله دکترای دورکیم، درباره تقسیم کار اجتماعی است. در این اثر، وی به بررسی علل اجتماعی گذار از جامعه سنتی به متجدد (از دیدگاه او، جامعه مکانیکی به ارگانیک) می‌پردازد.

به منظور مطرح کردن جامعه‌شناسی به عنوان یک علم، دورکیم دفاعی فلسفی از آن را در کتاب قواعد روش جامعه‌شناسی (۱۸۹۴) - که به نوعی چکیده رساله دکترای اوست - مطرح کرده‌ است. وی در این کتاب استدلال می‌کند از آن‌جایی که جامعه‌شناسی موضوع و روش مدون تحقیق دارد، می‌تواند به عنوان یک علم مطرح شود.

اثر مهم دیگر او در جامعه‌شناسی اثبات‌گرایانه (پوزیتویستی)، خودکشی (۱۸۹۷) نام دارد که وی در آن با استفاده از داده‌های آماری به دسته‌بندی میزان خودکشی در قشرها و جوامع مختلف می‌پردازد.