شناسهٔ خبر: 54554 - سرویس دیگر رسانه ها
نسخه قابل چاپ

تنفر نیویورکی‌ها از ویلیام شکسپیر

دیروز (۲۳ آوریل) سالگرد درگذشت ویلیام شکسپیر، مشهورترین نمایش‌نامه نویس تمام دوران بود. سایت هیستوری‌اکسترا به همین مناسبت مطلبی در مورد خالق «هملت» منتشر کرده و در آن به نکاتی در مورد او اشاره کرده که تابه حال کمتر در رسانه‌ها منعکس شده است.

تنفر نیویورکی‌ها از ویلیام شکسپیر

به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ ویلیام شکسپیر، شاعر و نمایش‌نامه نویس مشهور انگلیسی و صاحب آثاری چون «هملت» و «رومئو و ژولیت» در ماه آوریل ۱۵۶۴ میلادی به دنیا آمد و در ماه آوریل ۱۶۱۶ نیز از دنیا رفت. این روزها در کشور انگلستان مراسمی برای بزرگداشت این شاعر بزرگ انگلیسی زبان برگزار می‌شود. به این مناسبت سایت اکسترا مطالبی درباره شکسپیر منتشر کرده، که ممکن است بسیاری از آن مطلع نباشد.

- املای شکسپیر خیلی ضعیف بود
شاید برای بزرگترین شاعر و نویسنده انگلیسی زبان این مسئله کمی عجیب باشد که بگوییم برخی از جملات نوشته شده این نمایش‌نامه‌نویس دارای غلط املایی بودند. اولین بار این مسئله را شخصی به نام دونالد هولمز کشف کرد. البته در دوران شکسپیر رسم الخط متفاوتی نسبت به زمان حال وجود داشت.

- روابط شخصی حاشیه‌سازی داشت
گفته می‌شود شکسپیر با چند زن بدکاره رابطه داشت. در کتاب‌های بیوگرافی نوشته شده در مورد شکسپیر از این زنان به عنوان زنان تاریک زندگی این نویسنده یاد می‌شود. امیلیا لانیر و لوسی مورگان از این زنان بودند.

- کارهای شکسپیر به زبان اسپرانتو نیز ترجمه شده است
شاید خود شکسپیر هم باور نمی‌کرد که آثارش به ۸۰ زبان زنده دنیا ترجمه شود. نمایش نامه‌های این شاعر انگلیسی حتی به زبان اسپرانتو نیز ترجمه شده، که نوعی زبان ساختگی بین کشورهای اروپایی است.

- خانواده شکسپیر به اندازه او معروف نشدند
تنها ویلیام از خانواده شکسپیرها نبود که در نوشتن نمایش‌نامه فعال بود. برادر کوچک‌تر او به نام ادموند یکی از نویسنده‌های فعال در سالن‌های نمایش آن دوران بود. ادموند در لندن متولد شده بود و در همانجا نیز به شغل نویسندگی مشغول بود و حتی نمایش‌نامه‌های زیادتری نیز نسبت به برادر بزرگتر خود نوشت، ولی به اندازه او مشهور نشد.

- در نیویورک شکسپیر یک چهره محبوب نبود
بر خلاف بیشتر نقاط جهان؛ در سال‌های ۱۸۹۰ مردم شهر نیویورک به طور موقت از شکسپیر و به خصوص نمایش‌نامه «هنری چهارم» او متنفر بودند چون در آن از پرنده سار تعریف شده بود. در آن سال تاجری از انگلستان ۶۰ پرنده سار را به شهر نیویورک آورد و آنها را در پارک ملی این شهر رها کرد ولی پرندگان بلافاصله شروع به تولید مثل کرده و تکثیر شدند و به یک معضل محیط زیستی در پارک تبدیل شدند. مردم نیویورک با خواندن نمایش نامه شکسپیر به یاد معضل اکوسیستمی خود می‌افتادند.

نظر شما