شناسهٔ خبر: 55902 - سرویس دیگر رسانه ها
نسخه قابل چاپ

سهم ناچیز آقای بازیگر از کتاب‌های پژوهشی تاریخ هنر

سهم عزت‌الله انتظامی از کتاب‌های پژوهشی و تحقیقی حوزه هنر چیزی کمتر از تعداد انگشتان یک دست است.

سهم ناچیز آقای بازیگر از کتاب‌های پژوهشی تاریخ هنر

به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ عزت‌الله انتظامی، متولد ۳۰ خرداد ۱۳۰۳ تهران، بازیگر صاحب‌نام تئاتر و سینمای ایران بود. او از کلاس‌های بهرام بیضایی، حمید سمندریان، مهدی نامدار، حسن ره‌آورد، عبدالحسین نوشین و بسیاری دیگر در فراگیری فنون بازیگری بهره برد.

با تمام این اوصاف سهم زندگی و کار حرفه‌ای این هنرمند بزرگ و بی‌بدیل در تحقیقات و منابع مکتوب در حوزه هنر چه بوده است؟ تقریبا هیچ.  تجربیات انتظامی و امثال او  باید در اختیار جوانان قرار بگیرد و این  در حال حاضر جز با چاپ کتاب میسر نیست.



به یقین انتشار خاطرات هنری و حتی خاطرات روزانه این هنرمند نیز کمک شایانی به نوآموزان بازیگری خواهد کرد، چه برسد به انتشار کتاب‌های آموزشی  و همچنین انتشار پژوهشِ پژوهشگران حوزه سینما و تئاتر درباره شیوه‌های بازیگری این هنرپیشه خاص و ماندگار در تاریخ هنر ایران. و نکته اینجاست که چگونه می‌توان کتاب‌های منتشر شده درباره هنرمندانی چون «وودی آلن»، «آنتونیی کویین»، «مارلون براندو» و «آل‌پاچینو» را با کتاب‌های منتشر شده درباره انتظامی مقایسه کرد؟ 



لازم به ذکر است تاکنون کتاب‌های «آقای بازیگر؛ زندگی و آثار عزت‌الله انتظامی» با تحقیق و پژوهش هوشنگ گلمکانی و «تئاتر ایران در گذر زمان ۱: جادوی صحنه؛ زندگی تئاتری عزت‌الله انتظامی» اثر اعظم کیان‌افراز و کتابی به نام شناخت‌نامه عزت‌الله انتظامی زیر عنوان «من عزتم،‌بچه سنگلج» به قلم غزاله سلطانی درباره عزت‌الله انتظامی منتشر شده‌اند.

در بخش آغازین کتاب « «تئاتر ایران در گذر زمان ۱: جادوی صحنه؛ زندگی تئاتری عزت‌الله انتظامی» می‌خوانیم:
«وقتی به زندگی بازیگر بزرگی چون عزت‌الله انتظامی فکر می‌کنی، به زندگی پر تب‌وتاب او، به آغاز راهش در وادی هنر، به شروع پیش‌پرده‌خوانی، به بردباری و تحمل انواع سرزنش‌های اجتماعی که رایج مردم آن روز و نسل قبل از او بود به قصاوت‌های بی‌رحمانه و بازدارنده اکثر مردمی که آن روزها برای هنر بازیگری جز ابتذال و انحراف اخلاقی معنای دیگری قائل نبودند و به هنر به چشم دیگری جز وسیله تفریح نمی‌نگریستند و آن‌وقت نوجوان پرشوری را می‌بینی که یک تنه تمام ضربت‌های سنگین و متلاشی کننده را تحمل می‌کند و بالاخره قدم در راهی می‌گذارد که او را به رشد و تعالی می‌رساند، آن وقت احساس می‌کنی با انسانی برخورد کرده‌ای که باید بی‌تردید او را جزو استثناها بدانی...»



غزاله سلطانی در مقدمه کتاب «من عزتم بچه سنگلج» آورده است:
«سلطانی در مقدمه کتاب آورده است: «همه چیز از مهر ۱۳۸۶ شروع شد. روزهایی زرد و نارنجی که برای فیلم مستند... و آسمان آبی در خانه قیطریه سراغ گنجه‌های کتابخانه ایشان رفتم. آنجا چیزهای بسیاری یافتم. این من بودم که تک‌تک آن‌ها را کشف می‌کردم، می‌بوییدم و پرتاب می‌شدم به روزگارانی رنگی، دور و رمزآلود. روزهای اکران فیلم اما جای کتاب را خالی دیدم و تلاش کردم اتفاقی که باید و لازم است رقم بخورد؛ یادگارهایی از عزت انتظامی برای تماشاگرانش که قدرش را می‌دانند و با چشم‌ها و خنده‌هایش زندگی‌ها کرده‌اند.»

 هوشنگ گلمکانی، نویسنده و منتقد باسابقه سینما نیز ۲۱ سال پیش کتابی به نام «آقای بازیگر» تالیف کرد که به زندگی و آثار عزت الله انتظامی می‌پرداخت. همین عنوان بتدریج به لقب این بازیگر برجسته تبدیل شد و جامعه سینمایی به خوبی آن را پذیرفت. تنوع نقش‌های انتظامی در فیلم‌های مختلفی چون «گاو»، «اجاره‌نشین‌ها»، «ناصرالدین شاه آکتور سینما» و «مینای شهر خاموش» هم مهر تائید مناسبی برای اعطای این لقب به اوست.

نظر شما