شناسهٔ خبر: 60988 - سرویس دیگر رسانه ها
نسخه قابل چاپ

نقدی بر نمایش «اتاق پرو» به کارگردانی نغمه نوذری؛

دردسرهای وودی آلن در ایران

داستان نمایش داستان منسجمی نیست؛ اینکه وودی آلن تصمیم می گیرد در ایران تئاتری را به روی صحنه ببرد، شاید ایده ای جذاب به نظر برسد؛ اما چنین جذابیتی در صورتی به فعلیت خواهد رسید که مخاطب یا خود وودی آلن را از قبل به خوبی بشناسد و با مولفه های سینمای وی آشنا باشد.

فرهنگ امروز: چند روزی از اجرای نمایش «اتاق پرو» در عمارت نوفل لوشاتو می گذرد؛ نمایشی که در آن وودی آلن تصمیم می گیرد در ایران تئاتری را به روی صحنه ببرد. دیدن شکل و شمایل وودی آلن روی صحنه البته به خودی خود هیجان انگیز است؛ به خصوص آن که قرار است در نقش متفاوتی همچون روانکاو و یا پرسکیِ جادوگر ظاهر شود. یادداشت حاضر تاملی است بر این نمایش و اینکه این قصه تا چه حد توانسته برای مخاطب جذابیت داشته باشد. قبل از هرچیز به نظر می رسد که داستان نمایش داستان منسجمی نیست؛ اینکه وودی آلن تصمیم می گیرد در ایران تئاتری را به روی صحنه ببرد، شاید ایده ای جذاب به نظر برسد؛ اما چنین جذابیتی در صورتی به فعلیت خواهد رسید که مخاطب یا خود وودی آلن را از قبل به خوبی بشناسد و با مولفه های سینمای وی آشنا باشد و یا اینکه طی نمایش این ویژگی ها برای مخاطب نشان داده شوند. اما وجه اشتراک وودی آلنی که در نمایش نشان داده می شود، با وودی آلن واقعی بیشتر ظاهر و چهره است و نه چیز دیگر. پرسش دیگر آن است که اگر وودی آلن قرار است این تئاتر را در ایران به روی صحنه ببرد، چرا فضای نمایش کلا با فضای ایران بیگانه است؟ حتی نام ها و عناوین نیز ایرانی نیستند و مخاطبی که از قبل، خلاصه نمایش را نخوانده باشد، نمی تواند متوجه حضور وودی آلن در جایی به نام ایران شود؛ شاید اگر وودی آلن واقعا در شرایط زمانی و مکانی ایران قرار می گرفت، جذابیت های نمایش می توانست بسیار بیشتر باشد. البته برخی دیالوگ ها ممکن است اشاراتی بسیار گذرا به مسائل روز جامعه نظیر ممیزی داشته باشند، اما این اشارات به حدی نیستند که بتوان فضای نمایش را ایرانی دانست؛ حتی در عناصر صحنه و لباس ها نیز نشانه هایی از ایرانی بودن مشاهده نمی شود. نکته دیگر طنز نمایش است؛ طنز اتاق پرو بیش از آن که آفریده شده باشد، تکرار ادبیات عامه کوچه و بازاری است و اگر هم مخاطب را می خنداند، بیش از آن که به دلیل تازگی و بداعت باشد، از آن جهت است که مخاطب بخشی از ادبیات روزمره خود را روی صحنه و در کنار دیگران مشاهده می کند. البته ایده هایی در نمایش وجود دارند که توجه مخاطب را در زمان هایی به خود جلب می کنند؛ اما به نظر می رسد که اگر پیوستگی میان ایده ها، پروراندن آنها و انسجام داستان بیشتر مورد توجه خانم کارگردان که خود نویسنده کار نیز هست، قرار می گرفت، نمایش می توانست جذابیت های بیشتری را برای تماشاگران به ارمغان بیاورد. اجرای نمایش «اتاق پرو» به نویسندگی و کارگردانی نغمه نوذری از ۱۲ آذرماه در عمارت نوفل لوشاتو آغاز شده و این کار تا ۱۵ دی ماه هر شب ساعت ۲۱ به مدت یک ساعت به روی صحنه خواهد رفت.

نظر شما