به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از پایگاه موسسه روزگار نو؛ درس‎گفتار «تاریخ متافیزیک از نگاه هایدگر» توسط احمد رجبی، یک‌شنبه۱۰ آذرماه، در ساعت ۱۴-۱۶ برگزار می‎شود.

ثبت نام در سایت WWW.Roozegareno.net

اندیشة مارتین هایدگر را می‌توان به تعبیر خود او راهی دانست که از مراحل و مواقف مختلفی می‌گذرد. وحدت کل این مسیر، به پرسش وجود بازمی‌گردد، اما اندیشة او در این راه، در هر مرحله‌ای، به وجه خاصی به این مسألة واحد تفکر تقرب می‌جوید. از وجوه بارز و ممیز تفکر هایدگر این است که وی مسألة تفکر یا همان پرسش وجود را همواره از خلال تفسیر تاریخ متافیزیک طرح می‌کند و نیز همواره با تلقی نقادانة ویژه‌ای از سیر مسألة وجود در تاریخ متافیزیک بحث خویش را به پیش می‌برد. بدین ترتیب، می‌توان به توضیح مراحل اندیشة هایدگر بر اساس اقسام تلقی‌‌های وی از تاریخ فلسفه پرداخت.

در یک تقسیم ابتدایی و مشهور، اندیشة هایدگر را دارای دو صورت متقدم و متأخر دانسته‌اند. خود هایدگر اندیشة متقدمش را تحت عنوان «هستی‌شناسی بنیادین» صورت‌بندی می‌کند و دوران فکری پس از «گشت» را معمولاً «تاریخ هستی» می‌نامد. چنانکه از این نامگذاری پیداست، تفسیر مشهور هایدگر از تاریخ متافیزیک به دوران متأخر اندیشة او تعلق دارد. اما هایدگر طرح هستی‌شناسی بنیادین خود را نیز بر اساس تفسیری خاص از تاریخ مسألة وجود طرح می‌کند. این تفسیر، همان است که هایدگر در کتاب «وجود و زمان» ذیل عنوان «تخریب تاریخ هستی‌شناسی» وعدة بحث از آن را می‌دهد، اما در این کتاب طرح نمی‌شود. در درس‌گفتارهایی که هایدگر پس از انتشار «وجود و زمان» با عنوان «مسائل بنیادین پدیدارشناسی» ایراد کرده است و سال‌ها بعد با همين عنوان در دورة آثار وی به چاپ رسیده، می‌توان طرحی نسبتاً تفصیلی را از تفسیر او از تاریخ متافیزیک در چارچوب اندیشة متقدمش یافت.

سعی خواهیم کرد در خلال چهار جلسه، با تکیه بر متن کتاب «مسائل بنیادین پدیدارشناسی»، برخی خطوط اساسی تفسیر هایدگر از تاریخ متافیزیک را در ارتباط با طرح کلی او از هستی‌شناسی بنیادین ترسیم نماییم. می‌توان گفت، پس از فهم این تفسیر، گویی نخست نسبت و پیوند ضروریِ مباحث هایدگر در «وجود و زمان» با تاریخ فلسفة جدید آشکار می‌شود.

آدرس: تهران، خیابان حافظ، بالاتر از تقاطع انقلاب، بن بست حیات، پلاک۱۲، طبقه دوم