شناسهٔ خبر: 9904 - سرویس دیگر رسانه ها
نسخه قابل چاپ

هنرمندی که بی وضو نقاشی نمی‌‌کشید

دختر زنده‌یاد پتگر با تاکید بر اینکه آرزوی پدرش این بود که آثارش در ایران بماند گفت که استاد پتگر به شکلی عرفانی و سالکانه به نقاشی نگاه می‌کرد تا آنجا که بدون وضو پای سه پایه نقاشی نمی‌نشست.

به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از مهر؛ نمایشگاه مروری بر آثار زنده یاد جعفر پتگر نقاش مطرح ایرانی عصر روز گذشته سه شنبه ۱۷ دی ماه در موسسه صبا بر پا شد که پیش از افتتاح این نمایشگاه مسعود ناصری رئیس موسسه فرهنگی و هنری صبا، محمدمهدی رحیمیان هنرمند عکاس و دبیر نمایشگاه و هله پتگر فرزند زنده‌یاد پتگر در نشستی به تشریح این نمایشگاه پرداختند.

در ابتدای این نشست رحیمیان گفت: حفظ میراث  فرهنگی ما و حفظ یافته‌ها و داشته‌های دوران معاصر که به شدت رو به تحول هستند و هر روز به یک شیوه مشخص توسعه‌پذیری خود را نشان می‌دهند، لازم است. ما به خاطر تراکم داده ها و اطلاعات به سمت بیگانه شدن از موقعیت فعلی و گذشته خودمان می رویم و دسترسی به میزاث گذشته مان هر روز سخت تر از دیروز می شود.

این هنرمند عکاس در مورد دبیری نمایشگاه  یک هنرمند نقاش توضیح داد: وقتی قرار شد دبیری این نمایشگاه را برعهده من بگذارند بسیار خوشحال شدم و با اشتیاق کار را شروع کردم.

رحیمیان که مسوولیت چاپ کتاب آثار پتگر را نیز برعهده دارد، در مورد روند چاپ این کتاب بیان کرد: در ابتدا بنا داشتیم با اسلاید کار کنیم بعد به این نتیجه رسیدیم که از عکاسی دیجیتال استفاده کنیم زیرا با این شیوه عکاسی ظرافت های بیشتری از آثار به نمایش درمی‌آمد.

وی هزار و پانصد نسخه کتاب را تیراژ اول کتاب آثار زنده یاد پتگر خواند و گفت: این کتاب نزدیک به ۳۰۰ صفحه دارد و به دو زبان فارسی و انگلیسی چاپ شده است. مقدمه این کتاب را خانواده پتگر آماده کرده‌ند و ما خواستار حمایت بخش دولتی از چنین پروژه هایی هستیم زیرا به جز موسسه صبا هیچ ارگان دولتی به ما کمک نکرد.

رحیمیان در پایان سخنانش و در پاسخ به پرسش مهر در مورد این که چرا یک عکاس دبیر این نمایشگاه شده است، گفت: نوع کار من در حوزه تجسمی این گونه است که بینارشته ای فعالیت می‌کنم وقتی قرعه فال به نام من افتاد بسیار خوش‌وقت شدم که دبیری این نمایشگاه را به من سپردند.

در ادامه هله پتگر دختر زنده یاد جعفر پتگر صحبت های خود را با یکی از فرازهای افکار پدرش که در یادداشت های شخصی اش مندرج  شده شروع کرد و گفت: استاد پتگر می‌گفت "هنرمندانی که با هنر خود اندیشیده اند؛ با مردم اندیشه کردند و هنرمندانی که با هنر خود بازی کردند؛ با  مردم بازی کردند. این معنای هنر است".

وی افزود: پدرم به اعتقاد متخصصان یکی از هنرمندان عارف و متعهد نقاشی ایران بود که در عرصه هنری غریب افتاد. استاد پتگر در زمان حیات خودش مشتاق نبود که آثارش مورد بررسی قرار گیرد و از سوی دیگر، متولیان امور فرهنگی رژیم سابق ایشان را دوست نداشتند. من به صراحت می‌گویم که آرزوی او این بود که آثارش در ایران بماند. او اخلاق ویژه ای برای کارکردن داشت و به شکلی عرفانی و سالکانه به نقاشی نگاه می کرد تا آنجا که بدون وضو پای سه پایه نقاشی نمی‌نشست.

وی ادامه داد: جعفر پتگر به همراه برادرش علی اصغر نخستین آموزشگاه نقاشی را در خیابان نادری تهران تاسیس کردند که بسیاری از هنرمندان دوران امروز ایران را آنها آموزش دادند.

دختر زنده‌یاد پتگر در پاسخ به خبرنگار مهر در مورد نظر وراث استاد پتگر برای نگهداری آثار این استاد گرانقدر نقاشی معاصر ایران گفت: من به عنوان یکی از وراث به خودم اجازه نمی‌دهم که این آثار را متعلق به خودم بدانم این نظر باقی وراث نیز هست. مسوولان فرهنگی ما هزینه‌های گزافی را صرف کارهایی می کنند که شاید زیاد لازم نباشد اما هیچ کس به فکر آثار پدر من نیست.

در ادامه مسعود ناصری مدیر موسسه صبا گفت: موسسه صبا سلسه بزرگداشت ها و آیین هایی برای هنرمندان بزرگ سرزمین مان برگزار کرده و برنامه هایی نیز برای آینده دارد. برای ما خیلی جالب است که بر روی خاندان های هنری تاثیرگذار بر هنر کشور کار کنیم مانند خاندان غفاری، خاندان ارسنجانی ها و خاندان تجویدی ها و امروز نوبت خاندان پتگر هاست که نقش مهمی در هنر معاصر کشورمان بازی کرده اند.

وی آثار پتگر را حلقه واسط خوبی بین نگارگی و نقاشی طبیعت‌گرا دانست و گفت: جعفر پتگر آثاری دارد که مانند زنده یاد علی اکبر خان صنعتی ورود دنیای صنعتی و مدرن به دنیای سنتی ایران آن زمان را نشان می دهد.

ناصری در پاسخ به پرسش دیگر مهر  در مورد اظهارات یکی از مدیران فرهنگستان مبنی بر فروش گنجینه های هنری فرهنگستان این موضوع را رد کرد و گفت: چنین کاری محال است. ما در سالهای ۸۹ و ۹۰ یک سری آثار خریده ایم ولی بعد از ۹۰ دیگر موقعیت خرید کار نداشتیم تا چیزی به گنجینه مان اضافه کنیم. گنجینه ما ملی است و به هیچ عنوان فروش نمی رود.

ناصری در پایان سخنان خود بیان کرد: برخی می گویند هنرمندان انقلابی ما در سالهای ابتدای انقلاب از روی آثار هنرمندان مکزیکی کپی کرده اند اما وقتی آثار پتگر را که در سالهای ۴۰ تا ۴۷ خلق شده است، می بینیم به این نتیجه می رسیم که  این هنرمندان از کارهای پتگر گرته برداری کرده اند نه از کارهای هنرمندان مکزیکی.

نظر شما