کل اخبار:221
-
۱۳۹۳-۱۱-۲۰ ۱۲:۳۲
ویژه جشنواره فیلم فجر(۱۵)/ نگاهی به فیلم «من دیه‌گو مارادونا هستم»؛
هجو وضع موجود سینمای ایران
فیلم اخیر بهرام توکلی بیشتر از آنکه نمادهای سیاسی-اجتماعی داشته باشد به دنبال هجو برخی از مسائل مبتلابه جامعه و اندیشه‌ی امروز است. «من دیه‌گو مارادونا هستم» هرچند به تعریف کلی و مفهومی کمدی یعنی «تقلید اعمال مذموم اجتماعی با هدف اصلاح‌گرایانه یا خنداندن مردم» نزدیک است، اما اثری خاص با ویژگی‌هایی است که به هجو در ادبیات نزدیک است
-
۱۳۹۳/۱۱/۱۹
ویژه جشنواره فیلم فجر(۱۴)/ گفت‌وگو با کمال تبریزی؛
جوانان سینما به جای سودای سیمرغ، سودای جشنواره‌های خارجی را دارند
مشکل بسیاری از فیلم‌های امسال این است که مسئله‌ی اصلی فیلم، مسئله‌ی مخاطب نمی‌شود و مخاطب با فیلم همراه نمی‌شود؛به‌عنوان مثال این مشکلی بود که در فیلم‌های «دو» و «مرگ ماهی» هم وجود داشت و ما با سوژه همراه نشدیم...
-
۱۳۹۳-۱۱-۱۹ ۱۱:۵۹
ویژه جشنواره فیلم فجر(۱۲)/ نگاهی به فیلم «رخ دیوانه»؛
شطرنج با مخاطب در روایتی مجازی
فیلم رخ دیوانه، شطرنج بازی کردن با فهم مخاطب است در فضایی که هیچ‌چیز واقعی نیست حتی مرگ؛ چراکه در پایان به جای صحنه‌ی مرگ هولناک قهرمان قصه با مرگی مجازی و بی‌عمق و غیرتأثیرگذار مواجه می‌شویم؛ صحنه‌ی مرگ هجو می‌شود و راوی مرگ خودش را در حد استاتوسی در فضای مجازی تقلیل داده در فضایی که همه چیز دروغ، فریب و مجاز است.
-
۱۳۹۳-۱۱-۱۸ ۰۹:۰۸
ویژه جشنواره فیلم فجر(۱۱)/ نگاهی به فیلم «دوران عاشقی»؛
نبرد عقل و عشق در مغاک شهرنشینی
رئیسیان همان‌گونه که آثار قبلی‌اش نشان می‌دهد دارای نگاه مؤلفی سردوگرم‌چشیده و به بلوغ رسیده در مسائل و روابط احساسی اجتماع امروز است. فیلم «دوران عاشقی» هم قصه‌ی جدال عشق است با عقل؛ افرادی که از طرفی گرفتار عشق شده‌اند و از طرفی دیگر معاش و حساب و کتاب زندگی روزمره و عقل و انصاف رهایشان نمی‌کند.
-
۱۳۹۳-۱۱-۱۸ ۰۸:۵۱
ویژه جشنواره فیلم فجر(۱۰)/ نگاهی به فیلم «عصر یخبندان»؛
هالیوودی سطحی در سینمای ایران
کیایی در کنار توصیفات سطحی، تحلیل‌های سطحی از معضلات عمیق ارائه می‌دهد. فیلم مصطفی کیایی مخاطب را به فکر وانمی‌دارد، معمایی در فیلم طرح نمی‌شود، همه چیز رو است، راه‌حل‌ها هم ساده و دم‌دستی؛ طنزوارگی در عین جدی بودن روایت نیز از دیگر ویژگی فیلم‌های اوست که در نهایت همچون تله‌فیلمی خوش‌ساخت مخاطب خود را سرگرم می‌کند.
-
۱۳۹۳-۱۱-۱۶ ۱۲:۴۵
ویژه جشنواره فیلم فجر(۸)/ نگاهی به فیلم «خداحافظی طولانی»؛
خداحافظی طولانی با یک مرگ
انتهای فیلم کمی غافلگیرکننده است،خصوصاً صحنه‌ای که می‌بینیم یحیی لوله‌ی تنفس ماهرو را کشیده است و نمایش این صحنه مخاطب را کمی از فضای یک‌دست و خطی بیرون می‌آورد و ذهن تماشاگر درگیر این موضوع می‌شود که یحیی مسبب اصلی مرگ همسرش بوده یا خیر، به عبارتی یحیی مجرم است یا نه؟...
-
۱۳۹۳/۱۱/۱۵
ویژه جشنواره فیلم فجر(۶)/ گفت‌وگو با محمود کلاری؛
مادرِ «مرگ ماهی» به «مادر» علی حاتمی نمی‌رسد
بحث فیلم‌های بی‌سروتهی که اخیراً ساخته می‌شود و من هم نمونه‌هایی از آن‌ها را دیده‌ام با سینمای بدون قصه فرق دارد، چون همین سینمای بدون قصه هم قواعد و گرامر خاص خود را دارد و فیلم‌ساز نمی‌تواند به هوای اینکه می‌خواهد یک سینمای جدید یا ژانر جدید را تجربه کند، فیلم بدون مفهوم و بی‌سروته بسازد.
-
۱۳۹۳-۱۱-۱۵ ۱۲:۱۹
ویژه جشنواره فیلم فجر(۵)/ نگاهی به فیلم «خانه دختر»؛
سوژه‌ی ملتهب کارگردانی ملال‌آور
شاید یکی از علت‌هایی که فیلم بعد از دقایق افتتاحیه این‌گونه دچار ازهم‌گسیختگی ریتم و روایت می‌شود این باشد که علی‌رغم علاقه‌ی فیلم‌ساز به مسائل زنانه، این مسائل نسبت چندانی با وی ندارند؛ لذا نیروهای روانی فیلم به‌درستی شکل نمی‌گیرد.
-
۱۳۹۳-۱۱-۱۴ ۱۶:۲۷
ویژه جشنواره فیلم فجر(۴)/ نگاهی به فیلم «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت»؛
تو از پس پرده چه دانی؟
«چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» هرچند یک فیلم رئال سینمایی است اما جلیلوند به‌خوبی توانست با کمک برخی صحنه‌های شبه‌مستند در ابتدای فیلم پیوندی میان فیلم رئال و مستند ایجاد و به این شیوه باورپذیری آن را بیشتر کند. روایت مستندگونه‌ی ابتدای فیلم آن‌چنان به‌خوبی ترسیم شده بود که ورود لیلا (نیکی کریمی) به‌عنوان چهره‌ای آشنا در آن مستحیل شد.
-
۱۳۹۳/۱۱/۱۴
ویژه جشنواره فیلم فجر(۳)/ گفت‌وگو با فرزاد موتمن؛
با سینمای سرکاری مخالفم
سعی می‌کنم در شیوه‌های کهنه و نو رفت‌و آمد کنم، فیلم‌هایی بسازم که قصه داشته باشند ولی درعین‌حال قصه‌شان پنهان باشد/ در سینمای مدرن، مفهوم قصه عوض شده و قصه‌های حجیم ازمدافتاده هستند.
-
۱۳۹۳-۱۱-۱۳ ۱۳:۵۰
ویژه جشنواره فیلم فجر(۲)/ نگاهی به فیلم «بوفالو»؛
ضعف تألیف یا جدال با فهم مخاطب
در بوفالو مخاطب به جای اینکه در انتهای جاده‌ای ترسیم‌شده به دو یا چندراهی برسد، در بیابانی لم‌یزرع از شش جهت با بی‌نهایت راه مواجه است که هیچ نشانه‌ای او را به یکی از این بی‌نهایت راه‌ها رهنمون نمی‌سازد.