حجت الله ایوبی که سال گذشته کتاب «۱۹۷۰ روز در شماره شش ژان بارت» را از دوران حضور در خانه فرهنگ ایران در فرانسه و خاطرات حضور و فعالیتش روانه بازار نشر کرد، حالا کتابی متفاوت درباره فرانسه منتشر کرده است.
او در سایت شخصی خود درباره این کتاب جدید نوشت: هفته گذشته کتاب جدیدم به چاپ رسید. اگر چه بی پولی دانشگاه تهران مانع از چاپ با کیفیت و صفحه بندی خوب می شود ولی حقیتا از اینکه این اثر مورد توجه دانشگاه تهران قرار گرفته جا دارد که بسیار خوشوقت باشم. اگر چه کتاب سیاست و حکومت در فرانسه را برای دانشجویانم در دانشگاه تهران نوشتم ولی گمان می کنم خواندنش برای همه دانشحویان علوم سیاسی و حقوق عمومی مفید باشد.
فرانسوی‌ها گویی همه نظام های ممکن در عالم خلقت را آزموده‌اند و نظام سیاسی فرانسه را می‌توان موزه نظام های سیاسی جهان دانست. بررسی آزموده‌های دیگران همیشه می‌تواند مفید باشد. به‌ویژه ۲۰۰ سال کشمکش بین پارلمان ودولت در این کشور تجربه‌ای است خواندنی. پایان این نبرد چندان خوشایند هوادران پارلمان نبود و ژنرال دوگل در سال ۱۹۵۸ یک‌بار برای همیشه پارلمان را به حاشیه راند. جمهوری پنجم تمرکزگرا، رئیس محور و به‌شدت پارلمان گریز است. وجود نهادهایی چون شورای قانون اساسی که گفته می‌شود بی شبهات به شورای نگهبان نیست و شورایی به نام شورای دولتی از ویژگی‌های این نظام سیاسی است. از دیگر ویژگی‌های فرانسوی‌ها حزب گریزی و بیش از دویست سال حزب ستیزی است.
ژنرال دوگل با شعار مبارزه با مافیای احزاب سیاسی به میدان آمد، اگر چه در عمل چاره‌ای جز پذیرش نظام حزبی ندید. بدبینی به احزاب پدیده‌ای تاریخی است. برخی آن را نتیجه اندیشه‌ها وحدت گرای رسو و به‌ویژه نظریه معروف "ارداه عمومی" او می‌دانند. اراده ای که بخش ناپذیراست و احزاب در صدد در هم شکستن این وحدت ملی‌اند. فرانسوی‌ها همواره می‌خواهند متفاوت از دیگران باشند. به‌همین دلیل نظام حزبی، رابطه پارلمان و دولت و حتی نظام انتخاباتی‌شان کمی متفاوت از دیگران است.