شناسهٔ خبر: 31857 - سرویس کتاب و نشر

«مدرسه اسلامی علوم سیاسی»

نشریه مدرسه علوم سیاسی اسلامی-شماره دوم مدرسه اسلامی علوم سیاسی، ماهنامه تخصصی علوم انسانی در حوزه سیاستگذاری شمارگان جدید خود را منتشر کرد.

فرهنگ امروز: دومین شماره نشریه مدرسه اسلامی علوم سیاسی با صاحب امتیازی و مدیرمسئولی مجتبی زارعی، عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس و به سردبیری مظفر نامدار، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی منتشر می‌شود؛ این نشریه تحولات ایران و جهان اسلام را از منظر اندیشه های سیاستگذارانه را مورد توجه قرار می‌دهد.

مجتبی زارعی مدیر مسئول مدرسه اسلامی علوم سیاسی درباره چارچوب فکری نشریه در مقدمه این شماره زیر عنوان «به چه می اندیشیم» آورده است:

« علم سیاست دینی نه علم بریده از خدا و نه علم دورمانده از ملت و کشور بلکه جزوی از حکمت عملی هم افق با حکمت نظری در حکمت متعالیه است. سخنی از فلسفه سیاسی که اولاً مشروعیت تأسیسی خود را از منبع حقیقی دانش دریافت می‌دارد ثانیاً این عقل نظری را در عقل عملی به وحدت می‌رساند و ثالثاً در معنای سیاست‌گذاری و تدبیر همه جانبه به کار می‌رود. این در حالی است که علوم سیاسی مدرن با قطع نظر از وحی و با تفکیک ساحات گوناگون انسان و جامعه، دین و دولت، قدرت و تهذیب،اخلاق و سیاست، اداره امور انسان فطری و یکپارچه را با اخلال مواجه کرده است. صد البته علم سیاست مدرن پیشرفت قابل ملاحظه‌ای در تبیین عرضی پدیده‌ها و امور اجتماعی و سیاسیات تک ساحتی داشته است اما به دلیل دورافتادگی از نظام طولی و به تبع آن غفلت از سیاست‌گذاری‌های جامع، ره‌آموز تشویش و اضطراب در انسان گردیده است. اکنون که زمانه تولید دانش‌های بومی است جا دارد که با تحول در مطالعات و پژوهش‌های علوم سیاسی کلاسیک، سیاست‌شناسی نوینی صورت پذیرد تا سیاست‌گذاری و مهندسی جامع، پایدار و متوازن در روندها و فرایندهای پیشرفت تدارک شود. علوم سیاسی در زیست‌بوم ما و از منظر حکمی جزیره‌ای مستقل و نامرتبط با سایر حوزه‌های دانش نیست بلکه خود حاوی دیگر مدیریت‌ها و مشتمل بر اداره انواع خط‌مشی‌ها و سیاست‌ها است. پس در مدرسه اسلامی علوم سیاسی، فقه و فرهنگ و هنر، سیاست و اخلاق و اقتصاد و امور اجتماعی و ... جملگی ذیل حکمت عملی متخذ از حکمت نظری طرح‌بندی می‌شوند.

وانگهی بر اساس نظام دانشی حکمت متعالیه، تمامی سیاست‌گذاری‌ها و خط‌مشی‌ها باید فارغ از سکولاریسم باشد گو اینکه تلازم ذاتی سیاست با سکولاریسم دلالتی باطل به شمار می‌آید. در این صورت سیاست سیاست‌گذاری‌ها ره‌آموز حیات معقول خواهد شد که جمع بین دین و دنیاست.»