به گزارش فرهنگ امروز به نقل از فارس؛ همایش بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی در دانشکده ادبیات فارسی دانشگاه تهران برگزار شد. دکتر میرجلال‌الدین کزازی در ابتدای این همایش گفت: این سخن، سخنی بر گزاف نیست و بارها گفته شده است اگر فردوسی در یکی از دشوارترین برهه‌های تاریخی شاهنامه را نمی‌سرود خود را ایرانی نمی‌دانستیم و در جهان سر برنمی‌انداختیم. این والایی را وامدار فرزانه طوس در گرو شاهنامه او هستیم.
وی افزود: همه آن چیزی که فرهنگ، تاریخ و دانش ایرانیان را می‌سازد بر ۴ رکن استوار است. شما اگر هر پدیده ایرانی را ژرف بکاوید سرانجام به این ۴ راه پی خواهید بود که نخستین آن خرد است. انسان ایرانی در جهان شاهنامه خردمند است. اگر شما کسی را که به نام ایرانی است اما خرد را به شایستگی ارج نمی دهد درست است که در ایرانی بودن او به گمان افتید.
این استاد دانشگاه ادامه داد: شاهنامه با سخن از دو گوهر بنیادین آغاز می‌شود؛ یعنی جان و خرد. اگر جان نباشد زندگی نیست و اگر خرد نباشد زندگی والا پدید نخواهد آمد. خردمندی برابر است با ایرانی بودن. کسی که خود را ایرانی می‌داند به ناچار باید شایسته این نام باشد. دومین بنیان شاهنامه داد است و سومین آن هم نام است. در ایران کهن کسی به آسانی نام خود را به دیگران نمی‌گفتند.
کزازی با اشاره به رکن سوم بنیادین شاهنامه گفت: یکی از روش‌های پهلوانی این بوده است که نام خود را به هماوردشان نمی‌گویند. چهارمین و آخرین رکن شاهنامه هم مهر است. ایرانی به ناچار مهربان هم هست.
شهرام ناظری در ادامه این مراسم گفت: من همیشه در مجامع دانشجویی حضور داشتم و هیچ به جمع‌هایی دانشجویان حضور داشتند نه نگفتم. برای من افتخار بزرگی است که در بزرگداشت حکیم بزرگ طوس شرکت داشته باشم.
این استاد آواز ایرانی با اشاره به محجوریت فردوسی در موسیقی ایرانی گفت: سؤالی که باید در خصوص فردوسی و موسیقی ایرانی مطرح کرد این است که چرا خوانندگان مطرح به سراغ فردوسی نرفتند و اشعار او را اجرا نکردند و باید پرسید که چرا فردوسی از رپرتوار موسیقی ایرانی کنار رفته است.
ناظری ادامه داد: در صد سال گذشته فردوسی غایب بزرگ موسیقی ایرانی بوده است. خود من بخاطر کرد بودنم و توجهی که نسبت به فرهنگ باستان و قدیمی ایران داشته‌ام و همچنین علاقه شدیدی که به ادبیات حماسی داشته‌ام در این زمینه بیشتر کار کرده‌ام. خوشبختانه طرز بیان حماسی هم در کارهایم بوده است که می‌تواند با اشعار شاهنامه صدایم جفت شود.
وی افزود: موسیقی سنتی بیشتر تمرکزش روی غزل بوده و ۹۰ درصد آوازهایی که در موسیقی سنتی خوانده شده‌اند روی اشعار سعدی و ۱۰ درصد آن هم به حافظ اختصاص داشته است. اما فردوسی جایی در این میان نداشته است. تا چند سال پیش ما مجوز اجرای اشعار شاهنامه را نداشتیم. خوشبختانه اکنون این ممانعت برطرف شده و توانستیم با موسیقی مقامی به سراغ اشعار فردوسی و بیان حماسه‌های او برویم.
در حاشیه مراسم:
*پس از اجرای قطعه اول، شهرام ناظری ضمن گلایه به کیفیت نامناسب صدا و میکروفن سالن با لحنی طنزآلود گفت: با این میکروفن و با این کیفیت صدا اگر پاواروتی هم بود آبرویش می‌رفت!
* ناظری در ادامه اجرایی که در سالن دانشکده ادبیات فارسی دانشگاه تهران داشت، مجددا به کیفیت بد صدا اشاره کرد و خطاب به مسولین برگزاری همایش گفت: ای کاش به من اطلاع می‌دادید تا من دستگاه ارزان قیمتی را که در خانه داشتم را با خود میاوردم تا با این مشکلات مواجه نمی‌شدیم.
*ناظری که با تشویق‌های مکرر دانشجویان حاضر در این همایش مواجه شد، تصمیم گرفت علی رغم کیفیت صدایی پایین سالن، قطعه‌‌ای را همراه با سه‌تار اجرا کند.
* در ادامه این مراسم ناظری سه‌تارش را به دست گرفت و شروع به نواختن کرد. چند دقیقه‌ای از سه‌تار نوازی او می‌گذشت که ناگهان کارش را متوقف کرد و خطاب به یکی از اساتید که در ردیف اول نشسته بود، گفت: هرگاه موز خوردنتان تمام شد، بفرمایید که من اجرا را ادامه دهم.