به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایرنا؛ در کتاب سرودی برای کریسمس (۱۸۴۳) نوشته چارلز دیکنز نویسنده انگلیسی برای اولین بار سفر در زمان در آثار داستانی مدرن خلق شد. اسکروچ شخصیت اصلی این کتاب توسط روح کریسمس گذشته سفری می کند تا روحش نجات یابد.
اما در واقع دیکنز اولین نویسنده غربی نبود که سفر در زمان را در یک اثر تاریخی استفاده کرد هر چند اولین کسی بود که توانست به خوبی آن را در اثری جا بیندازد به شکلی که تاثیرگذار باشد.
ساموئل مادن نویسنده انگلیسی در کتاب خود به نام خاطراتی از قرن بیستم در سال ۱۷۳۳ سفر در زمان را تشریح می کند اما بیشتر نسخه های این اثر که در هجو کلیسای کاتولیک بود نابود شد.
بعد از دیکنز نویسندگان بسیاری از جمله اچ جی ولز نویسنده و انسان شناس انگلیسی از سفر در زمان به عنوان استعاره ای اشاره به نابرابری اجتماعی استفاده کردند. وی همچنین در کتابی به نام ماشین زمان (۱۸۹۵) تصویر روشنی از ماشینی ارائه می دهد که امکان سفر در زمان را فراهم می سازد.
سفر در زمان در آثار سینمایی و ادبی قرن بیستم نیز ادامه یافت و برای نمونه فیلم جایی در زمان (۱۹۸۰) از روی کتاب بازگشت زمان ریچارد متیسون (۱۹۷۵) به نام ساخت.
در قرن بیستم سفر در زمان در آثار سینمایی نیز پدیدار شد و فیلم جایی در زمان که از روی کتاب علمی تخیلی ریچارد ماتسون در سال ۱۹۸۰ ساخته شد به طور مشخص این موضوع را در محور اثر قرار داد. اما برای درک دلیل محبوبیت آثار این چنینی بعد از جنگ جهانی دوم باید به بازه زمانی بین دو جنگ جهانی و فرضیه آلبرت اینیشتین در مورد زمان به عنوان بعد چهارم توجه کرد.
این فرضیه دیدگاه انسان ها را با گذشته و آینده تغییر داد و مفهوم یهودی و مسیحی از سرنوشت خطی را با چالش روبرو کرد.
غیر از این آشنایی وعلاقه فرهنگ غرب به فرهنگ های دیگر مانند فرهنگ هندی و مفهوم زمان به عنوان تاریخی تکرار شونده با دورانی از جنگ و هوانوردی فناوری همزمان شد.
در حالی که مشاهده جهان از داخل یک هواپیما برای اولین بار ممکن می شد هزاران خانواده سعی می کردند از طریق احضار ارواح با سربازان کشته شده خود ارتباط برقرار کنند بنابر این مهندس جی دبلیون دان مهندس هوانوردی و فیلسوف کتاب پرفروش تجربه ای با زمان را در سال ۱۹۲۷ نوشت و این عقیده را در آن بیان کرد که می توان در رویا از همه مرزهای زمان عبور کرد.
علاقه سینما به سفر در زمان در سال های اخیر نیز ادامه یافته است و موضوعاتی با رستگاری فرد و دنیا با توسل به سفر در زمان ساخته می شود. سفر در زمان می تواند شبیه یک فرار فانتزی باشد اما در بهترین حالت کشف پیامدهای پذیرش این نکته است که آینده در دستان ماست.