شناسهٔ خبر: 60390 - سرویس دیگر رسانه ها

بلوکی‌فر؛ نقاشِ زبردستِ پرده های حماسی

«عباس بلوکی فر» نقاش قهوه خانه ایِ متولدِ استان مرکزی، از جمله پیشگامان این هنر تاریخی است که به سبب قدرت قلم و توانایی به کارگیری رنگ در پرده هایش، همواره مورد تحسین بود.

به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایسنا؛ این استاد هنرمند نقاش قهوه خانه‌ای سال ۱۳۰۳ در تفرش متولد شد و از نوجوانی به نقاشی قهوه‌خانه‌ای روی آورد و آن را به کمال رساند و تابلوهایش را با اشعاری از خود زینت می‌داد.

استاد بلوکی فر سال ۱۳۰۳ خورشیدی در تفرش و در خانواده ای سنتی و فقیر چشم به جهان گشود، او فرصت تحصیل نیافت چرا که از هفت سالگی مجبور شد برای امرار معاش خانواده اش کار کند.

به عنوان شاگرد یک نقاش ساختمان، نقاشی زیرشیروانی و ساختمانی را به عهده گرفت و با رنگ قلم مو آشنا شد و همزمان به مکتب رفت اما تنها به نقاشی ساختمان بسنده نکرد و به کار تزئینات داخلی ساختمان نیز پرداخت، هوش سرشار و استمرار و ممارست باعث شد در طول ۲ سال به رموز و فنون کار تزئینات داخلی ساختمان هم آشنا شود و هوش سرشار،استمرار و ممارست باعث شد در طول دو سال استادکار قابلی شود.

یک تصادف باعث شد که در سن ۹ سالگی با نقاش معروف و پیش کسوت نقاشی مکتب قهوه خانه «حسین قوللر آغاسی» آشنا شود خودش گفته که قوللر، گمشده اش را یافت.

  به مکتب هم که می رفت به نقش‌های کتاب توجه داشت و از روی عکس‌ها و نقش‌ها نسخه برمی داشت و نقاشی می کشید.

کار نقاشی ساختمان را به عنوان شغل ادامه داد اما از همان نوجوانی به سفارش دیگران تابلو می کشید از میان کارهای اولیه او تابلوهای جنگ خیبر، رستم و سهراب و  واقعه مختار در موزه هنرهای زیبا نگهداری می شوند و نشانی از تلاش و کوشش او در دستیابی به مهارت در نقش پردازی و رنگ گذاری او در نوجوانی است.

در سن ۲۱ سالگی به مشهد رفت و در آنجا با محفلی از دراویش آشنا شد و به آنان پیوست و در طول پنج سالی که در مشهد بود به کار نقاشی قهوه خانه ای پرداخت.

نوسازی ۴۰ پرده دراویش در مشهد

دراویش از او خواستند تا پرده های کهنه و قدیمی و رنگ و رفته شان را دوباره نقاشی کند، در طول پنج سال ۴۰ پرده برای دراویش، نانواها و قهوه چی ها نقاشی کرد و این دوره کار مستمر او را به پختگی و کمال رساند تنوع نقش ها، تمرکز نقاشی و آشنایی با ادبیات حماسی ایران مهمترین دستاوردهای این دوره از کار اوست.

سال ۱۳۲۹ خورشیدی به تهران بازگشت و تمام وقت و زندگی اش را به نقاشی اختصاص داد بعدها به عنوان طراح در دانشگاه مکاتبه ای فعالیت می کرد و در اواخر خدمت با عنوان هنرمند درجه یک، که معادل دکترای هنر و مردم شناخته شد.

برگزاری نمایشگاه هایی از آثار این سبک نقاشی سنتی در نشریاتی چون هنر و مردم، برگزاری نمایشگاه هایی در جشنواره توس و جشنواره های هنرهای مردمی و سنتی را در کارنامه خود ثبت کرد.

مجموعه فعالیت های هنری استاد باعث توجه همگانی به این نوع نقاشی شد و باعث شد که آثار از محل های طبیعی و سنتی خود خارج شود و به عنوان یک مورد توجه قرار گیرد و اصول زیبایی شناسی و ویژگی های هنری آن به بحث گذاشته شود.

نقش بستن آثار بر دیوار موزه های داخلی و خارجی

کارهای بلوکی فر در کنار آثار قوللر و مدبر به دیوار موزه ها و نگارخانه ها راه یافت و با توجه به حمایت های همه جانبه و بی دریغ مهندس «جواد عقیلی» این استاد گمنام فرصتی و تولدی دوباره یافت تا بتواند کاری از خود خلق و به جای گذارد.

به این طریق آثار بلوکی فر راهی نمایشگاه ها از جمله پاریس، نمایشگاه هنر ایران در آلمان و نیویورک  و در موزها از جمله موزه رضا عباسی، هنرهای زیبا، هنرهای تزئینی و موزه هنرهای معاصر تهران شد همچنین بسیاری از پرده های او در این موزه ها محفوظ است و جزئی از میراث هنرهای تجسمی ایران محسوب می شود.

تابلوی شایسته و زیبای او با عنوان روز عاشورا در موزه هنرهای معاصر تهران، یکی از پرده های ارزنده این هنرمند صاحب سبک است که با مرگش مکتب نقاشی قهوه خانه ای یکی از مهم ترین هنرمندانش را از دست داد.

در طول سال های  ۱۳۱۸و۱۳۱۷ نیز در قهوه خانه مشهدی محمدعلی خسرو، واقع در خیابان حافظ رو به روی در غربی پارک شهر کنونی، به سفارش قهوه خانه دارش چند تابلوی نقاشی کشید.

حماسه مذهبی مضمون آثار استاد بلوکی فر

مضمون نقاشی های این نقاش بیشتر برگزیده از حماسه های مذهبی است قلم او، شیوه هنری و ریزه کاری های ویژه ۲ استادش، قوللر و مدبر را نشان می دهد.

در ساخت، پرداخت، ترکیب بندی و آمیزه رنگ ها، از هر ۲ استاد مایه هایی گرفته است. نقاشی های نخستین سال های هنریش را، زنده ترین و جذاب ترین آثار خود می انگارد. در پنجاه سال گذشته،تابلو های نقاشی فراوانی به سفارش مردم از هر سنخ و گروه کشیده است تابلوهای او در خانه ها، سقاخانه ها، قهوه خانه ها، زورخانه ها و بعضی از مکان های عمومی پراکنده است.

از جمله آثار برجسته او، می توان «بارگاه کیخسرو»، «جنگ خیبر» و «روز عاشورا» را نام برد.

با مرگش در سال (۱۳۸۸) مکتب نقاشی قهوه خانه ای یکی از مهم ترین هنرمندانش را از دست داد.