ضرورت تاریخنگاریِ غیرِفکریِ هویت؛

مورخان و خودآگاهی ملی

پژوهش درباره‎ی سیر تطور هویت و خودآگاهی ملی ایرانی، نیازمند نوعی تاریخنگاری دقیق و کنکاش وسواس‎آمیز مورخانه است. اما چنین وظیفه خطیری را نباید صرفاً به مورخان تاریخ فکر واگذار کرد، آن هم به این دلیل که شمار زیادی از مورخان فکری (که بنا بر مُد فکری روز رو به افزایش دارند) نه تنها در پرورش و رواج تصورات نادرست در این زمینه نقش بسزایی دارند، بلکه گاه بسیاری از برداشت‎های ناصواب درباره‎ی موضوعاتی چون هویت، اساساً برخاسته از سهل‎انگاری‎ها و بی‎دقتی‎های روش‎شناختی آنان است.