نوآورو متفکر/ کوتاه‌ درباره بزرگ علوی به بهانه صدرنشینی فروش کتاب‌هایش

علوی یکی از پیشگامان نهضت نوین ادبی ‌است که سایه به سایه صادق هدایت بر روند داستان‌نویسی مدرن تاثیری بسزا گذاشت.

در یاد ماندگانِ خویش از یاد برده

در نگاهی اجمالی به این دو داستان‌نویس و آثارشان، می‌توان چرایی ماندگاری یک نویسنده را درک کرد. هدایت و علوی هر دو حساسیت بالایی نسبت به محیط پیرامون خود داشتند. آنها با فهم عمیق از انسان، از نوع ایرانی و بالاخص شهری، خود را در متن زندگی حس می‌کردند. هرچند هدایت انزوا را دوست‌تر می‌داشت یا علوی بخش بزرگی از زندگی خود را در ایران سپری نکرد، اما هر دو در جریان آنچه در ایران و بر ایرانی می‌گذشت، بودند و این شاید بزرگ‌ترین درسی است که می‌توان از آن نسل بی‌تکرار آموخت.

رئالیستی‌نوشتن در زمانه‌ای که ممکن بود/ شکل‌های زندگی: رئالیستی‌نوشتن بزرگ علوی و اهمیت سمبل‌ها در آثارش

موضوع یک اثر رئالیستی تجربه درون نیست، بلکه واقعیتی بیرونی است، ثبت واقعیت است. در این‌جا موضوع رئالیسم با ناتورالیسم یکی می‌شود. اما واقعیت رئالیستی گاه توان آن را می‌یابد که خصلتی پویا پیدا کند و به یک «موقعیت»، یا «لحظه تاریخی» گره بخورد.

البته که علوی داستان می‌نوشت

متن زیر به‌مناسبت تجدیدچاپ «چشمهایش» بزرگ علوی منتشر گردید.

به مناسبت 13 بهمن، سالروز تولد بزرگ علوی/ 1

نویسنده‌ای که قربانی سیاست شد

بزرگ علوی نخستین نویسنده دوران معاصر است که زندان و مصایب مردان سیاسی زندانی را تجربه کرده و از کنار آن بی‌اعتنا نگذشته است. محمد بهارلو معتقد است که نوشتن درباره زندان و زندان‌بان و خاطرات حبس، تازگی ملموس آثار بزرگ علوی است تا جایی که او را به مبدع «ادبیات زندان» بدل کرده است.