با موسیقی مطربی فرهنگ‌سازی می‌کردند

«ای خانم از پیاده‌رو، بی فیس و بی افاده رو/ دوچرخه‌چی عقب بزن، درشکه‌چی جلو برو/ صغری بَگم با بچه‌هاش شب‌ها به لاله‌زار می‌ره/ پاش که به میدون می‌رسه صف می‌گیره قطار می‌ره...». این بخشی از ترانه‌ای است که هوشنگ جاوید می‌خواند و از آن به عنوان ترانه مطربی تهران که به سمت انتقاد از رفتارهای اجتماعی پیش می‌رفته، اشاره می‌کند که به نحوی عمل فرهنگ‌سازی را با استفاده از آن انجام می‌دادند.

هوشنگ جاوید: در کانون مداحان هیچ تبیین جدیدی نداشتیم / نوحه‌های امروزی از بیرون هدایت می‌شود

هوشنگ جاوید معتقد است؛ هنر مداحی و نوحه‌خوانی درگذشته به حدی والا بوده که بسیاری از خوانندگان و نوازندگان در محضر استادان این هنر قدسی شاگردی می‌کردند، ولی امروزه هیچ خبری از این تأثیرگذاری نیست.

«موسیقى رمضان در ایران» کتابی به کوشش هوشنگ جاوید

كتاب «موسیقی رمضان در ایران» كه توسط هوشنگ جاوید گردآوری و با نت نگاری محمدرضا درویشی انجام شده است، اثری پژوهشی است كه در ماه رمضان به علاقه مندان كتاب معرفی می شود.

دزدی موسیقی را جدی بگیریم/ فعلا فقط سکوت

مولف و پژوهشگر موسیقی نواحی کشورمان از رعایت نشدن حقوق ایده‌پردازان و مولفان طرح‌های هنری و دزدیدن ایده‌هایشان گله کرد.

نگاهی به موسیقی تلفیقی در ایران به بهانه انتشار آلبوم «مستور و مست» همایون شجریان؛

مسخ فرهنگی؛ محصول موسیقی تلفیقی در ایران

موسیقی ایرانی و دستگاهی ما در حال آسیب دیدن است و متاسفانه آسیبی که از قِبال تولید آلبوم‌هایی با عنوان تلفیقی که براساس طراحی و اصول دقیقی تولید نشده‌اند، نصیب ما می‌شود، «مسخ فرهنگی» است به این معنا که با استفاده از سازهای اروپایی و دستگاه ماهور،‌گام‌ها را با یکدیگر تلفیق می‌کنند و فاجعه‌ آنجایی رخ می‌دهد که موسیقی اروپایی بالا می‌آید وپررنگ‌تر می‌شود و به همین شکل کم‌کم لباس موسیقی ایرانی از تن آثار منتشر شده در عرصه موسیقی در می‌آید و موسیقی فرنگی جای آن را می‌گیرد.