پیر بوردیو

کل اخبار:6

  • ۱۳۹۶-۱۲-۱۳ ۱۴:۲۰

    «انسان دانشگاهی» پی‌یر بوردیو منتشر شد

    «انسان دانشگاهی» اثر پی‌یر بوردیو با ترجمه حسن چاوشیان توسط انتشارات پارسه به تازگی منتشر شده است.

  • سارا شریعتی ۱۳۹۴-۰۸-۱۶ ۱۲:۰۲

    گزارشی از نشست «انقلاب سمبلیک در آرای بوردیو»؛

    تأملی در مفهوم انقلاب سمبلیک بوردیو

    یک انقلاب سمبلیک مثل یک انقلاب سیاسی ساختارهای شناختی را تغییر می‌دهد و حتی گاه ساختارهای اجتماعی را. مقصود از انقلاب سمبلیک، انقلابی در ساختارهای شناختی، زیباشناختی، اخلاقی و در نتیجه ربط گاه مستقیم و غیرمستقیم با انقلاب سیاسی و اجتماعی است؛ انقلاب سمبلیک نظم زیباشناسی را تغییر می‌دهد.

  • ۱۳۹۴-۰۴-۲۰ ۱۳:۲۰

    ۷۲ سال زندگی پیر بوردیو

    پیر بوردیو در روز ۲۳ ژانویه سال ۲۰۰۲، در سن ۷۱ سالگی، در اثر سرطان ریه درگذشت. او کمی قبل از مرگش کتابی را با عنوان "طرحی برای تجزیه و تحلیل خود[۲۷]" منتشر کرد که در آن سیر زندگی‌اش را با نگاهی جامعه‌شناسانه مورد بررسی قرار می‌دهد. همچنین در سال ۲۰۰۱، فیلمی درباره او توسط پیر کارل ساخته می‌شود با عنوان "جامعه‌شناسی یک ورزش رزمی است" که بسیاری معتقدند که عنوان این فیلم گویای رویکرد بوردیو به دانش جامعه‌شناسی است.

  • ۱۳۹۴-۰۳-۰۹ ۱۵:۴۰

    رسانه‌های گروهی، روشنفکران و پیر بوردیو

    یکی از موضوعات مورد بحث من با بوردیو در این سال‌های اخیر، مسئله تحولات دوران جدید بود. نکته‌ای که باید در اینجا به آن توجه کنیم این است که او دقیقا از کسانی بود که تا لحظه آخر مخالفت خود را با فروتنی گول زننده‌ای که امروزه توصیه می‌شود، حفظ کرد.

  • گراس و بوردیو ۱۳۹۴/۰۱/۲۵

    گفتگوی گونتر گراس و پیر بوردیو؛

    لب به اعتراض گشودن

    ما هر دو، جامعه شناس و نویسنده، فرزندان روشنگری اروپایی هستیم که امروز همه جا – یا لااقل در فرانسه و آلمان- به زیر سئوال رفته است. گویی این جنبش اروپایی روشنگری براستی شکست خورده باشد. بسیاری از جنبه هایی که در ابتدا در این جنبش وجود داشت – بیاییم تنها به مونتنی فکر کنیم- در طول قرنها از میان رفتند. از جمله جنبه طنز آمیز ماجرا.

  • سارا شریعتی ۱۳۹۳-۱۲-۲۳ ۱۱:۰۶

    گفتاری از سارا شریعتی؛

    تاملی در موانع پنهان آموزش جامعه‌شناسی هنر در ایران

    مدرسه و نهادهای آموزشی، علی رغم سیاست دمکراتیزاسیون، عمومی و رایگان شدنشان برای همه، باز هم به بازتولید نظم وسلطه پیشین می‌پردازند و میدان فرهنگ و هنر عملا باز در قلمرو «وارثان» باقی می‌ماند. در نتیجه عمومیت این نهاد‌ها عملاً به عمومی شدن فرهنگ و هنر نمی‌انجامد، و در پس پرده دمکراتیزاسیون باز‌‌ همان نظم پیشین است که برقرار می‌شود.