به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از مهر؛ دومین سالگرد درگذشت حجت الاسلام علی ابوالحسنی (منذر) پژوهشگر و مورخ، با عنوان «بیدارگر بصیر» عصر امروز  ۵ اسفند ماه در سالن اجتماعات حوزه هنری برگزار شد.

در بخشی از این مراسم حجت الاسلام و المسلمین دکتر عبدالحسين خسروپناه رئیس مؤسسه پژوهشی حكمت و فلسفه ایران طی سخنانی از مرحوم ابوالحسنی با عنوان شخصیتی پرکار، ادیب، صریح، منصف یاد کرد و گفت: مرحوم ابوالحسنی را معمولا به عنوان مورخ می شناسند به ویژه آثاری که درباره مشروطه و شیخ فضل الله نوری نوشته است، این درست است اما ایشان در اوایل انقلاب کتابی با عنوان «شهید مطهری افشاگر توطئه» را نگاشت که جریان التقاط را با روش شناسی و مباحث شهید مطهری معرفی می کرد.

وی در ادامه به تبیین شخصیت مرحوم ابوالحسنی از منظر فکری پرداخت و گفت: ایشان قبل از اینکه یک مورخ باشد یک متفکر بود و قبل از اینکه دغدغه نگارش تاریخ را داشته باشد دغدغه این را داشت که اسلام و مدرنیته را چگونه می توان جمع کرد.

این استاد حوزه و دانشگاه افزود: مرحوم ابوالحسنی تنها دغدغه اش این نبود که شیخ فضل الله را معرفی کند بلکه دغدغه  مهم دیگری را داشت که در آثارش می توان آن را یافت. او می خواهد یک جریان شناسی فکری را در تاریخ معاصر با رویکرد تاریخی به مخاطب معرفی کند.

وی تأکید کرد: در تاریخ معاصر ایران و حتی جهان اسلام که امروز هم با آن روبرو هستیم جریانی وجود دارد به نام« روشنفکری سکولار» که  در صدد این است که عقلانیت خودبنیاد غرب را معرفی کند حتی ممکن است کسانی در لباس روحانیت در پی اشاعه فکر سکولار باشند. مرحوم ابوالحسنی هم در معرفی شیخ فضل الله جریان روشنفکری سکولار را معرفی کرد و هم جریان سنتی حوزه را که دغدغه دنیای امروز را نداشتند نشان داد که نمی دانند فی المثل الان جامعه با چه پرسش و نیازی روبروست. در کنار معرفی این دو جریان، جریان سومی را به عنوان« نواندیشی دینی» را معرفی می کند جریانی که می خواهد بداند چگونه می توان بین سنت و مدرنیته جمع کرد.

خسروپناه با اشاره به تبیین طرح عدالت‌خانه شیخ فضل الله نوری از سوی مرحوم ابوالحسنی یادآور شد: مرحوم ابوالحسنی نشان می دهد که این طرح برگرفته از میراث اسلامی ماست که ناظر به زمان حاظر است و با زبان زمان پیوندی را که شیخ فضل الله اعلام کرده را معرفی می کند و به خوبی روشن می کند که جریان «نواندیشی دینی» چه تفاوتی بین شیخ فضل الله و مرحوم علامه نائینی می گذارد. از لحاظ تئوری این دو با هم تفاوتی ندارند و از لحاظ گفتمان سیاسی هر دو معتقد به حکومت اسلامی و اصل ولایت بودند اما در تشخیص مصداق با هم اختلاف داشتند و او نشان می دهد که شیخ شهید متوجه مصداق دقیقی شد که بسیاری از بزرگان که بعدها جزو نواندیشان دینی شدند، متوجه این امر شدند.

وی در پایان با بیان اینکه مرحوم منذر پژوهشگری به مثابه یک پژوهشگاه بود، تأکید کرد: با آثار مرحوم منذر می توان جریان شناسی فکری تاریخ معاصر ایران را تدوین کرد.

در ادامه این مراسم حجت الاسلام سیدهادی خسروشاهی و دکتر سنگری به بیان وجوه علمی و ادبی مرحوم حجت الاسلام ابوالحسنی پرداختند.