به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از مهر؛ مرحوم محمد ابراهیم باستانی پاریزی استاد رشته تاریخ دانشگاه تهران مراسم نکوداشت یکصدمین سال تولد استاد دکتر منوچهر ستوده در سخنانش را در این برنامه با نقل بیتی از حکیم ملا هادی سبزواری آغاز کرد و گفت: ملاهادی سبزواری می گوید: نه در اختر بود نه در چرخ سکوت/ گر نبودی در زمین خاک نشینانی چند. من این شعر را برای دانشجویانی خواندم که یک ماه، دو ماه و پنج ماه است این طرف و آن طرف می جنبند که مجلس تجلیلی برای دکتر ستوده بر پا کنند این همت خیلی ارزش دارد و واقعا اینها همین خاک نشینانی هستند که حکیم سبزواری می گوید آنها روزی نتیجه این احترامی را که برای استاد و معلم و مقام علم قائل هستند، خواهند دید.
وی افزود: مادر چند روز گذشته این افتخار را داشته ایم که در همین دانشکده ادبیات در باب دو استاد بزرگوار صحبت کنیم که گوش شیطان کر هر دوی آنها 100 ساله شدند یک پرفسور فضل الله رضا و یکی هم دکتر منوچهر ستوده.
باستانی پاریزی با یادآوری درگذشت نلسون ماندلا به شوخی در این باره گفت: عمو یحیی که همیشه دنبال همه هست، این روزها در آفریقای جنوبی مشغول است و ظاهرا فعلا قصد ندارد به این طرف دنیا و نیم کره شمالی بیاید؟
باستانی پاریزی اضافه کرد: دکتر ستوده جغرافیایی تاریخی درس می داد واقعیت این است که تاریخ و جغرافیا همیشه خواهر و برادر دوقلوی هم بودند و به نظر من این دو درس را از هم جدا کردند چون بدون شناخت جغرافیا نمی شود درست تاریخ را درک کرد.
وی ادامه داد: مزیت دکتر ستوده این بود که در خلال تدریس جغرافیای تاریخی و جغرافیای انسانی تمام ایران را گشته است و بعد هم نظرش را در این باره در کلاسها گفته است.
این همکار قدیمی ستوده در گروه تاریخ دانشگاه تهران که به همراه او از شاگردان زنده یاد فروزان فر هم به شمار می رود، در ادامه سخنانش این شوخی فروزان فر را با ستوده و افشار نقل کرد و گفت: دکتر ستوده و ایرج افشار و چند نفر دیگر همیشه هم قدم بودند و همه جا را می گشتند یک بار بعد از چند روز که رفته بودند مازندران، بعد از بازگشت استاد فروزانفر به آنها گفته بود که افشار و ستوده کجا بوده اید؟ آنها هم گفته بودند استاد ما پیاده رفته بودیم مازندران و الان هم در خدمت شما هستیم، استاد فروزانفر هم به آنها گفته بود شما کار مهمی کرده اید چون روی قاطرهای امامزاده داود را سفید کرده اید!
این استاد پیشکسوت کرمانی در پایان سخنانش از کتاب منوچهر ستوده در باره گویش کرمانی با عنوان یکی از بهترین آثار در باب گویش ها در ایران نام برد.