به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از مهر؛ چنگیز جلیلوند با بیان اینکه نمی خواهد حرف های همیشگی را درباره مشکلات دوبله بزند، گفت: من نمی‌خواهم همان حرف‌های تکراری درباره مسایل دوبله را بیان کنم اما واقعیت این است که تا زمانیکه به دوبله توجهی نشود هیچ انگیزه‌ای برای کار در این عرصه وجود ندارد.
وی ادامه داد: صنف دوبله تنها صنفی است که هیچ گاه عوامل آن دستمزد مناسبی دریافت نمی کنند. یک کارگر عادی در روز ۷۰ تا ۸۰ هزار تومان دریافت می کند اما دوبلورها درآمدشان به ۳۰ یا ۴۰ هزار تومان هم نمی رسد. اگر استثناها و پیشکسوت های این حرفه را کنار بگذارید متاسفانه جوانان امروز هیچ انگیزه ای برای کار دوبله ندارند چون می بینند هر روز باید همه توان خود را در این راه بگذارند و چیزی هم دریافت نمی کنند. حقوق این گوینده ها به زحمت به یک میلیون تومان هم نمی رسد.
این دوبلور و گوینده پیشکسوت یادآور شد: ما در گذشته یک فیلم را با مبلغی خیلی بیشتر از الان دوبله می کردیم. شاید برای دوبله یکی فیلم ۳۰۰ هزار تومان می گرفتیم که در آن زمان هزینه یک آپارتمان می شد. حالا اما با ۳ میلیون تومان هم نمی توان کاری کرد.
جلیلوند افزود: رقم های خوب برای آدم های معمولی نیست. بسیاری از اعضای انجمن گویندگان و سرپرستان گفتار فیلم بیشتر از ماهی ۷۰۰ هزار تومان نمی توانند درآمد داشته باشند، اگر هم حرفی بزنند همین انجمن را هم تعطیل می کنند. ما جوانان بساری داریم که به دنبال کار می گردند اما وضعیت در دوبله اسفناک است و کسی نمی تواند در این زمینه به راحتی کار کند جوانان هم مدتی می آیند کار می کنند و چون می بینند پولی درنمی آورند، این کار را رها کرده و به سراغ کار دیگری می روند. تلویزیون برای هر گوینده حدود ۷۰ هزار تومان می دهد ولی بیرون از صدا و سیما دریافتی ها بیشتر است. با این حال مشکل این است که کار زیادی بیرون از تلویزیون نیست.
دوبلور شخصیت‌های ایفا شده توسط مارلون براندو از بغض خود درباره سختی ها و مشکلات دوبله گفت و با اشاره به تاثیر نبود حمایت ها در دلسردی دوبلورها تصریح کرد: هر کسی که در کار خود انگیزه نداشته باشد به هیچ جا نمی رسد. حتی آن کسیکه نجاری می کند وقتی چکش خود را بر در و تخته می کوبد، اگر کسی قدر این هنر او را نداند به تدریج دلسرد می شود و دیگر کار خود را با علاقه انجام نمی دهد چون کسی نیست که ارزش کار استاد نجار را بداند. این واقعیت امر است که بچه های ما در دوبله زحمت می کشند اما نه گوشه چشمی به آنها می شود و نه حتی دلگرمی برایشان وجود دارد. کارها ماشینی شده است گویندگان انگار می آیند تنها دوبله می کنند و بعد می روند. دوبلورها را حقوق بگیر کرده‌اند.
جلیلوند در پیشنهاد خود برای اینکه چگونه می توان به صنعت دوبله کمکی کرد و آن را به دوران طلایی خود بازگرداند، گفت: باید سینمای نمایش دهنده فیلم های خارجی وجود داشته باشد تا وقتی فیلمی را دوبله می کنید، جایی باشد که آن را ببینید و به دیگران معرفی کنید. چه کسی می رود و این سی دی ها را تهیه می کند، فیلم را باید در سینما دید تا مخاطبان هم سرگم شوند و هم سینما رفتن برای مردم ما عادت شود. مخاطبی که به سینما می رود باید گزینه های مختلف و متنوعی داشته باشد. باید برای سلیقه های مختلف فیلم وجود داشته باشد، نمی توان سینما را فقط به فیلم های ایرانی منحصر کرد.