به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از ایبنا؛ اسرافیلی گفت: وجود کارگاه‌های شعر در وضع کنونی بسیار ضروری و لازم است، اما کارگاه‌ها و انجمن‌هایی که در فرهنگسراها برگزار می‌شوند، رنگ و رو و ویژگی یک کارگاه حرفه‌ای شعر را ندارند.
وی افزود: نظر اغلب مسوولان این کارگاه‌ها و جلسات شعرخوانی بسیار ابتدایی و پیش پا افتاده است و بیشتر به به‌به و چه‌چه عادت کرده‌اند. این به‌به و چه‌چه‌ها حتی زمانی هم که وزن و قافیه شعرها ایراد دارد شنیده می‌شود. مسوولان این کارگاه‌ها گاه چنان تعریف می‌کنند که گویی شعری به زیبایی آن‌چه خوانده شد هنوز سروده نشده است.
شاعر «مردان آتش نهاد» ادامه داد: گاهی اتفاق می‌افتد به جمعي دعوت می‌شویم و استادی از شعری تعریف می‌کند. در بدو امر این موضوع به ذهنمان می‌آید که با تأیید استاد بدون شک آن شعر بی‌عیب و نقص است و هیچ اشکالی ندارد، اما عکس این موضوع صادق است. یعنی حتی با تأیید استاد نیز آن شعر، شعر درخشانی نیست، چه بسا که ضعیف هم هست.
این شاعر اضافه کرد: این به‌به‌و چه‌چه‌ها هیچ گونه تأثیری در واقعیت امر ندارند و نه تنها به شعر امروز کمکی نمی‌کند که به آن‌ها لطمه هم می‌زند.
اسرافیلی توضیح داد: اوایل انقلاب با تشکیل حوزه هنری در کارگاه‌های شعر شرکت می‌کردم. شاعرانی چون زنده‌یاد طاهره صفارزاده نیز در این کارگاه‌ها حضور داشتند و نظر خود را ابراز می‌کردند. خانم صفارزاده واقعا در عرصه شعر صاحب نظر بودند. ایشان مواردی را گوشزد می‌کردند و تشکیل این کارگاه‌ها کاری ارزشمند و ارزنده بود.
وی در پایان افزود: توصیه می‌کنم استاد هیچ گاه از شعری که قافیه‌اش غلط است تعریف نکند.
اسرافیلی متولد 1330 تبریز است. اولین اثر مستقل او كتاب «تولد در میدان» است كه سال 64 از سوی حوزه هنری چاپ و منتشر شد.
کتاب‌های آتش در خیمه‌ها (مجموعه شعر عاشورایی)، در سایه ذوالفقار (مجموعه شعر دفاع مقدس)، «عبور از صاعقه»، «مردان آتش‌نهاد»، «گزیده ادبیات معاصر شماره 5»، «آتش در گلو»، «آیینه و سنگ» «مریم‌ها و شقایق‌ها» (نگاهی به شعر خواهران در موضوع جنگ، با همكاری چند نفر) از جمله آثار او هستند.