به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از نسیم؛ مدیرعامل موسسه سینما شهر با بیان اینکه انتقاد از نصب دستگاه‌های ایی سینما در سالن‌های سراسر کشور کار‌شناسی و بر اساس آگاهی نیست گفت: دیجیتالی شدن سینماهای شهرستان‌ها و تهران تقریبا به پایان رسیده است.
مهندس «مجید مسچی» در گفت‌و‌گو با سایت سازمان سینمایی درباره دیجیتالی شدن سالن‌های سینمایی و مسائل پیش روی این کار بزرک توضیحاتی را ارائه کرد. آنچه در ادامه می‌آید صحبت‌های مهندس مجید مسچی در این باره است:
پایان دیجیتال شدن سینماهای کشور
پایان دیجیتالی کردن سینماهابه صورت جدی و گسترده از جشنواره سی و سوم کار دیجیتالی کردن سینما‌ها را آغاز کردیم و تقریبا دیجیتالی کردن سالن‌های سینمایی به اتمام رسیده است.
در این میان برخی سینما‌ها نیز به دلیل مشکلاتی همچون اختلاف مالکین تاکنون دیجیتالی نشده است.
از منظر بیرون شاید برخی به این نکته توجه کنند که چرا سینما صحرا تاکنون دیجیتالی نشده است و یا اینکه برخی به دنبال دلیل دیجیتالی نشدن سینما مرکزی باشند حتا شورای صنفی هم هم موضوع را از ما جویا می‌شود؛ درصورتی که این سینما‌ها نیز دچار چنین مشکلاتی بوده‌اند که اخیرا این مسائل در حال رفع شدن است.
بخش بزرگی از سالن‌های سینمایی استان‌ها دیجیتالی شده و تنها بخش اندکی از سالن‌های سینمایی در استان‌های مختلف نیازمند دیجیتالی شدن است. در استان تهران تعداد انگشت شماری از سالن‌های سینمایی هنوز دیجیتالی نشده است.
به جز دو سالن از اریکه و سینما صحرا و مرکزی که به ان اشاره شد تنها دیجیتالی کردن برخی سینماهای نیمه تعطیل ز جمله آرش، پیوند و سینماهایی از این دست باقی مانده است. بجز این سالن‌ها باید تجهیز برخی سالن‌های شهرداری‌ها نیز باقی مانده است.
دیجیتالی کردن سینماهای نیمه تعطیل
نمی‌توانیم سینماهای نیمه تعطیل را دیجیتالی نکنیم. ملاک ما اداره نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی است. می‌دانیم درصدی از دیجیتالی کردن سینما‌ها به اصطلاح پرت روبرو می‌شود.
سینماهایی که ما در شش ماه اخیر دیجیتالی کردیم به دلیل برخی اختلافات مالکان تعطیل شده است؛ به عنوان نمونه سه سالن سینما پردیس دیجیتالی شد اما این سینما امروز تعطیل است. سینمای انقلاب بابل نیز به شخص دیگری واگذار شده و در چنین شرایطی به سر می‌برد.
ما خیلی وارد پشت صحنه ماجرا نمی‌شویم البته قرارداد دیجیتالی شدن سینما را سفت و سخت منعقد کردیم و اگر سینمایی فعال نباشدبر اساس قرارداد تجهیزات آنرا بر می‌داریم.
بودجه دیجیتالی کردن فرهنگسرا‌ها و سینماهای حوزه هنری
خیلی از فرهنگسرا‌ها دارای سالن سینمایی به معنای حقیقی نیستند و از این سالن‌ها مدتی برای نمایش فیلم و سپس امر دیگر فرهنگی استفاده می‌شود. دیجیتالی شدن این سالن‌ها در دستور کار ما قرار دارد اما بخشی از بودجه این مهم را باید شهرداری‌ها تامین کنند.
100 درصد دیجیتالی کردن سینما‌ها را وزارت ارشاد پرداخته است حتی لامپ مورد نیاز پروژکتور‌ها نیز تا یکسال برای سینما‌ها تامین شده است.
سینماهای حوزه هنری قرار بود 10 درصد را تامین کرده و 90 درصد را ارشاد پرداخت کند اما حوزه هنری هزینه‌ای تاکنون پرداخت نکرده و این 10 درصد به حساب بدهی‌های این نهاد محسوب شده است.
رایزنی‌های بسیاری از سوی حوزه هنری برای تامین این 10 درصد از سوی ارشاد انجام شد اما رییس سازمان سینمایی اصرار داشت این مبلغ از سوی حوزه پرداخت شود.
دیجیتالی کردن سینما‌ها به عهده سینماداران
درباره سیستم‌های نصب شده در سینما‌ها صحبت‌های بسیاری شد. برخی گفتند این سیستم‌ها هندی و غیر استاندارد است.
قضاوت در این باره بر اساس شنیده‌ها رخ می‌دهد. بسیاری از سینماداران اطلاعات فنی ندارند و کمی هم صداقتشان کم است.
پیش بینی می‌کردم که شاید خوانش‌های مختلفی در انتخاب دستگاه‌های دیجیتال وجود داشته باشد اینکار را به خود سینماداران وگذار کردیم. بر اساس قرارداد انتخاب نوع دستگاه‌ها بر اساس سلیقه سینمادار است. بودجه مشخصی برای هر سینما درنظر گرفته شده و به سینمادار اعلام شده بر اساس بودجه که رقم مناسبی است دستگاه مناسب با گارانتی و ضمانت بیشتر و بهتر را انتخاب کنند؛ به عبارتی مسئولیت انتخاب دستگاه‌ها با سینماداران است و سینماداران نمی‌توانند ادعا کنند که سینما شهر به ما پروژکتور غیر استاندارد تحویل داده است.
اعتراض سینمادارن به سیستم‌هایی که خودشان خریده‌اند
ما نه پروژکتور و سروری در سینمایی نصب نکردیم. سینمادار پس از نصب برای سینماشهر تاییدیه ارسال می‌کنند که چه سیستمی نصب شده و ما تامین مالی لازم را انجام می‌دهیم. با این وجود سینمادار اعتراض می‌کند که پروژکتور‌ها خوب نیست درصورتی که این پروژکتور‌ها را خودشان خریداری کردند.
به عنوان نمونه «محمد قاصد اشرفی» رییس انجمن سینماداران یکی از معترضان بود؛ درصورتی که وی خودش پروژکتور مورد نیاز را خریداری کرده است. با این حال ما اعلام کردیم که این پروژکتور را برای سینمای وی عوض می‌کنیم. با این حال این سینمادار در رسانه‌ها گفت‌و‌گو کرده و اعلام می‌کند که سینماشهر به ما پروژکتور چینی داده است.
در قرارداد‌ها اعلام کردیم وارد هیچ حوزه‌ای نمی‌شویم و هیچ توصیه‌ای را حتا در محاورات نداشتیم. فرض کنید اگر ما این پروژکتور‌ها را وارد کرده و در سینما‌ها نصب می‌کردیم چه اتفاقاتی رخ می‌داد.
تنها چیزی که ما به سینمادار اعلام کردیم این بوده که اگر پروژکتوری با هزینه‌ای بیشتر از بودجه موجود تهیه کردید الباقی این هزینه را خودشان باید پرداخت کنند؛ در صورتی که سینمادار بخواهد ما می‌توانیم وی را به نمایندگی پاناسونیک برای تهیه دستگاه دیجیتالی معرفی کنیم تا به تناسب بودجه، دستگاه مورد نظر خود را تهیه کند.
پیش آمده که‌گاه برخی برای دستگاه‌های 30 میلیون تومانی فاکتور 40 میلیون تومانی صادر کرده است و ما سینمادار را راهنمایی کردیم که هزینه اضافی به جیب دلال نرود.
تفاوت نسخه دیجیتالی
سیستم دیجیتال متشکل از دو تکه است یک پروژکتور و سرور است که سرور کار پلیر را انجام می‌دهد. فیلم‌هایی که قرار است بصورت دیجیتالی اکران شود باید نسخه‌اش تهیه شود.
تهیه این نسخه بدین ترتیب است که فیلمی که کپی صفر است یک فایل فشرده نشده و آن کامپرس است که حجم ان 5 ترابایت (5000 گیگا بایت) است که امکان نقل و انتقال آن نیست.
پدیده‌ای در تلویزیون دیجیتال و دی وی دی بنام فشرده سازی به وجود آمده است. این فشرده سازی البته نباید موجب افت کیفی اثر شود که این علم وسیعی است.
اکنون دو سیستم فشرده سازی برای تصویر وجود دارد. نخست‌ام پگ (MPEG) که جز در وی سی دی و دی وی دی و پخش تلویزیونی کاربرد دارد و سیستم دوم جی پگ (GPEG) است که بیشتر در ابتدا برای عکس کاربرد داشت.
برای سینمای دیجیتال دی سی نما هم جی پک را نیاز دارد. در سیستم جی پیک اطلاعاتی که در یک پلان تکرار شده تبدیل به یک فریم فشرده می‌کند. در‌ام پیک فشرده سازی بیشتر است. به عنوان نمونه اگر ما 10 ثانیه فیلمبرداری کنیم در حقیقت 240 فریم عکاسی کرده‌ایم در این فریم‌ها بک گراند مثل میز و دیوار و... همه ثابت است بنابر این در این روش تنها تغییر ضبط شده و بک گراند ثابت تنها یکبار ضبط می‌شود.
در‌ام پگ با تعداد فریم سر و کار داریم در جی پیک با یک فریم. فایل‌هایی که جی پیگ فشرده می‌شود یک به 10 است و فایل یک ترابایتی فیلم تبدیل به فایلی با حجم 500 گیگ می‌شود که روی هارد جا می‌شود.
فایل های‌ام پیگ یک به 100 هم فشرده می‌شود و فایل 5000 هزار ترابایت تبدیل به فایل 50 تا 60 گیگ می‌شود که با فلش مموری هم قابل جابجایی است. این روش برای تلویزیون خیلی استفاده می‌شود.
این دو تفاوت موجب شده دو سیستم در دنیا وجود داشته باشد یکی دیی سینما که جی پیگ است و ایی سینماکه‌ام پیگ است.
ماجرای سیستم‌های هندی و قضاوت بر اساس شنیده‌ها
اینکه برخی اعلام می‌کنند سیستم دیجیتالی سینمای ایران هندی است به این دلیل است که عمده ایی سینمادر هند استفاده می‌شود؛ زیرا این سیستم ارزانقیمت است و کیفیت این سیستم برای پرده‌های 12 متر خیلی تفاوت ندارد.
اخیرا خبرنگاران سینمایی برای بازدید به پردیس سینمایی کوروش آمده بودند و پرسش‌هایی را درباره استاندارد نبودن سیستم سینما‌ها مطرح کردند. آن‌ها این پرسش را مطرح می‌کردند که چرا سیستم همه سینما‌ها از جنس سیستم دیجیتالی سینما کوروش نیست؟
پس از پخش بخش‌هایی از یک فیلم، به آنان اعلام کردیم که در سینما کوروش نیز سیستم معروف به هندی نصب شده و تفاوتی ندارد. بسیاری بدون دیدن تصاویر خروجی این دستگاه‌ها درباره آن قضاوت می‌کنند.
در سیستم دیی سینما که استاندارد سینما است و در هالیوود استفاده می‌شود فایل‌ها بصورت جی پگ است و پروژکتور‌ها بصورت توو کی بزرگ است و سرورهای آن‌ها نیز مربوط به خودشان است.
در ایی سینمافایل ها‌ام پگ است و پروژکتور‌ها اچ دی می‌تواند باشد و سرور‌ها ساده‌تر است. از نظر امنیت این دو سیستم هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارد. فایل‌هایی که به سینما فرستاده می‌شود ان کد شده است. یک فایل کد و به سینماهای مختلف فرستاده می‌شود. این فایل در سرور سینماهای مختلف کپی شده اما این فایل قابل نمایش نیست.
با ایمیل فایل کی دی‌ام یا کلید فایل‌ها برای هر سینما جداگانه فرستاده می‌شود. سینما برای نمایش یک اثر باید دو فایل داشته باشد. نخست فایل اصلی که برای همه سینما‌ها یکسان و دوم فایل کلید که برای هر سالن سینما متفاوت است.
در دیی سینما و ایی سینما این پروسه یکسان است. اگر فایل اصلی سرور را یکی کپی کند کاری نمی‌تواند انجام دهد زیرا کی دی‌ام آنرا ندارد.
سیستم دیی سینما هم سرور‌ها و هم پروژکتور‌هایش به نسبت گران است. پروژکتورهای این سیستم یک کور اصلی دارد که در انحصار یک شرکت آمریکایی است که به سه شرکت پروژکتور ساز کریستی، بارکو و ان ایی سی اجازه استفاده از این کور را داده و دیگر کمپانی‌ها از جمله سونی، سامسونگ و... اجازه استفاده از این کور را ندارند.
هزینه 60 هزار دلاری دیی سینما
مجموعه پروژکتور و سرور دیی سینما حدود 60 هزار دلار است. در سیستم ایی سینما انتخاب ما زیاد است و پروژکتورهای مختلف با سایزهای مختلف را می‌توان از کمپانی‌های متفاوت با قیمت سه تا چهار هزار دلار به بالا تهیه کرد. سرور این سیستم‌ها نیز حدود 5 هزار دلار می‌شود و در نهایت با 10 تا 15 هزار دلار می‌توان یک سینما را دیجیتالی کرد. اگر سالن کوچک باشد می‌توان با 7 تا 8 هزار دلار اقدام به دیجیتالی کردن سالن کرد.
این یک انتخاب است که سیستم 60 هزار دلاری تهیه کنید یا 10 هزار دلاری؟ برای دیجیتالی کردن 300 سالن موجود 10 میلیارد تومان بودجه اختصاص داده شد و به عبارتی برای هر سالن 30 میلیون بودجه باید اختصاص داده می‌شد به عبارتی حدود 10 هزار دلار. از اینرو مجهز کردن سالن‌های سینمایی به دیی سینما منتفی بود. البته ما به سینما‌ها اعلام کردیم که می‌توانند سیستم دیی سینما تهیه کنند اما وزارت ارشاد 30 میلیون از هزینه آنرا پرداخت می‌کند.
البته در نهایت نقدینگی این پروژه بعد از صحبت با رییس سازمان سینمایی به 12 میلیارد تومان رسیدو هر سینما تا 40 میلیون تومان امکان هزینه پیدا کرد و انتخاب ما بر اساس بودجه بود.
لزوم استفاده از دیی سینما چه زمانی است؟
وقتی فیلمی از کمپانی وارنر خریداری کرده و کی دی‌ام آنرا بگیریم و بخواهیم آنرا اکران کنیم نیازمند سیستم دیی سینما هستیم. اما به چند دلیل این اتفاق نمی‌افتد. اگر ما قرار باشد از کمپانی وارنر فیلم بخریم باید بخش‌هایی از آنرا حذف کنیم از اینرو زمانی این مهم محقق می‌شود که ما فیلمی را از کمپانی خریداری و بدون هک و اصلاح و حتا زیرنویس و دوبله بخواهیم اکران کنیم.
اما اگر قرار باشد فایل را باز کرده و زیرنویس کنیم و دوباره دی سی پی کنیم می‌توانیم ایی سینماو یا دیی سینما پک کنیم بنابراین اگر اجازه هک و اصلاح را کمپانی بدهد می‌توان دی سی نما نیز پک کرد.
در هند نیز از دستگاه‌های ایی سینمابه دلیل هزینه‌ها استفاده می‌شود. سینماهای این کور توان پرداخت دیی سینما ندارند و از طرفی فیلم خودشان را نشان می‌دهند. ما نیز در ایران تقریبا چنین شرایطی را داریم.
اگر یک اثر سینمایی را از طریق دو سیستم ایی سینما و دیی سینما در پرده متوسط اکران کنیم قطعا کسی متوجه نمی‌شود که کدام فیلم با ایی سینما و کدام دیی سینما اکران شده است.
البته برای پرده‌های 20 متری حتما باید از دستگاه‌های دیی سینما استفاده شود.
هزینه زیاد نگهداری دیی سینما
فرض کنیم بودجه خریداری سیستم دیی سینما وجود داشت و 60 میلیارد به این امر اختصاص داده می‌شد. واقعیت این است که هزینه نگهداری این سیستم خیلی بالاست. به عنوان نمونه لامپ دیی سینما 2000 هزار یورو است نزدیک به 10 میلیون و عمر آن 1000 ساعت است. به عبارتی عمر این لامپ‌ها سه ماهه است و هر سالنی در ال نیازمند 4 لامپ است و باید فقط بای لامپ 40 میلیون تومان پرداخت شود؛ به عبارتی هر سالنی باید حدود 100 میلیون بفروشد تا از سهم 40 درصدی، هزینه لامپ‌های هر دستگاه را تامین کند. اگر سینمایی چهار سالن دارد 400 میلیون از فروش آن به تامین هزینه لامپ اختصاص می‌یابد. 90 درصد سینماهای ما 100 میلیون فروش ندارد و بدون احتساب هزینه‌های جاری، سینما‌ها در تامین هزینه لامپ موفق نخواهند بود در حالی که عمر لامپ ایی سینما2 هزار ساعت و قیمت آن نزدیک به یک میلیون و نیم است؛ به عبارتی در یکسال هر دستگاه ایی سینما3 میلیون هزینه دارد از اینرو با توجه به این شرایط ایی سینمابرای ایران مناسب‌تر است.
کیفیت نامطلوب فیلم‌های ایرانی
90درصد کیفیت فیلم‌های ایرانی نیز خوب نیست و بسیاری از فیلم‌های امروز سینمای ایران از جمله آثار مسعود ده نمکی با دوربین عکاسی فایو دی فیلمبرداری می‌شود. به عبارتی فیلم اچ دی است و ما چگونه این فایل را تو کی یا فور کی کنیم که درسیستم دیی سینما قابلیت نمایش داشته باشد؟ این توضیحات به سینماداران داده شده اما توجه لازم نمی‌شود.
چرا به برنامه هفت نرفتم؟
به برنامه هفت به چند دلیل نرفتم؛ نخست آنکه تعطیلی و یا تخریب یک سینما برای این برنامه جذاب‌تر است. سوژه خرابی سینما برای آنان جذاب‌تر است. زمانی که این برنامه با اجرای فریدون جیرانی برگزار می‌شد نیز وی دستیارش را به موسسه سینماشهر فرستاد و از ما درخواست کرد فهرست سینماهای تعطیل شده را در اختیار این برنامه قرار دهیم و از ما فهرستی از سینماهای ساخته شده نخواستند؛ البته خبر اصولا این شرایط را می‌طلبد و ما این را درک می‌کنیم.
از نظر کیفیت دیی سینما قطعا بهتر است اما با توجه به خروجی مورد نیاز ما و شرایط ایی سینمادر سالن‌های ما کاربرد دارد. البته تفاوت این دو دستگاه تنها 20 درصد است.
کدام سالن‌ها دیی سینما دارند؟
یکی از سالن‌های سینمایی سیستم پخش در همان اوایل دیی سینما بوده و بقیه سالن‌ها 35 بوده است. سرور دستگاه دی سی نمای آزادی آمریکایی و پروژکتور آن ایتالیایی است اما مجموعه آن دیی سینما است.
به دلیل همین هزینه‌ها در تجهیز سالن‌های سینمایی، در سالن اصلی سینما آزادی به درخواست رضا سعیدی‌پور مدیر این سینما، یک سیستم ایی سینمادر کنار دیی سینما نصب شد.
سالن یک سینما فرهنگ نیز سیستم دیی سینما دارد اما در کنار ان یک دستگاه ایی سینماقرار داده‌اند. در سینما هویزه مشهد که بازسای شد دو سالن مجهز به دیی سینما است. سالن بزرگ این سینما باید مجهز به دیی سینما می‌شد اما در سالن دو یک دستگاه ایی سینمانیز در کنار دستگاه دیی سینما قرار داده شده؛ زیرا استفاده صرف از دیی سینما اقتصادی نیست.
دیجیتالی شدن سینما در اواخر کار قرار دارد. شاید در دیجیتالی شدن آخرین سینمای دیجیتالی در مراسمی موضوع اتمام دیجیتالی شدن سینما‌ها را اعلام کنیم.