به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از ایبنا؛ این کتاب صد چهره سینمایی را از ابراهیم صحاف‌باشی تهرانی و میرزا ابراهیم‌خان عکاس باشی ـ از اولین فعالان سینمای ایران ـ تا هنرمندان دهه 90 همچون هدیه‌تهرانی و محمدرضا فروتن را دربرمی‌گیرد اما جالب است که در این مجموعه نام محمدرضا اصلانی فیلمسازی که در سال جاری به عنوان هنرمند نخبه سینمای ایران از سوی ریاست جمهوری شناخته شد، غایب است!
بهارلو در مقدمه توضیح می‌دهد: در کتاب پیشِ رو، یک صد تن از اهالی سینمای ایران انتخاب شده‌اند که لزوما همه افرادی نبوده‌اند که سینمای ایران را متحول کرده‌اند اما بی‌شک در پیشرفت و پسرفت سینمای ایران بی‌نقش و بی‌سهم نبوده‌اند.
وی ادامه می‌دهد: در انتخاب این افراد تلاش شده است از اکثر رشته‌های مهم سینمایی، فرد یا افرادی به کتاب راه یابند، از کسانی که جزو اولین‌های رشته خود بودند تا وارد کننده‌های دستگاه نمایش به ایران و سازندگان سالن‌های نمایش گرفته و کارگردان‌ها، فیلم بردارها، بازیگران، تهیه‌کنندگان، طراحان دکور و لباس، صدابرداران، تدوین‌گران فیلم، گویندگان و همچنین منتقدان، مستندسازان، طراحان پوستر و دیوارکوب، سیاستگذاران امور سینمایی و جز این‌ها.
بهارلو در این کتاب، ترتیب نام افراد را نه بر اساس سن و سال آنها و ارزش و منزلت هنری آنها یا فعالیت‌شان در عرصه‌های غیر سینمایی بلکه براساس نخستین حضورشان در فعالیت‌های سینمایی و تداوم آنها، تنظیم و تدوین کرده است.
تاریخ سینمای ایران از میان شناسنامه این صد چهره
به گفته نویسنده این شیوه تدوین سبب شده تا کتاب روایتی از سیر تحول تاریخی سینمای ایران به دست دهد؛ به این معنی که اکثر هنرمندان طوری در کنار هم قرارگرفته‌اند که داستان و ماجراهای زندگی آنها در بررسی فیلم‌ها و عملکرد‌هایشان در هم تداخل یافته است و کمابیش مکمل یکدیگرند. همچنین سعی شده روایت درباره پاره‌ای افراد که فعالیت‌هایشان به هم مربوط بوده، یکدیگر را کامل کند تا در مجموع روایت دقیق‌تری از همه این افراد ارائه شود.
نکته دیگر در این کتاب، بررسی فعالیت و کارنامه افراد در دو صفحه قطع وزیری و اختصاص دادن گوشه‌ای از صفحه اول به عکس اشخاص است.
اولین سینمای ایران در سال 1284
در بخشی از کتاب درباره ابراهیم صحاف‌باشی تهرانی می‌خوانیم: «صحاف باشی تا سال 1276 شمسی مطلقا گمنام بود و در گوشه‌ای از خیابان لاله‌زار نو خانه و دکان عتیقه فروشی خود را اداره می‌کرد و به کار تجارت اشیای زینتی ژاپنی و چینی مشغول بود. او یک دستگاه آپارات و مقداری فیلم یک‌حلقه‌ای خرید و به ایران آورد. آنچه در سفرهای فرنگ خود تهیه می‌کرد به قصد فروش در مغازه‌اش بود. اما این بار دستگاه سینماتوگراف، پرده و فیلم‌هایی را که از فرنگ همراه آورد بود نفروخت و برای خود نگه داشت. او در رمضان 1284 در ابتدای خیابان چراغ گاز (امیرکبیر) سینمایی دایر کرد که ورود به آن برای عموم، به جز زن‌ها، آزاد بود و فیلم‌های خنده‌دار و خبری ده‌دقیقه‌ای در این سینما نمایش داده می‌شد.»
در مقدمه چاپ اول این کتاب بهارلو توضیح داده که مایل است جلد دومی برای این کتاب تالیف کند که تا هنوز ممکن نشده است.
عباس بهارلو متولد 1337، محقق، منتقد و پژوهشگر سینمای ایران است و تاکنون کتاب‌های مختلفی را در کارنامه کاری خود ثبت کرده که برخی از آنها عبارت اند از «تاریخ تحلیلی صد سال سینمای ایران»، «دانشنامه سینمای ایران»، «روز شمار سینمای ایران از آغاز تا انقراض قاجاریه»، «عباس کی‍ارستمی»، «علی حاتمی»، «فیلم‌شناخت ایران: فیلمشناسی سینمای ایران ۱۳۸۲-۱۳۷۳»، «فیلم شناخت ایران (فیلمشناسی سینمای ایران) ۱۳۵۲- ۱۳۵۷»، «معرفی و شناخت محسن مخملباف»، «معرفی و شناخت ن‍اصر ت‍ق‍وای‍ی» و «خرمشهر»
کتاب «صد چهره سینمای ایران» در 208 صفحه مصور با شمارگان 500 نسخه با بهای 10 هزار و 500 تومان روانه بازار شده است. اطلاعاتی در مورد طراح جلد کتاب در شناسنامه درج نشده است.