به گزارش فرهنگ امروز به نقل از تسنیم؛ جوانان در سال‌های نخست پیروزی انقلاب اسلامی و سال‌های هشت سال دفاع مقدس مانند جوانان امروز علاقه مندی‌ها و تفریحات مشترکی در رشته‌های مختلف هنری و ورزشی داشتند. اما همین جوانان وقتی با تجاوزات صدام و جنگ تحمیلی رژیم بعث روبرو شدند، خیلی از علاقه مندی‌ها و تخصص‌های مختلف خود را کنار گذاشتند و برای دفاع از ارزش‌های انقلاب به جبهه رهسپار شدند. گاهی اعزام به جبهه از محله‌های مختلف به صورت گروهی صورت می‌گرفت و هر فرد با حلقه دوستان خود در محل برای اعزام به جبهه اقدام می‌کرد.

تیم فوتبال فجر ورامین، یکی از تیم‌های فوتبالی است که در سال‌های ۵۹ و ۶۰ مثل تمام دوره‌های دیگر نام جوانانی را با خود به همراه داشت که با مسابقات مختلفی عناوین قهرمانی کسب می‌کردند. اما وقتی جنگ شد، جذابیت ورزش خود را مانند دیگر تعلقات دنیایی کنار گذاشتند و دوستانه به جبهه اعزام شدند. حالا اعضای این تیم فوتبال دهه ۶۰ امروز جایشان خالی است. چرا که بسیاری از آنان در جبهه به شهادت رسیده‌ و چند نفری هم به مقام جانبازی نائل شده‌اند. شهید محمد جعفری منش یکی از اعضای این تیم فوتبال بود. جانباز ۷۰ درصد جنگ تحمیلی که بعد از رنج بسیار ۳۲ سال جانبازی در ۱۶ مردادماه ۹۳ به شهادت رسید.

رضا جعفری منش فرزند شهید در گفتگو با تسنیم از دوستان شهید در این تیم فوتبال می‌گوید: " تقریبا ۱۴ یا ۱۵ نفر از اعضای تیم فجر ورامین به شهادت رسیده‌اند. کسانی همچون شهید فرزانگان، شهید محسن قاجار، شهید مصطفی کاشانی، شهید حمید اصفهانی، شهید علی جعفری منش(عمویم) و شهید محمد جعفری منش(پدرم) و ۵ یا ۶ نفر از اعضای تیم هم جانباز شده‌‌اند. کسانی همچون جانباز محمد قاجار، جانباز عباس عالی دایی، جانباز حسن ایلانی، جانباز محمود ربیعی، جانباز معاف و جانباز طرابادی. این ها اعضای تیم محلی ورامین بودند که در لیگ استان تهران هم شرکت داشتند."

او در ادامه می‌گوید: "بعد از اینکه پدرم جانباز و اوضاع جسمی‌اش وخیم شد دیگر نمی‌توانست فوتبال بازی کند. اما دوستانش در این تیم فوتبال که مثل او جانباز شده بودند، زیاد به او سر می‌زدند. با اینکه خانه‌هایشان دور بود با هم جمع شده و با هم به خانه ما می آمدند. پدرم هم خیلی آن ها را دوست داشت. وقتی آنها می آمدند خیلی خوشحال می‌شد. از زمان جنگ و خاطراتشان می‌گفتند و مرور می‌کردند. عکس‌های زیادی هم با هم دارند. صاحبان این عکس‌ها حالا بیشتر شهید شده اند. وقتی دوستانش خاطرات تعریف می‌کنند من غبطه می‌خورم که این‌ها چه کسانی بودند و در چه حال و هوایی نفس می‌کشیدند. وقتی با هم صحبت می‌کردند، کلی می‌خندیدند و با هم خوش بودند. پدرم در جریان مجروحیت‌هایش مجبور به قطع پایش شد. پای دیگرش هم که لمس بود اما وقتی از او درباره علاقه به فوتبال می‌پرسیدند می‌گفت: به این وضعیتم بیشتر افتخار می‌کنم تا وقتی که در زمین فوتبال ، بازی می‌کردم."

عکس اعضای این تیم فوتبال در دهه ۶۰ در ادامه می‌آید:

نفر اول از سمت راست شهید محمد جعفری منش

نفر چهارم از سمت راست، ایستاده؛ شهید محمد جعفری منش

نفر چهارم از سمت راست، ایستاده؛ شهید محمد جعفری منش

نفر نهم از سمت راست، ایستاده؛ شهید محمد جعفری منش

شهید محمد جعفری منش